INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2009r. (data wpływu 14 września 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opisanych we wniosku transakcji dotyczących montażu urządzeń na terenie kraju oraz zastosowania kursów walut - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opisanych we wniosku transakcji montażu urządzeń na terenie kraju oraz zastosowania kursów walut.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oprócz działalności eksploatacyjnej prowadzi działalność inwestycyjną. W ramach tej działalności zawierane są różne transakcje z kontrahentami z Unii Europejskiej:

1. Kontrahent unijny dostarcza na rzecz Wnioskodawcy urządzenia oraz dokonuje ich montażu na terenie Wnioskodawcy. Montaż wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, dlatego też leży on w gestii dostawcy unijnego. Dostawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności:
   1a. Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona). Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Przedmiotową transakcję Wnioskodawca potraktował jako „dostawę dla której podatnikiem jest nabywca” i nie ujął jej w informacji podsumowującej.
   1b. Wnioskodawca uiszcza zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Kontrahent nie wystawia faktur. Dopiero po zakończeniu całej transakcji wystawia fakturę za całość świadczenia. Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Przedmiotową transakcję Wnioskodawca potraktował jako „dostawę dla której podatnikiem jest nabywca” i nie ujął jej w informacji podsumowującej.
2. Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia). Prace związane z realizacją tej usługi prowadzone są w I etapie na terytorium państwa unijnego - siedziby kontrahenta, skąd następnie po zakończeniu remontu urządzenia zostaną powrotnie przywiezione do Wnioskodawcy gdzie w ramach kolejnego etapu będą montowane przez tegoż kontrahenta unijnego. Faktura wystawiona przez kontrahenta unijnego zawiera nadany w Polsce numer NIP Wnioskodawcy. Podmiot unijny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności:
   2a. Kontrahent wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu.
   Wnioskodawca I etap potraktował jako import usług i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia faktury po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.
   II etap z kolei Wnioskodawca potraktował jako „dostawę dla której podatnikiem jest nabywca” i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia 2-giej faktury i po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.
   2b. Kontrahent wystawił jedną fakturę po całkowitym zakończeniu usługi. Wnioskodawca potraktował całość świadczenia jako jedną usługę - import usług i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia przedmiotowej faktury po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Wnioskodawcy w sprawie terminów rozpoznania podatku VAT, prawidłowości przyporządkowania przedmiotowych transakcji do importu usług czy dostaw dla których podatnikiem jest nabywca i zastosowania kursów walut jest prawidłowe...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 (dotyczy 1a i 1b)

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotową transakcję należy uznać za dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią tego przepisu, w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, miejscem opodatkowania tych towarów jest miejsce, w którym są one instalowane lub montowane. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć przedmiotową dostawę jako dostawę, dla której jest podatnikiem. Obowiązek podatkowy przy tego typu dostawach powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru. Wobec tego rozpoznanie obowiązku podatkowego w dacie faktury i potraktowanie transakcji jako „dostawy dla której podatnikiem jest nabywca” zdaniem Wnioskodawcy jest słuszne.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 listopada 2009r. Wnioskodawca stwierdził, że obowiązek podatkowy powstaje po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, iż niniejsza interpretacja (zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym (w punkcie 1a) odnosi się do sytuacji, gdy kontrahent unijny dostarcza urządzenia i dokonuje ich montażu na terenie kraju a Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego.

Pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przywołana regulacja art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest odpowiednikiem przepisu art. 36 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z powyższym przepisem w przypadku gdy towary, wysyłane lub transportowane przez dostawcę, nabywcę lub osobę trzecią, są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dostawcę lub w jego imieniu, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane.

Przepisy ustawy nie określają wprost, co należy rozumieć przez montaż lub instalację towarów, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa montażu (instalacji). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego „montaż” to składanie maszyn, urządzeń, budowli etc. z gotowych części w jedną całość. Z kolei „instalacja” to zakładanie jakichś urządzeń technicznych. W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na art. 22 ust. 1 pkt 2 in fine ustawy, który wskazuje, że nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Co do zasady zatem, za montaż lub instalację należy uznawać takie czynności, które wymagają pewnych wiadomości (umiejętności) specjalnych znanych przede wszystkim dostawcy montowanego (instalowanego) towaru. Montaż lub instalacja dotyczyć będą przede wszystkim maszyn i urządzeń technicznych. Takie złożenie (zmontowanie) towaru, które nie wymaga szczególnych umiejętności bądź wyjątkowej wiedzy nie stanowi o powstaniu „dostawy z montażem”.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca oprócz działalności eksploatacyjnej prowadzi działalność inwestycyjną. W ramach tej działalności zawierane są różne transakcje z kontrahentami z Unii Europejskiej.

Kontrahent unijny dostarcza na rzecz Wnioskodawcy urządzenia oraz dokonuje ich montażu na terenie Wnioskodawcy. Montaż wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, dlatego też leży on w gestii dostawcy unijnego. Dostawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

Zgodnie z przytoczonymi regulacjami, miejscem przedmiotowej dostawy towarów wraz z ich montażem będzie miejsce, w którym towary te będą instalowane lub montowane. W związku z powyższym, podatek należny wynikający z przedmiotowych transakcji winien być rozliczany w Polsce.

Art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 ww. ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zatem w sytuacji, gdy dostawca (kontrahent unijny) nie posiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju dokonuje (będzie dokonywał) dostawy towarów wraz z ich montażem na rzecz Wnioskodawcy będącego podatnikiem podatku od towarów i usług i nie dokona rozliczenia transakcji w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, na Wnioskodawcy – jako nabywcy będzie ciążył obowiązek opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Wskazać należy, iż jak to wynika z wyżej przytoczonych przepisów, podatnicy zobowiązani są do samoobliczenia podatku od towarów i usług w oparciu o regulację przywoływanego art. 17 ust. 1 pkt 5, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

• dostawa towarów ma miejsce na terytorium Polski;
• dostawcą jest podmiot zagraniczny;
• podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę;
• nabywca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce;
• dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
  
  

Regulacje dotyczące momentu postania obowiązku podatkowego ustawodawca zawarł w treści art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2–21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei w ust. 4 tego artykułu wskazano, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W świetle powyższego, otrzymanie przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi części należności (w szczególności przedpłaty, zaliczki, zadatku i raty) skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w tej części.

Zawarte w art. 19 ust. 11 ustawy o VAT określenie „z chwilą jej otrzymania” w przypadku dostawy dla której podatnikiem jest nabywca, zdaniem tut. organu, należy rozumieć jako „z chwilą dokonania zapłaty zaliczki”. Zatem, art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, stosuje się odpowiednio do dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki. Zgodnie więc ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją i oznacza płatność w pieniądzu.

Stosownie do art. 19 ust. 20 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a, pkt 3 i 5 oraz ust. 16-17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Powiązanie przez ustawodawcę momentu powstania obowiązku podatkowego z chwilą wystawienia faktury stanowi jeden z najistotniejszych wyjątków od ogólnej zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy. Można nawet twierdzić, że z uwagi na zakres jego zastosowania, właśnie ten moment powstawania obowiązku podatkowego jest zasadą.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona).

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca z tytułu przedmiotowej transakcji rozpoznał obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego.

Nie rozpoznał natomiast obowiązku podatkowego w związku z uiszczonymi zaliczkami.

Należy zauważyć, iż wszelkiego rodzaju zaliczki uiszczone przed wydaniem towaru przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta zagranicznego, nieposiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, mają wpływ na powstanie obowiązku podatkowego.

W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca winien zatem rozpoznać obowiązek podatkowy w związku z uiszczonymi zaliczkami na dostawę urządzeń wraz ze specjalistycznym montażem na terytorium kraju.

W świetle powołanych przepisów, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za nieprawidłowe, gdyż w oparciu o art. 19 ust. 20 w związku z ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku dostawy dla której podatnikiem jest nabywca, obowiązek podatkowy powstaje „z chwilą dokonania zapłaty zaliczki”.

Zatem w opisanej sytuacji, gdy:

• Wnioskodawca uiścił I zaliczkę - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zapłaty tej zaliczki,
• kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona) – obowiązek podatkowy nie powstaje,
• Wnioskodawca uiścił II zaliczkę - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zapłaty tej zaliczki.
  
  

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 3 ustawy o VAT przepisy m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

W świetle powołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, jeżeli dostawcą instalowanego urządzenia wraz z montażem towarów jest zagraniczna firma, która nie rozlicza podatku VAT w Polsce, wówczas podmiotem obowiązanym do rozliczenia tej transakcji na zasadach określonych w art. 106 ust. 7 ustawy o VAT będzie nabywca towarów – Wnioskodawca.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

W myśl § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1, 3 i 5 cyt. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl § 10 ust. 6 cyt. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
   
   

Zasady przeliczania faktur wyrażonych w walutach obcych obowiązują przy wystawianiu wszystkich faktur VAT, w tym również tych, które dokumentują uiszczone zaliczki.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury - art. 31a ust. 2 ustawy.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w zaistniałej sytuacji, w przypadku uiszczenia zaliczki Wnioskodawca zobowiązany jest zastosować kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego tj. dzień uiszczenia zaliczki.

Reasumując, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawne należy stwierdzić, iż miejscem opodatkowania przedmiotowych czynności (dostawa urządzeń wraz ze specjalistycznym montażem) na terytorium kraju świadczonych przez kontrahenta unijnego na rzecz Wnioskodawcy, będzie Polska.

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w oparciu o art. 19 ust. 20 w związku z ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku dostawy dla której podatnikiem jest nabywca, obowiązek podatkowy powstaje „z chwilą dokonania zapłaty zaliczki”.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego, to pomimo, iż pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona), jest on obowiązany na moment uregulowania pierwszej i drugiej płatności do udokumentowania tej czynności fakturą wewnętrzną uwzględniając wartość wpłaconej zaliczki.

Przy czym w sytuacji, gdy kontrahent unijny wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia a realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona, należy stwierdzić, iż wystawienie faktury nie wpływa na zmianę momentu powstania obowiązku podatkowego, gdyż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dokonania zapłaty zaliczki w całości lub części.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ w przedmiotowej interpretacji odniósł się do stanowiska podatnika w zakresie zadanego pytania.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii podstawy opodatkowania w przypadku zaliczek wpłacanych na poczet nabywanych towarów oraz wykazania przedmiotowej transakcji w informacji podsumowującej. W tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował bowiem pytania, jak też nie przedstawił własnego stanowiska. Stąd też kwestię w zakresie informacji podsumowującej, przedstawioną w poz. 50 wniosku przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego bez dokonywania jego oceny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Kwestie dotyczące powstania obowiązku podatkowego w sytuacji gdy:

• kontrahent unijny dostarcza urządzenia i dokonuje ich montażu na terenie kraju oraz Wnioskodawca uiszcza zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Kontrahent nie wystawia faktur. Dopiero po zakończeniu całej transakcji wystawia fakturę za całość (punkt 1b),
• Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia) a kontrahent unijny wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu (punkt 2a),
• Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia) a kontrahent unijny wystawił Wnioskodawcy fakturę po całkowitym zakończeniu usługi (punkt 2b)
  

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Ponadto należy zaznaczyć, że interpretacja niniejsza traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyj , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się

(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.