INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.08.2009 r. (data wpływu 10.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnicy miedzy kwotą podatku VAT zapłaconego w walucie obcej a kwotą VAT wykazanego na fakturze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.08.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnicy miedzy kwotą podatku VAT zapłaconego w walucie obcej a kwotą VAT wykazanego na fakturze.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca jest firmą handlową zajmującą się głównie handlem stalą.

Spółka zakupuje towary i usługi (obok zakupów dokonywanych zagranicą) m.in. od wybranych dostawców polskich w walucie obcej (dotychczas zakupy wyrażone w EUR od dostawców krajowych dotyczyły tylko towarów handlowych; Spółka przewiduje, że w przyszłości może też dojść do zakupu innych towarów i/lub usług od kontrahentów krajowych, dla których zobowiązanie wyrażone będzie w walutach obcych) oraz dokonuje sprzedaży wybranym kontrahentom krajowym również w EUR (w chwili obecnej sprzedaż dla kontrahentów krajowych w walutach obcych dokonywana jest na małą skalę, przeważa sprzedaż odbiorcom krajowym w PLN).

Spółka zamierza dokonywać transakcji z kontrahentami krajowymi (zarówno zakupu, jak i sprzedaży) w walutach obcych również w przyszłości.

Transakcje powyższe dokumentowane są (i będą) fakturami VAT wystawionymi w walucie obcej, w których łączna kwota VAT wyrażona jest zarówno w walucie obcej, jak i w polskich złotych, zaś kwota zobowiązania wobec dostawcy oraz odpowiednio należności od odbiorcy (kwota brutto) wyrażona jest tylko w walucie obcej.

W walucie obcej dokonywane są rozliczenia miedzy Spółką a kontrahentami, tj. płatności; ewentualnie w przyszłości może tez dojść do kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności.

Spółka nie dokonała wyboru rozliczenia różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo rozpoznawać dla celów podatku dochodowego od osób prawnych faktycznie uzyskane przychody oraz faktycznie poniesione koszty powstałe w związku z zapłatą w walucie obcej w części dotyczącej różnicy między kwotą podatku VAT zapłaconą przez odbiorcę lub odpowiednio zapłaconą dla dostawcy a kwotą podatku VAT wskazanego na fakturze VAT wyliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Spółki, różnica między kwotą podatku VAT wykazanego na fakturze VAT a kwotą płatności w części przypadającej na pokrycie kwoty tego podatku sianowi odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego.

Jak wynika z interpretacji podatkowych nie są to różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (nie powstają ani dodatnie, ani ujemne różnice kursowe). Niemniej jednak analizowane różnice wyceny kwoty VAT (choć nie są różnicami kursowymi w ścisłym sensie) powinny być kosztem lub odpowiednio przychodem podatkowym na zasadach ogólnych.

Art. 12 ust. 1 ustawy o pdop wymienia przychody jedynie przykładowo - użyto sformułowania „w szczególności”, natomiast art. 15 ust. 1 definiuje koszty uzyskania przychodów jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka dokonując płatności lub otrzymując zapłaty od kontrahentów wykonuje obowiązki wynikające z wzajemnych umów sprzedaży/zakupu. Transakcje te zostały zawarte w celu osiągnięcia przychodów.

Spółka do wyceny operacji wykonywanych za pośrednictwem rachunku bankowego stosuje kurs banku, z którego usług korzysta; do wyceny faktur VAT stosowany jest stosowny kurs średni NBP. Jest rzeczą prawie niewykonalną, żeby te kursy walut (i to w dodatku z różnych dni, gdyż faktury z reguły mają odroczone terminy płatności) nie prowadziły do powstania różnic przy ich wycenie.

Różnice wyceny w części dotyczącej kwoty podatku VAT nie są ponadto wyłączone z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 oraz z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Spółka ponosi ciężar ekonomiczny wyceny kursowej (koszty ryzyka kursowego) także w części dotyczącej podatku VAT, jest to wydatek ponoszony racjonalnie i uzasadniony.

Jest to ściśle związane z transakcją zakupu w celu odsprzedaży lub transakcją sprzedaży, czyli w konsekwencji jest to związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto - w konsekwencji zmieniającego się kursu walut Spółka w niektórych przypadkach ponosi ciężar ekonomiczny, a w innym osiąga korzyści ekonomiczne z zastosowania różnych kursów walut: do przeliczenia faktury VAT i dokonanej (analogicznie: otrzymanej) płatności w części dotyczącej kwoty podatku VAT. Wyłączenie takich korzyści ekonomicznych z przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie znajduje odzwierciedlenia w ustawie o pdop.

Dlatego też - Spółka stoi na stanowisku, że różnice wyceny między kursem faktycznie zastosowanym do przeliczenia płatności a kursem średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury VAT w części dotyczącej kwoty podatku VAT stanowią odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się:

• na interpretację Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 11.10.2005 r., sygn. 1472/ROP1/423-216- 243/05/AW oraz

• na argumentację sądów w kwestii rozliczenia różnic z wyceny dot. zmiany wartości pożyczki (np. WSA w Szczecinie w wyroku z 25.04.2006 r., o sygn. I SA/Sz 566/06 oraz WSA w Warszawie w wyroku z 03.08.2006 r., o sygn. lII SA/Wa 496/2006). Spółka zauważa w tym miejscu, że mimo, iż ustawa o pdop w brzmieniu obowiązującym dla tamtych stanów faktycznych nie regulowała kwestii powstawania różnic od zmiany wartości pożyczki, to sądy stwierdziły, że nie ma przeszkód do rozliczenia kosztów podatkowych na zasadach ogólnych.
  
  

Spółka uważa, iż z analogiczną sytuacją mamy do czynienia w przypadku różnicy między wartością podatku VAT zapłaconego (kontrahentowi bądź przez kontrahenta) a wartością VAT podlegającego rozliczeniu z urzędem skarbowym w oparciu o fakturę VAT na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Mimo, że nie powstają różnice kursowe od kwoty VAT, to różnica wyceny VAT prowadzi do powstania odpowiednio: przychodów lub kosztów podatkowych w sensie szerokim, jako że związana jest z transakcjami sprzedaży lub zakupu, a więc z osiąganymi przychodami lub kosztami ponoszonymi w celu osiągnięcia przychodów.

Ponadto Spółka podnosi, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje możliwości wystawiania faktury korygującej z powodu późniejszej zmiany faktycznie zapłaconego przez kontrahenta (bądź kontrahentowi) podatku VAT. Ten fakt, zdaniem Spółki, potwierdza jednoznacznie, że ryzyko kursowe (także w części dotyczącej kwoty podatku VAT) ciąży na stronach transakcji (odpowiednio kupującym bądź sprzedającym); innymi słowy: strony transakcji ponoszą ciężar ekonomiczny bądź osiągają korzyści ekonomiczne wynikające z opisanej różnicy w wycenie kwoty VAT, które osiągnięte lub poniesione racjonalnie i gospodarczo uzasadnione mają prawo zostać uwzględnione w rachunku podatkowym na zasadach ogólnych.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że do momentu wyjaśnienia kwestii powstania różnic na wycenie kwoty podatku VAT jako przychodów bądź kosztów podatkowych, Spółka nie uwzględnia do wyliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych ani przychodów z tyt. korzyści, ani kosztów z tyt. strat ekonomicznych powstałych przy płatnościach w walutach obcych w części dotyczącej zapłaty kwoty podatku VAT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zmiany wprowadzone w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.) oraz w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umożliwiają, począwszy od 24 stycznia 2009 r., swobodne rozliczanie się polskich podmiotów w walutach obcych nie tylko z nierezydentami, ale i z innymi polskimi podmiotami – rezydentami (przed tą datą polskie firmy mogły rozliczać się w walutach obcych bez konieczności uzyskiwania indywidualnego zezwolenia dewizowego jedynie z kontrahentami zagranicznymi, jeśli natomiast chciały rozliczać się w walutach obcych z kontrahentami krajowymi (rezydentami) - musiały występować do Narodowego Banku Polskiego z wnioskiem o wydanie indywidualnego zezwolenia dewizowego).

Zmiany, o których mowa wyżej polegają na uchyleniu dotychczasowego art. 9 pkt 15 ustawy Prawo dewizowe, który wprowadzał ograniczenia w dokonywaniu rozliczeń w walutach obcych, oraz na nadaniu nowego brzmienia art. 358 Kc.

Przepis art. 358 § 1 Kc - w brzmieniu obowiązującym od 24 stycznia 2009 r. - stanowi, że jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.

W sytuacji zatem, gdy w umowie uzgodniono wartość świadczenia w walucie obcej, ale nie poczyniono uzgodnień co do waluty, w jakiej zapłata powinna nastąpić, dłużnik będzie mógł zapłacić w złotych. Jeśli zaś w umowie uzgodniono wartość świadczenia w walucie obcej i dodatkowo uzgodniono, że także zapłata powinna nastąpić w walucie obcej, to dłużnik będzie miał obowiązek dokonać zapłaty w walucie obcej.

Powyższe zasady uregulowane w Kodeksie cywilnym wywołują skutki podatkowe tylko w takim zakresie, na jaki pozwalają na to przepisy prawa podatkowego.

Podatek od towarów i usług jako zobowiązanie publicznoprawne względem państwa polskiego jest wartością wyrażaną, naliczaną i uiszczaną do budżetu zawsze i tylko w walucie polskiej. Zasada ta ma swoje praktyczne odzwierciedlenie w regulacji § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), w myśl którego to przepisu kwoty podatku VAT wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Zauważyć przy tym należy, iż nie ma przeszkód aby obok obligatoryjnego wykazania w fakturze kwoty podatku w złotych, podatek ten był równocześnie wykazany w walucie obcej oraz nie ma przeszkód w związku ze zniesieniem od 24 stycznia br. tzw. zasady walutowości aby w ramach transakcji między kontrahentami (w tym krajowymi) zapłata podatku VAT wkalkulowanego w cenę również nastąpiła w walucie obcej.

W sytuacji, gdy podatnicy przeprowadzają operacje w walutach obcych mogą powstawać różnice kursowe uwzględniane w rachunku podatkowym.

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Jednak nie wszystkie różnice kursowe ustalane dla celów bilansowych uznawane są przez prawo podatkowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w art. 9b ust. 3 updop, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z wniosku wynika, iż Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 15a updop, tj. wg tzw. „metody podatkowej”.

Stosownie do art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wskazane zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice) i ust. 3 (ujemne różnice) updop. I tak, przykładowo:

• zgodnie z art. 15a w ust. 2 updop dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

• zgodnie z art. 15a ust. 3 ustawy podatkowej ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
   
   

Jednocześnie, na podstawie art. 15a ust. 7 updop, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Powołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;

• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty; wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku; wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu; wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.
  
  

Ponadto w kwestii podatkowych różnic kursowych istotne znaczenie ma okoliczność, iż wprawdzie art. 15a ust. 1 updop wyodrębnia je w przychodach i kosztach podatkowych - to jednak różnice kursowe, o których traktują przepisy art. 15a w ust. 2 pkt 2 i art. 15a ust. 3 pkt 2 updop, czyli różnice kursowe związane z przychodem należnym i poniesionym kosztem nie mają autonomicznego charakteru. Jeżeli zatem wynikające z transakcji gospodarczej należność/zobowiązanie uznane są w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpowiednio za przychód należny lub za koszt uzyskania przychodów, to również i różnice kursowe związane z takim przychodem/kosztem winny znaleźć odzwierciedlenie w rachunku podatkowym, i odwrotnie – nie uznanie określonej wartości za przychód bądź za koszt uzyskania przychodów przesądza o braku możliwości uwzględnienia w podstawie opodatkowania różnic kursowych związanych z taką wartością. Inaczej rzecz ujmując, istota różnic kursowych polega na urealnieniu przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu zmian kursu waluty. Wobec tego, jeżeli w danym przypadku nie mamy do czynienia z przychodem czy kosztem podatkowym, to oczywistym jest, że nie istnieje podstawa do jej urealnienia.

Odnosząc niniejsze do możliwości ustalania różnic kursowych od kwoty podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż – co do zasady – podatek ten nie wywołuje żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, za przychody nie uważa się należnego podatku od towarów i usług.

Przychodem nie jest również, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 10 tej ustawy, zwrócona różnica podatku od towarów i usług.

Stosownie natomiast do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatku od towarów i usług – oprócz enumeratywnie wyliczonych wyjątków – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Konsekwentnie wobec tego w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy w podsumowaniu stwierdzić, iż:

• ponieważ postanowienia art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 mają zastosowanie do ustalenia różnic kursowych od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych, a podatek VAT nie jest przychodem ani kosztem podatkowym – to tym samym postanowienia te nie znajdą zastosowania w odniesieniu do różnic od kwot podatku od towarów i usług w walucie obcej, które to różnice w takiej sytuacji nie mogą być rozpoznawane przez Spółkę w rachunku podatkowym;

• z uwagi na to, iż dla potrzeb podatku dochodowego przychodem i kosztem podatkowym są – co do zasady – kwoty netto, Spółka dokonując sprzedaży i zakupu towarów i usług opodatkowanych tym podatkiem nie powinna przeliczać przychodu lub kosztu w kwocie brutto wynikającej z faktury VAT. Oznacza to równocześnie, że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, gdy przy transakcjach z kontrahentami również zapłata podatku VAT nastąpiła/nastąpi w walucie obcej - Spółka nie ma prawnej możliwości zaliczenia na tzw. zasadach ogólnych do przychodów lub odpowiednio kosztów uzyskania przychodów różnicy wynikającej z zapłaty walutą obcą podatku VAT, tj. różnicy między kwotą podatku VAT zapłaconą przez odbiorcę lub odpowiednio zapłaconą dla dostawcy a kwotą podatku VAT wskazanego w fakturze VAT i wyliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki uznaje się więc za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się jeszcze końcowo do przywołanej we wniosku interpretacji i wyroków sądowych wyjaśnienia wymaga, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach. Nie są one wiążące dla tutejszego organu chociażby z tej prostej przyczyny, że nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa i co do zasady wiążą strony w konkretnej sprawie. Nie można ich wprost przenosić na grunt innej sprawy, często odmiennej w stanie faktycznym. Podstawą interpretacji jest sam przepis prawa (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, nowelizacja Ordynacji podatkowej sprawiła, że z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do wydawania indywidualnej interpretacji podatkowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Ma to na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego poprzez jednolitość wydawanych interpretacji indywidualnych. Zgodnie z dyspozycją art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Ponadto należy wskazać, że nie można porównywać pod kątem możliwości kwalifikowania do przychodów bądź kosztów podatkowych różnic kursowych od pożyczek z różnicami związanymi z podatkiem VAT. W dziedzinie prawa, w tym również podatkowego obowiązuje bowiem zakaz analogii. Jest to wprawdzie pojęcie doktrynalne i nie jest wyrażone wprost w przepisach prawa podatkowego, ale funkcjonuje w doktrynie prawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.