INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zajmuje się produkcją części metalowo - gumowych mających zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym.

W latach 2002 - 2008 działalność Spółki prowadzona była na terenie nieruchomości (budynki i grunty) użytkowanych na podstawie umowy leasingu. We wspomnianym okresie Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne rozbudowując leasingowaną halę produkcyjną oraz budując nieruchomość (halę magazynową) na obcym gruncie należącym do leasingodawcy.

We wspomnianym okresie, Spółka kwalifikowała powyższe nakłady adekwatnie, jako inwestycje w obcym środku trwałym amortyzowane w myśl art. 16j ust. 4 pkt 1 oraz jako nieruchomości wybudowane na cudzym gruncie, które podlegają amortyzacji w myśl art. 16a ust. 2 pkt 2.

Jednocześnie, w chwili ponoszenia nakładów inwestycyjnych (nabywania towarów i usług), Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach otrzymanych od dostawców towarów i usług z tytułu nabycia środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności i wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku ze zmianą udziałowca leasingodawcy oraz zmianą konstrukcji umów leasingowych, Strony zamierzają zawrzeć porozumienie o zwrocie nakładów inwestycyjnych dokonanych przez Spółkę w latach poprzednich w majątku właściciela w wartości nieumorzonych nakładów inwestycyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy nieumorzoną wartość nakładów inwestycyjnych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, inwestycje w obcym środku trwałym oraz na cudzym gruncie stanowią, w myśl art. 4a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątkowe (w tym środki trwałe) podatnika. Zgodnie z art. 16 ust. 1, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki na nabycie środków trwałych pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 w momencie odpłatnego zbycia środka trwałego.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, nieumorzoną wartość inwestycji w obcym środku trwałym oraz nieruchomości wybudowanych na cudzym gruncie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie oraz zwiększenie przychodów lub zachowanie bądź zabezpieczenie już istniejącego źródła przychodów,

• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, stosownie do art. 16a ust. 2 tej ustawy, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, (…).

W przypadku zakończenia umowy leasingu i zwrotu obcych środków trwałych, gdy okres ich używania nie był wystarczający, aby poniesione na nie nakłady zostały odpisane w koszty uzyskania przychodów, podatnik nie ma możliwości dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie bowiem z art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Tak więc, Spółka nie ma też możliwości zaliczenia wcześniej poniesionych wydatków stanowiących inwestycję w obcym środku trwałym, czy też wybudowanej nieruchomości na obcym gruncie bezpośrednio do kosztów podatkowych w wysokości niezamortyzowanej części tych inwestycji, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy. Rozwiązanie umowy leasingu nie spowoduje bowiem likwidacji rozumianej jako zużycie (zniszczenie).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w ocenie tutejszego Organu, gdy przed pełnym zamortyzowaniem obcych środków trwałych dojdzie do wygaśnięcia umowy leasingu i przekazania właścicielowi rozbudowanej hali produkcyjnej oraz wybudowanej hali magazynowej, niezamortyzowana część tych inwestycji nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów. U Spółki amortyzującej dotychczas inwestycję w obcym środku trwałym, czy też budynek wybudowany na cudzym gruncie nie dochodzi bowiem do fizycznej ich likwidacji, rozumianej jako ich zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania ich użytkowania w związku z wygaśnięciem umowy leasingu.

Spółka nie będzie miała bowiem w tym przypadku do czynienia ze stratą amortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym, czy też budynku wybudowanego na cudzym gruncie, lecz z wydaniem (zwrotem) nieruchomości właścicielowi na podstawie postanowień ww. umowy.

Zatem, z uwagi na powyższe, a także na przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. braku fizycznej likwidacji, nieumorzona wartość rozbudowanej hali produkcyjnej czy też wybudowanej hali magazynowej na obcym gruncie należącym do leasingodawcy nie będzie stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodów. Nie ma tu znaczenia, czy leasingodawca odkupi od Spółki poczynione nakłady, czy też nie.

Reasumując, rozwiązanie umowy leasingu nie daje Spółce prawa do zaliczenia w koszty niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym. W takim przypadku jedyną formą rekompensaty dla Spółki może być zwrot poniesionych nakładów po zakończeniu umowy leasingu w ramach rozliczenia pomiędzy stronami umowy leasingu.

Jednocześnie dodać należy, iż jeżeli na rzecz Wnioskodawcy doszłoby do zwrotu poczynionych nakładów, wówczas na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów zostanie zaliczona jedynie ta część otrzymanej kwoty, która przekraczać będzie wartość niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony interpretacją indywidualną w dniu 12 października 2009 r. nr ILPP2/443-970/09-2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.