INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmu nieruchomości na cele niemieszkaniowe wykonywanej odrębnie przez małżonków oraz prawa do zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmu nieruchomości na cele niemieszkaniowe wykonywanej odrębnie przez małżonków oraz prawa do zwolnienia podmiotowego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z małżonką jest Pan właścicielem nieruchomości, która jest przedmiotem wynajmu na cele niemieszkaniowe. Wskazuje Pan, iż umowa najmu przewiduje oddanie do używania najemcy zarówno przez Pana, jak i małżonkę, przysługujących Państwu części współwłasności małżeńskiej do przedmiotowej nieruchomości. Z treści umowy wynika ponadto, że najemca zobowiązany jest do zapłaty każdemu z wynajmujących czynszu najmu w określonej, tej samej kwocie, jak również opłat wynikających z tytułu zużycia i dostarczenia energii elektrycznej oraz opłat należnych spółdzielni mieszkaniowej administrującej i zarządzającej nieruchomością, w skład której wchodzi wynajmowana nieruchomość, w proporcji 50% dla Pana i 50% dla małżonki. Z tytułu zawarcia umowy zarówno Pan, jak i małżonka wystawiają najemcy rachunki, zaś suma kwot otrzymanych od najemcy przez Pana i małżonkę z tytułu realizacji przedmiotowej umowy w 2009 r. przekroczy 50.000 zł (25.000 zł + 25.000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy małżeństwo w związku z zawarciem opisanej umowy jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, a w konsekwencji podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też podatnikami są jako osoby fizyczne, zarówno Pan, jak i małżonka, każdy z osobna...
2. Czy w związku z tym, iż suma wartości sprzedaży przez Pana i małżonkę przekroczy w 2009 r. kwotę 50.000 zł, po przekroczeniu tej kwoty nie będziecie mogli Państwo korzystać z instytucji zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, małżeństwo w związku z zawarciem przedmiotowej umowy nie posiada statusu jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a w konsekwencji nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast podatnikiem tego jest każdy małżonek z osobna, tj. zarówno Pan, jak i małżonka. Wskazuje Pan także, że fakt, iż suma wartości uzyskanych od najemcy przez małżonków przekroczy 50.000 zł (25.000 zł + 25.000 zł) pozostaje bez wpływu na korzystanie ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług przez Pana i małżonkę. Zwolnienie to bowiem przysługuje podatnikowi, tj. zarówno Panu w kwocie 50.000 zł, jak i małżonce w kwocie 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższych przepisów wynika, iż świadczenie usług najmu lokali użytkowych jest działalnością gospodarczą, a świadczący usługi najmu wykonując te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wraz z małżonką jest Pan współwłaścicielem nieruchomości wynajmowanej na cele niemieszkaniowe. Czynności związane z najmem lokalu wykonywane są wspólnie przez oboje małżonków. Oboje też są stroną transakcji, odrębnie uzyskując wynagrodzenie w określonej, tej samej wysokości oraz zwrot opłat z tytułu użytkowania nieruchomości w wysokości 50% dla każdego z małżonków. Jednocześnie zauważył Pan, iż suma (łącznie) kwot otrzymanych od najemcy przez Pana i małżonkę z tytułu realizacji umowy najmu w 2009 r. przekroczy 50.000 zł.

Ustosunkowując się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Zatem na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku. W konsekwencji więc, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że o tym, kto jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu najmu nieruchomości na cele niemieszkaniowe, decyduje treść zawartej umowy najmu. Skoro zatem z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, iż oboje małżonkowie są stroną umowy, a więc czynności związane z wynajmem nieruchomości wykonywane są przez oboje małżonków odrębnie, podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu zawartej umowy najmu, jest każdy z małżonków odrębnie w stosunku do swojej części. W konsekwencji powyższego, może Pan osobno skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 113 ust. 1 cyt. ustawy, do momentu przekroczenia wartości sprzedaży w nim określonej. W przypadku zatem, gdy czynność opodatkowaną, dotyczącą współwłasności małżeńskiej, w zakresie wynajmu zawarło obydwoje małżonków, każdy z nich uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Jeżeli jednak w umowie dotyczącej tej czynności wskazano inne udziały, wówczas podział następuje zgodnie z postanowieniami tej umowy. Z uwagi na to, iż z treści wniosku wynika, że każdy z małżonków uzyskuje od najemcy określoną kwotę czynszu najmu oraz po 50% poniesionych kosztów dotyczących energii elektrycznej i opłat za administrowanie i zarządzanie nieruchomością, stwierdzić należy, że obliczając limit wartości sprzedaży uprawniający do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien Pan brać pod uwagę jedynie otrzymywane od najemcy kwoty dotyczące zawartej przez Pana umowy najmu, o ile oczywiście poza najmem nie prowadzi Pan innej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Z tych też względów podzielić należy stanowisko wyrażone w przedmiotowym wniosku, iż sytuacja w której suma wartości uzyskanych od najemcy przez oboje małżonków przekroczy 50.000 zł pozostaje bez wpływu na przysługujące Panu prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione przez Pana i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Pana. Natomiast, jeżeli małżonka zainteresowana jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej, obowiązana jest do złożenia odrębnego, stosownego wniosku w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.