INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2009r. (data wpływu 19 sierpnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2009r. (data wpływu 22 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

• czy od zakupu artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, soki, itp.) przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT oraz
• czy czynność przekazania kontrahentom spółki artykułów spożywczych (w formie poczęstunku) rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

• czy od zakupu artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, soki, itp.) przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT oraz
• czy czynność przekazania kontrahentom spółki artykułów spożywczych (w formie poczęstunku) rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 października 2009r. (data wpływu 22 października 2009r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, ciastka, soki, itp. Są to produkty o małej wartości, przeznaczone na poczęstunek dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych, negocjacji w siedzibie firmy.

Dodatkowo w przypadku spotkań trwających wiele godzin Wnioskodawca ponosi koszty usług gastronomicznych (obiad). Wnioskodawca wskazał, że usługi te nie są okazałe czy wystawne, lecz stanowią przejaw respektowania podstawowych zasad kultury obowiązujących w kontaktach biznesowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od zakupu artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, soki, itp.) przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT...
2. Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na artykuły spożywcze są czynnością rodzącą obowiązek jej opodatkowania...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1. Ma prawo do odliczenia podatku VAT w takim zakresie w jakim towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, o czym stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad.2. Nie ma obowiązku opodatkowania zakupu artykułów spożywczych będących poczęstunkiem dla kontrahentów przebywających w siedzibie firmy.

Zużycie towarów przez kontrahentów, w opinii Wnioskodawcy, nie jest wymienione jako rodzące obowiązek podatkowy w VAT. Przekazanie to ma bezpośredni związek z działalnością firmy.

Natomiast w piśmie z dnia 21 października 2009r. Wnioskodawca wskazał, że w ww. pytaniach nie pyta o wydatki na zakup usług gastronomicznych, ale wyłącznie o zakup artykułów spożywczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad.1.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupionymi towarami, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż ponosi wydatki na zakup produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, ciastka, soki, itp. Są to produkty o małej wartości przeznaczone na poczęstunek dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych, negocjacji w siedzibie firmy. Z wniosku wynika, że przekazanie artykułów spożywczych będących poczęstunkiem dla kontrahentów przebywających w siedzibie firmy ma bezpośredni związek z działalnością firmy.

Mając na względzie ww. przepisy należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem ww. towarów artykułów spożywczych, jeżeli istnieje związek pomiędzy zakupem a wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych i jednocześnie nie zachodzą ograniczenia tego prawa określone w art. 88 ustawy o VAT.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznające, że ma prawo do odliczenia podatku VAT w takim zakresie, w jakim towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, należało uznać za prawidłowe.

Ad.2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Należy tutaj zauważyć, iż interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać i należy sięgnąć do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż zakres omawianego przepisu art. 7 ustawy o VAT obejmuje przypadki, gdy czynności podjęte przez podatnika prowadzącego opodatkowaną działalność gospodarczą mają charakter zadysponowania towarami wchodzącymi w skład przedsiębiorstwa zarówno w celach związanych, jak i niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zauważa się również, iż z ww. przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów nie zaś ich zużycie.

Zatem nieodpłatne wydanie towarów celem zużycia przez kontrahentów w czasie negocjacji (jako poczęstunek) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż ponosi wydatki na zakup produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, ciastka, soki, itp. Są to produkty o małej wartości, przeznaczone na poczęstunek dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych, negocjacji w siedzibie firmy.

Mając na względzie ww. przepisy należy stwierdzić, iż wydanie w celu zużycia, w siedzibie Spółki przez jej kontrahentów, artykułów spożywczych w formie poczęstunku (przy czym poczęstunek nie ma charakteru okazałości), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem poczęstunek kontrahentów artykułami spożywczymi (kawa, herbata soki, itp.) nie rodzi skutku w postaci powstania obowiązku opodatkowania przedmiotowych czynności. W konsekwencji powyższego za prawidłowe należy również uznać stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności poczęstunku kontrahentów Spółki artykułami spożywczymi (kawa, herbata, ciastka, soki, itp.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.