INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura– 17 sierpnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia dla ławników, biegłych, tłumaczy, mediatorów, kuratorów i adwokatów- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia dla ławników, biegłych, tłumaczy, mediatorów, kuratorów i adwokatów.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 06 października 2009r. Znak: IBPB II/1/415-666/09/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 16 października 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie obowiązujących przepisów prawa w przedmiotowym zakresie wypłaca za czynności wykonywane na zlecenie m.in.:

1. rekompensaty pieniężne dla ławników;
2. wynagrodzenia dla biegłych i tłumaczy:
3. wynagrodzenia dla mediatorów za prowadzone postępowania mediacyjne;
4. ryczałty dla kuratorów;
5. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.
   
   

Za wykonane czynności na zlecenie sądu ww. osobom wypłacane są niezwłocznie i bez nieuzasadnionej zwłoki należności na podstawie zweryfikowanych zarządzeń do wypłaty wraz z kompletem załączników tj. zaświadczeniami, oświadczeniami, rachunkami (fakturami VAT), kartami pracy i prawomocnymi postanowieniami.

W związku z prowadzonymi zmianami do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) nowelizującymi m.in. przepisy w zakresie dotyczącym opodatkowania przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2 oraz 5-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkiem zryczałtowanym w wysokości 18%, od dnia 01 stycznia br.

Sąd stosuje następujące zasady opodatkowania przedmiotowych zleceń, i tak:

• dla należności (wypłat) przekraczających w ciągu miesiąca kwotę 200 zł Sąd jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy według najniższej stawki, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomniejszoną o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% (art. 22 ust. 9 ustawy) oraz potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy,
• dla należności (wypłat) nie przekraczających w ciągu miesiąca kwoty 200 zł Sąd pobiera zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu zgodnie z art. 30 pkt 5a ustawy.

Wynagrodzenie za świadczenie należności na zlecenie Sądu winno być wypłacane na bieżąco i niezwłocznie, bez opóźnienia. Ze względu na dużą ilość dokumentów występujących i przetwarzanych w Sądzie przedmiotowe należności wypłacane są w sposób systematyczny tzn. kilkakrotnie w ciągu miesiąca, ponieważ niemożliwością byłoby dokonanie wypłat przedmiotowych należności np. na koniec miesiąca. Niejednokrotnie jednak występują przypadki sumowania kilku zarządzeń do wypłaty od jednego podatnika, w celu kumulowania jego przychodu.

Ponadto występują także takie sytuacje, w których dla danego podatnika następuje w ciągu miesiąca zmiana zasad opodatkowania należnych świadczeń, ponieważ kwota wypłaconych należności dla tego samego podatnika z tego samego tytułu przekroczyła w trakcie miesiąca (kolejnych wypłat) kwotę 200 zł i w związku z tym Sąd dokonuje stosownej korekty naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych przy kolejnej wypłacie należności (także do świadczeń wcześniej wypłaconych).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Sąd nie jest w stanie określić z góry (przy stosowanych procedurach) sumy należności w zakresie wykonywanych usług powoływanych przez sędziów do toczących się spraw sądowych z list – biegłych, tłumaczy przysięgłych, ławników, mediatorów, adwokatów, ponieważ nie można przewidzieć do ilu spraw (czynności) strona zostanie powołana, jak również nie dochodzi do zawarcia umowy lub umów cywilnoprawnych pomiędzy stronami.

Należy również zauważyć, iż w związku z obowiązkiem sporządzania przez płatnika rocznej informacji o dochodach i odprowadzanych zaliczkach na podatek dochodowy oraz mając na uwadze niejednolity sposób naliczania podatku dochodowego dla jednego i tego samego podatnika z tego samego tytułu/świadczenia (tj. w zależności od wysokości należności zawierających się w progach kwotowych poniżej i powyżej 200 zł) będzie dochodziło do sytuacji, w której w rezultacie podatnik otrzyma roczną informację, o której mowa powyżej w zaniżonej wartości (tzn. bez informacji o przychodach opodatkowanych ryczałtem) a dodatkowo będzie musiał zostać poinformowany pisemnie o uzyskanych dochodach i potrąconych pomniejszeniach w zakresie należności kwalifikowanych do przychodów, do których ma zastosowanie ryczałt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może stosować dotychczasowe zasady opodatkowania (w tym zryczałtowanym podatkiem dochodowym) dla osób wymienionych w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy tj. ławników, biegłych, tłumaczy, mediatorów, kuratorów i adwokatów...

Zdaniem wnioskodawcy ryczałtowe opodatkowanie obejmuje m.in.:

• przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);
• przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9 (art. 13 pkt 6 ww. ustawy).
  
  

Wnioskodawca uważa, że niezależnie od faktu, iż podstawę osiąganych dochodów nie stanowi w przedstawionej sytuacji zawarta z ww. podmiotami formalna umowa lub umowy cywilnoprawne, tylko powołanie bądź zlecenie dokonania konkretnych czynności przez określony organ – sąd, to w przypadku przychodu osób, których przychód jest kwalifikowany do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy winien być on opodatkowany zarówno według zasad ogólnych jak i zryczałtowanym podatkiem dochodowym przy uwzględnieniu dodatkowych warunków.

Reasumując, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przychody osób wymienionych w art. 13 pkt 2 oraz 5-9 ustawy (w tym biegłych, tłumaczy, ławników, mediatorów, kuratorów, i adwokatów) w zależności od wysokości wypłacanego świadczenia winny być opodatkowywane w zróżnicowany sposób.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów jest m. in. działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 5 powołanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 powołanej powyżej ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 5 i 6 w art. 13 ustawy.

Przy czym podkreślić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej powyżej ustawy będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 oraz 5-9, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wypłaca za czynności wykonywane na zlecenie m.in. rekompensaty pieniężne dla ławników, wynagrodzenia dla biegłych i tłumaczy, wynagrodzenia dla mediatorów za prowadzone postępowania mediacyjne, ryczałty dla kuratorów, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Za wykonane czynności na zlecenie ww. osobom należności wypłacane są niezwłocznie i bez nieuzasadnionej zwłoki na podstawie zweryfikowanych zarządzeń do wypłaty wraz z kompletem załączników tj. zaświadczeniami, oświadczeniami, rachunkami (fakturami VAT), kartami pracy i prawomocnymi postanowieniami. Wnioskodawca nie jest w stanie określić z góry (przy stosowanych procedurach) sumy należności w zakresie wykonywanych usług powoływanych przez sędziów do toczących się spraw sądowych z list – biegłych, tłumaczy przysięgłych, ławników, mediatorów, adwokatów, ponieważ nie można przewidzieć do ilu spraw (czynności) strona zostanie powołana, jak również nie dochodzi do zawarcia umowy lub umów cywilnoprawnych pomiędzy stronami.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera umowy zlecenia z ławnikami, biegłymi, tłumaczami, mediatorami, kuratorami i adwokatami to jednak zleca im wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku. Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia (powołania) nie wynika jaka jest wysokość należności miesięcznej (jak wnioskodawca stwierdza – nie jest w stanie z góry ustalić sumy należności przysługujących ww. osobom), to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania ryczałtu, tym samym wnioskodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to ze zlecenia wykonania określonych czynności winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu.

W przypadku, gdy zlecenie wykonania określonych czynności nie zawiera określonej miesięcznej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.