INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 09.09.2009 r. (data wpływu 14.09.2009 r.) oraz piśmie (data nadania 06.10.2009 r.), (data wpływu 12.10.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-670/09-2/MT z dnia 23.09.2009 r. (data nadania 24.09.2009 r., data doręczenia 30.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia nadpłaty podatku na poczet przyszłych zobowiązań w podatku dochodowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.09.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia nadpłaty podatku na poczet przyszłych zobowiązań w podatku dochodowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni (jako wynajmujący) złożyła w dniu 08.10.2008 r. oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w związku z zawarciem umowy najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe. Pierwszy przychód Wnioskodawczyni osiągnęła w miesiącu październiku 2008 r. Ponieważ Wnioskodawczyni nie uzyskała jednoznacznej odpowiedzi w swoim właściwym Urzędzie skarbowym co do wysokości podatku od uzyskiwanych kwot za najem (przy wysokości 8,5%) przy kwocie uzyskiwanych co miesiąc wpłat od najemcy w wysokości 2000 zł (przy jednoczesnym uiszczaniu z tej kwoty opłaty czynszowej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej w wysokości 304 zł) – zgodnie z zawartą umową najmu – obawiając się, że może niewłaściwie opłacać podatek, Wnioskodawczyni rozpoczęła uiszczanie podatku w wysokości 170 zł miesięcznie od całej kwoty, tj. 2000 zł. Obecnie Wnioskodawczyni powzięła informację z różnych źródeł (prawnych interpretacji prasowych i innych), iż niewłaściwie uiszcza podatek, tj. w zawyżonej wysokości. Według własnych wyliczeń Wnioskodawczyni na dzień składania wniosku tj. 09.09.2009 r., kwota nadpłaconego podatku łącznie za rok 2008 i 2009 wynosi 535,32 zł. Nadpłacony podatek za 2008 r. wynosi 63,68 zł, natomiast za rok 2009 r. 471,64 zł. Przez 6 miesięcy nadpłacono 155,04 zł (tj. za każdy z 6 miesięcy za dużo o 25,84 zł). Za miesiąc lipiec 2009 r. zapłacono 20% tj. 400 zł podatku, co spowodowało nadpłatę w kwocie 255,84 zł. Za miesiąc sierpień 2009 r. uiszczono również podatek w wysokości 20% w kwocie 400 zł, podczas gdy powinno być 339,20 zł. Wnioskodawczyni w dalszym ciągu uiszcza podatek od kwoty 2000 zł w oczekiwaniu na decyzję urzędu co do wysokości uiszczanego podatku. Umowa najmu trwa nadal i została zawarta na czas nieokreślony.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 23.09.2009r. Nr IPPB1/415-670/09-2/MT Wnioskodawczyni uzupełniła swój wniosek w dniu 12.10.2009 r. dokonując dodatkowej opłaty oraz informując, iż zgodnie z umową najmu to najemca zobowiązany jest do ponoszenia wydatków na czynsz uiszczany do Wspólnoty Mieszkaniowej za jej pośrednictwem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wynajmując lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni ma obowiązek uiszczać podatek od całej kwoty najmu (2000 zł), która to kwota zawiera również kwotę 304 zł czynszu wpłacanego do wspólnoty Mieszkaniowej przez Wnioskodawczynię, czy też Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć kwotę 304 zł od kwoty 2000 zł i uiścić podatek tylko od kwoty 1696 zł, jako że kwota 304 zł nie stanowi przychodu tylko koszt utrzymania lokalu...
2. Czy w związku z powstałą nadpłatą Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć ją z przyszłych opłat podatkowych w związku z tym, że umowa najmu trwa nadal i cały czas odprowadzany jest podatek...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek Pani w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni nie powinny zachodzić przeszkody formalno – prawne do odliczenia nadpłaconego podatku od przyszłych podatków w przypadku trwania umowy najmu, zaś w przypadku rozwiązania umowy najmu do zwrotu nadpłaconego podatku przez Urząd skarbowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pojęcie nadpłaty funkcjonujące w prawie podatkowym zdefiniowane zostało w przepisach art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zgodnie z nim, za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego prawidłowo określi wysokość należnego podatku, która pozwoli na ewentualne stwierdzenie nadpłaty.

Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również :

1. podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli:

1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.
2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczących zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek,
3. nie będąc obowiązani do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Z przedstawionej regulacji wynika jednoznacznie, że podatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej.

W przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej).

Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 75 § 4 ww. ustawy).

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przypadku, o którym mowa powyżej w myśl art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Na podstawie art. 76 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Stosowne do art. 77 § 1 pkt 6 nadpłata podlega zwrotowi w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją) w przypadkach o których mowa w art. 73 § 3, lecz nie wcześniej niż w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2.

Zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są , na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy płatnicy i inkasenci.

Reasumując w świetle powyższego, nadpłata powstała w 2008 r. zostanie zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań z dniem złożenia przez Wnioskodawczynię wniosku o jej stwierdzenie, wniosku o zaliczeniu nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych oraz korekty zeznania, natomiast nadpłata powstała w 2009 r. może zostać zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań dopiero w momencie złożenia zeznania za 2009 r. wraz ze stosownym wnioskiem.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.