INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 15 maja 1994 r. do dnia 31 maja 2005 r. prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem była projekcja filmów (PKD 92.13.Z). Działalność prowadzona była w X. Do 2000 r. lokal wynajmowano od instytucji filmowej. W kwietniu 2002 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną kupna prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz budynku za kwotę 120.000 zł, tytułem zadatku wpłacił kwotę 70.000 zł, a pozostałą część zobowiązał się zapłacić do dnia 31 grudnia 2002 r., po uzyskaniu kredytu bankowego. Dnia 17 grudnia 2002 r. aktem notarialnym przeniesiono wartość budynku oraz prawo wieczystego użytkowania działki na Wnioskodawcę, sprzedawca wystawił fakturę, wg której nabywcą nieruchomości jest Wnioskodawca. Nieruchomości nie zostały przyjęte jako składniki majątku trwałego firmy. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczono wydatki związane z obsługą kredytu na zakup nieruchomości oraz koszty utrzymania nieruchomości. W okresie kiedy Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości nie ponoszono żadnych wydatków związanych z remontem i modernizacją nieruchomości. Aktem notarialnym z dnia 22 września 2009 r. Wnioskodawca zbył prawo użytkowania gruntu wraz z budynkiem. Naczelnik Urzędu Skarbowego zobowiązał Wnioskodawcę do złożenia oświadczenia wg załączonego wzoru o treści następującej: ,,Oświadczam, iż odpłatnie zbyłem w dniu…aktem notarialnym, Repert….składnik majątku, który nie był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą…”. Przychody ze sprzedaży Kina wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu uznano jako przychód z działalności gospodarczej, wpłacono zaliczkę PIT-5, a następnie wykazano w zeznaniu PIT–36.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu będą miały zastosowanie zasady określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, do przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z prawem wieczystego użytkowania gruntu będą miały zastosowanie zasady określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, nieruchomości nie stanowiły składnika majątku firmy Wnioskodawcy, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To, że nieruchomość była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie kwalifikuje jej do składników majątku przedsiębiorstwa. Nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu nie ujmowano nigdy w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie jest zatem spełniony warunek, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi kompletną regulację przedmiotowego zakresu opodatkowania dochodów ze zbycia składników majątku, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepis ten zawiera dwie przesłanki uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej: sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza), który został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 8 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1545/10 oraz 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1151/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jak stanowi art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Należy przy tym wskazać, że fakt, iż nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego, dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie, należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca od dnia 15 maja 1994 r. do dnia 31 maja 2005 r. prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem była projekcja filmów (PKD 92.13.Z). Do 2000 r. lokal wynajmowano od instytucji filmowej. W kwietniu 2002 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną kupna prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz budynku za kwotę 120.000 zł, tytułem zadatku wpłacił kwotę 70.000 zł, a pozostałą część zobowiązał się zapłacić do dnia 31 grudnia 2002 r., po uzyskaniu kredytu bankowego. Dnia 17 grudnia 2002 r. aktem notarialnym przeniesiono wartość budynku oraz prawo wieczystego użytkowania działki na Wnioskodawcę. Nieruchomości nie zostały przyjęte jako składniki majątku trwałego firmy. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczono wydatki związane z obsługą kredytu na zakup nieruchomości oraz koszty utrzymania nieruchomości. W okresie kiedy Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości nie ponoszono żadnych wydatków związanych z remontem i modernizacją nieruchomości. Aktem notarialnym z dnia 22 września 2009 r. Wnioskodawca zbył prawo użytkowania gruntu wraz z budynkiem.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca z dniem 31 maja 2005 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej, a w dniu 22 września 2009 r. dokonał sprzedaży budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, wykorzystywanego w tej działalności, to w istocie Wnioskodawca dokonał sprzedaży składnika majątku pozostałego na dzień likwidacji działalności gospodarczej.

Zatem, z uwagi na fakt, iż sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiła przed upływem sześcioletniego okresu, o którym mowa w cyt. wyżej art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z odpłatnego zbycia budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) tej ustawy.

Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż przedmiotem zbycia była nieruchomość, która nie została zaliczona do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość bowiem wykorzystywana była w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, dlatego stanowiła składnik majątku tej działalności. Natomiast w cyt. art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie zawarł zastrzeżenia, iż przepis ten stosuje się wyłącznie do składników majątku ujętych w ewidencji środków trwałych, bądź składników, od których dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Z treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ww. ustawy jednoznacznie wynika, iż odpłatne zbycie w ww. okresie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem wykorzystywanego uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, pozostałego na dzień likwidacji działalności gospodarczej, generuje przychód z tej działalności. Ponadto fakt, że do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zaliczył wydatki związane z obsługą kredytu na zakup nieruchomości bezspornie wskazuje na związek tejże nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej regulacje prawne oraz opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód ten nie może zostać zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe, przywołane wyroki sądów administracyjnych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.