INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2009 r.(data wpływu 24.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia straty podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia straty podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w roku podatkowym 2003 poniósł stratę podatkową. Strata była wynikiem dotyczącym całokształtu działalności. Wnioskodawca prowadzi głównie działalność medyczną i z tego źródła pochodzi przeważająca część przychodów. W działalności swojej uzyskuje, jednakże nieznaczne, przychody z najmu pomieszczeń i kapitałów pieniężnych.

Zakład Opieki Zdrowotnej korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, polegającego na zwolnieniu od podatku dochodu w części przeznaczonej na cele statutowe. Indywidualnej interpretacji, w opinii Wnioskodawcy wymaga zagadnienie prawne pojawiające się na skutek zestawienia przepisu art. 7 ust. 2 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy strata podatkowa ustalona w roku podatkowym na całej działalności – medycznej i niemedycznej samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej może obniżyć dochód w najbliższych, kolejno po sobie następujących latach podatkowych ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem podatnika zakładom opieki zdrowotnej przysługuje prawo do obniżenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych o wysokość straty podatkowej ustalonej na działalności medycznej i niemedycznej. Dochodem w myśl art. 7 ust. 2 updop jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11 nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Stosownie do art. 7 ust. 5 updop, o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% tej straty. Na mocy przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się m.in. przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo wolne są od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z tymi przychodami. W opinii Wnioskodawcy podatnicy korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 updop maja prawo do wykazywania strat. Strata obejmuje zarówno działalność medyczną jak i niemedyczną. Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma charakter warunkowy, na jego podstawie wolne od podatku są dochody w części przeznaczonej na realizację celów statutowych. W dacie deklaracji przeznaczenia dochodów na cele statutowe są one wolne od podatku, ale w przypadku ich wydatkowania na inne cele, dochody w tej części podlegają opodatkowaniu. Zwolnienie zależy od decyzji podatnika, w tym sensie, iż to podatnik decyduje jaką część dochodu przeznaczy na realizację celów statutowych. Od podatku dochodowego mogą być zwolnione całkowicie lub częściowo nie tylko dochody z działalności statutowej ale również innych rodzajów prowadzonej działalności - medycznej i niemedycznej

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w przypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 powołanej ustawy dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Katalog dochodów zwolnionych od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 cytowanej ustawy. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Na podstawie art. 17 ust. 1b ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Zatem zwolnienie określone w ww. artykule ustawy podatkowej jest zwolnieniem warunkowym. Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie podatnik musi spełniać łącznie następujące warunki:

• jego celem statutowym musi być działalność wymieniona w powołanym wyżej przepisie,

• środki uzyskane ze zwolnionego dochodu muszą być przeznaczone na cele statutowe tej preferowanej przez ustawodawcę działalności,

• wydatkowanie na cel statutowy musi mieć charakter wydatku bezpośredniego.
  
  

Natomiast na mocy przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 powołanej ustawy, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in.:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granica, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

• kosztów uzyskania wskazanych powyżej przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania z zastrzeżeniem art. 21 i 22 stanowi dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo 7a ust. 1 cytowanej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w tym przepisie.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 4 powołanej ustawy przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem przekształconych spółek kapitałowych w inne spółki kapitałowe.

Stosownie natomiast do art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % kwoty tej straty.

Podatnicy korzystający z przedmiotowego zwolnienia nie powinni wykazywać straty z działalności statutowej jako straty ze źródła wolnego od podatku.

Przepisy art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 nie maja zastosowania do tego zwolnienia przedmiotowego, ponieważ ma ono warunkowy charakter. Strata na całokształcie działalności może obniżać dochód do opodatkowania w latach następnych.

Podatnicy korzystający z przedmiotowego zwolnienia maja prawo do wykazania strat i odliczenia ich od dochodu na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 powołanej ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w roku 2003 poniósł stratę podatkową dotyczącą całokształtu działalności. Wnioskodawca prowadzi głównie działalność medyczną i z tego źródła pochodzi przeważająca część przychodów. W swojej działalności uzyskuje nieznaczne przychodu z najmu pomieszczeń i kapitałów pieniężnych. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i przedstawiony stan faktyczny należy uznać, iż stanowisko przedstawione przez Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w zakresie możliwości odliczenia od dochodu do opodatkowania straty podatkowej ustalonej w roku podatkowym na całej działalności – medycznej i niemedycznej w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach, z zastrzeżeniem, iż wysokość odliczenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie – Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.