INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku - data wpływu do tut. BKIP 27 lipiec 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych otrzymanej zaliczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych otrzymanej zaliczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka działa w Polsce. W 2007 r. zawarła umowę z polską Spółką H na wykonanie i montaż linii produkującej pelety. Na poczet tej transakcji została wpłacona zaliczka i wystawiona faktura zaliczkowa. Następnie obie firmy zawarły porozumienie trójstronne ze Spółką M z siedzibą w Panamie. W wyniku tego porozumienia Spółka wystawiła korektę faktury zaliczkowej, a należności zapłacone przez Spółkę H zostały przeksięgowane na należności Spółki M. Następnie Spółka wystawiła kolejne dwie faktury zaliczkowe na Spółkę M, które zostały zapłacone. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zapłacone wówczas zaliczki nie zostały uznane jako przychody podatkowe, tylko bilansowe. Transakcja do dnia dzisiejszego nie doszła do skutku, nie ma również kontaktu z przedstawicielem Spółki M, mimo licznych prób pisemnych, telefonicznych i mailowych.

Reasumując, Spółka przygotowaną linię produkcyjną przeznaczoną dla Spółki M sprzedała innemu kontrahentowi w Polsce. Spółka M nie domaga się zwrotu wpłaconych zaliczek. Spółka sprzedając linię produkcyjną musiała ponieść duże nakłady na przystosowanie dla konkretnego odbiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaliczki zapłacone przez Spółkę M z siedzibą w Panamie Spółka powinna:

1. zaliczyć do przychodów podatkowych i odprowadzić od tej transakcji podatek dochodowy,
2. zaliczyć do przychodów bilansowych, które nie podlegają podatkowi dochodowemu,
3. nadal zostawić na rozliczeniu przyszłych okresów...
   
   

Zdaniem Spółki, zaliczki zapłacone przez Spółkę M powinna zaliczyć do przychodów bilansowych i nie odprowadzać podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Datę powstania przychodu określa art. 12 ust. 3a ustawy o pdop. W oparciu o ten przepis za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jednocześnie, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o pdop, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Powyższe oznacza, że otrzymane należności nie są przychodami w rozumieniu ustawy podatkowej, jeżeli nie stanowią zapłaty za wykonane świadczenie, a jedynie przedpłatę lub zaliczkę na poczet przyszłych świadczeń. Przysporzenia majątkowe, kwalifikowane jako przychody, muszą mieć bowiem charakter definitywny. Zatem pobrana wpłata (zaliczka) na poczet ceny sprzedaży, która ma być wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, staje się przychodem dopiero na skutek realizacji umowy przez jej strony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż usługa wykonania i montażu linii produkującej pelety nie doszła do skutku, nie ma również kontaktu z przedstawicielem Spółki M.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe, o ile przedmiotowa należność:

• nie została umorzona (art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop),
• nie uległa przedawnieniu (art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop).
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.