INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009r. (data wpływu do tut. Biura 8 września 2009r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na gadżety reklamowe opatrzone logo Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na gadżety reklamowe opatrzone logo Spółki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 września 2009r. znak IBPBI/2/423-1047/09/PP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. Biura w dniu 30 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka nabywa gadżety reklamowe opatrzone logo Spółki. Są to między innymi: kurtki, polary, spodnie malarskie, koszulki, czapki, portfele, piórniki, latarki, długopisy, smycze, kalendarze, breloczki etc. Przedmioty te są nieodpłatnie przekazywane kontrahentom Spółki (do przekazania dochodzi na spotkaniach handlowych, szkoleniach, targach, w punktach handlowych) w celu rozreklamowania działalności firmy. Osoby obdarowane to przede wszystkim osoby prawne i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Nie są to wydatki o charakterze osobistym, luksusowym i wystawnym (jako takie Spółka zalicza na przykład alkohole, ekskluzywne pióra, wizytowniki, bony turystyczne). Cena nabycia przekazywanych klientom/potencjalnym klientom gadżetów reklamowych to kwota maksymalnie do 200 zł.

Wręczenie w/w gadżetów reklamowych ma na celu zwiększenie zainteresowania ofertą produktową Spółki, zaznaczenie jej obecności na rynku w obliczu rosnącej konkurencji i jej intensywnych działań promocyjnych, jak również utrzymania dobrych relacji z obecnymi kontrahentami i pozyskanie nowych klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisane nieodpłatne przekazanie takich gadżetów reklamowych, opatrzonych logo Spółki, stanowi wydatek związany z reklamą Spółki, czy jej reprezentacją... Czy takie wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na nabycie gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki przekazywanych nieodpłatnie klientom/potencjalnym klientom Spółki są wydatkami reklamowymi Spółki. Są one poniesione w celu osiągnięcia przychodu (art. 15 ust. 1 updop), bezpośrednio związane w sposób przyczynowo-skutkowy z bieżącym funkcjonowaniem Spółki. Wręczenie kontrahentom wcześniej wymienionych gadżetów: kurtek, polarów, spodni malarskich, koszulek, czapek, długopisów, latarek, smyczy, kalendarzy, portfeli, breloczków zawierających logo Spółki ma na celu zachęcanie klientów do nabywania towarów Spółki, zaznaczenie obecności Spółki na rynku, zwiększenie rozpoznawalności jej marki i zainteresowania jej ofertą. Nie są to wydatki o charakterze luksusowym, wytwornym i osobistym i jako takie nie są kwalifikowane do kosztów reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28). W związku z powyższym wydatki na zakup gadżetów reklamowych z logo Spółki są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

1. konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji”, ani „reklamy”, należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

1. reklama jest działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; np. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi,
2. reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.
   
   

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że podstawowym zagadnieniem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy wymienione wydatki ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych produktów. Przy czym reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Należy zauważyć, że w przypadku przekazywania gadżetów o wyższej wartości wyselekcjonowanym kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, mimo iż będą one oznakowane logo firmy, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami, wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku upominków o niewielkiej wartości należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy, i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Innymi słowy, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia „reprezentacji”. W konsekwencji nie będą podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Podkreślić należy, iż określona we wniosku wartość jednostkowa gadżetów, tj. 200 zł, została potraktowana w niniejszej interpretacji jako pewien element wskazujący na niską wartość tych gadżetów, nie zaś jako wartość kształtująca możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na zakup danego gadżetu do kosztów uzyskania przychodów w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Reasumując, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę drobne gadżety o niskiej wartości jednostkowej są rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały logo firmy, to wydatki poniesione na ich nabycie stanowią, na podstawie art. 15 ust. 1 updop, koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem jednakże, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.