INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 17 sierpnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych sędziom za sędziowanie zawodów sportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych sędziom za sędziowanie zawodów sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca finansuje koszty działalności sportowej klubów oraz sekcji sportowych nie zrzeszonych w klubach działających w M., zgodnie z zawartymi porozumieniami oraz na podstawie uchwały Rady Miasta. Jednym z rodzajów ponoszonych kosztów są należności sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, a co za tym idzie wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Sędziowie są powoływani przez związki sportowe, a następnie nominowani do sędziowania zawodów sportowych w poszczególnych klubach, a kwoty należności z tego tytułu ustalane są przez związki sportowe, w których zrzeszone są kluby. Sędziowie nie są związani umową o pracę ani inną umową cywilnoprawną z delegującymi ich związkami sportowymi, klubami do których są delegowani, jak również z wnioskodawcą, który jest płatnikiem podatku. W związku z tym sędzia nie jest w stanie przewidzieć, jakie przychody osiągnie w danym miesiącu u tego samego płatnika podatku, a w szczególności czy przekroczy kwotę 200 zł (art. 30 ust. 1 pkt 5a). Rachunki sędziowskie wystawiane od początku 2009r. do chwili obecnej w wysokości 200 zł miesięcznie (czasami kwota 200 zł stanowią sumę kilku rachunków) opodatkowane były ryczałtowo w wysokości 18%, natomiast podatek z rachunków sędziowskich, których suma w ciągu miesiąca przekraczała ww. kwotę obliczany był z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%. Taki sposób obliczania podatku był stosowany w oparciu o informację telefoniczną uzyskana w informacji podatkowej. Ponadto wnioskodawca nadmienia, iż rachunki spływają sukcesywnie po odbytych zawodach sportowych, a nie jednorazowo w ciągu miesiąca (suma należności dla jednego sędziego w danym miesiącu jest możliwa do ustalenia po jego zakończeniu). Na poparcie powyższego wnioskodawca przedstawił we wniosku przykładowe wyliczenie podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinny być opodatkowane przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych (art. 13 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie związanych z płatnikiem podatku żadnym rodzajem umowy:

• czy zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1, tj. w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu i niezależnie od jego wysokości przy zastosowaniu kosztów uzyskania przychodu (art. 22 ust. 9 pkt 4 ) i w jakiej wysokości należy go potrącać...
• czy też zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy w formie ryczałtu w wysokości 18% przychodu i jak wtedy traktować nadwyżkę ponad 200 zł...
  
  

Zdaniem wnioskodawcy, opodatkowanie świadczeń wypłacanych sędziom za przeprowadzenie zawodów winno wynosić 20% ryczałtu zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 bez względu na wysokość przychodu osiągniętego w danym miesiącu od jednego płatnika podatku, z którym nie została zawarta żadna umowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów jest m. in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu sędziowania zawodów sportowych.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sędziowie prowadzący zawody sportowe nie podpisują żadnych umów z wnioskodawcą. Wynagrodzenie sędziów jest wypłacane przez wnioskodawcę na podstawie rachunku wypisanego przez sędziego. Z treści wniosku nie wynika ile wynosi ekwiwalent za jeden mecz. Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, iż w momencie wystawienia rachunku sędzia nie jest w stanie stwierdzić, czy kwota wypłaconego ekwiwalentu przekroczy czy nie przekroczy w skali danego miesiąca kwotę 200 zł brutto.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera żadnych oddzielnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak wypłaca im ekwiwalent na podstawie uchwały. Zatem zostaje sędziemu zlecone wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku.

Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie będzie wynikało jaka jest wysokość należności miesięcznej, to oznacza, że nie będą spełnione warunki do zastosowania ryczałtu. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to z treści aktu, na podstawie którego wypłacany jest ekwiwalent (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu. Należy zauważyć, iż sędzia otrzymuje ekwiwalent za sędziowanie konkretnego meczu na podstawie wystawionego przez siebie rachunku, a zatem zlecenie mu wykonania określonych czynności nie określa miesięcznej należności z tego tytułu.

Reasumując, jako że w przypadku wypłaty ekwiwalentu dla sędziego nie jest określona miesięczna należność z powyższego tytułu, to od ww. przychodu należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) – art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.