INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), z dnia 6 sierpnia 2009 r. (data wpływu 12 sierpnia 2009 r.) oraz z dnia 13 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono pismami: z dnia 25 czerwca 2009 r., z dnia 6 sierpnia 2009 r. oraz z dnia 13 sierpnia 2009 r. o odpis KRS i doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 27 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką z o.o. X (dalej: Kontrahent) umowę kupna-sprzedaży, zgodnie z którą Zainteresowany sprzedał Kontrahentowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci maszyn branżowych. Umowa obejmuje kwotę 35.300,00 zł i zawiera spis maszyn będących przedmiotem umowy w ilości 6 sztuk. Wnioskodawca uważa, że maszyny te mogą stanowić samodzielnie działające przedsiębiorstwo tworząc jego zorganizowaną część.

Zainteresowany sprzedał znaczną część maszyn w latach poprzednich na podstawie faktur VAT. Na Walnym Zgromadzeniu Wspólników podczas zatwierdzania bilansu za rok 2008 podjęto uchwałę o sprzedaży pozostałej części przedsiębiorstwa jako jego zorganizowanej części. Wnioskodawca nie prowadzi regularnej działalności gospodarczej, wykonuje tylko bieżące zlecenia zewnętrzne, nie zatrudnia na stałe pracowników. Dnia 27 kwietnia 2009 r. Zainteresowany wystawił fakturę na sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze stawką VAT – nie podlega. Nabywca zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 25 czerwca 2009 r., z dnia 6 sierpnia 2009 r. oraz z dnia 13 sierpnia 2009 r. o następującą informację:

Przedmiotowe maszyny nie stanowiły wyodrębnionej części przedsiębiorstwa w sensie osobno rozliczanego oddziału firmy, więc nie stanowiły wyodrębnionej ekonomicznie i finansowo grupy maszyn. Jednak każda z tych maszyn była wyceniona i prowadzono dla nich osobne kartoteki ewidencyjne wraz z planami amortyzacji. Według opinii Zainteresowanego, uwzględniającej realia rynku, każda z tych maszyn może spełniać samodzielnie te same zadania gospodarcze, które spełniała w Spółce i może być podstawą wystarczającą do utworzenia osobnej, np. jednoosobowej firmy. Jednocześnie Wnioskodawca stwierdza, że maszyny te są zdolne jako grupa maszyn do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa kupna-sprzedaży zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem na kwotę 35.300,00 zł, obejmująca maszyny branżowe, może stanowić sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa kupna-sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa może, w odniesieniu do przedstawionej sytuacji, dotyczyć sprzedaży tylko maszyn branżowych, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tak wydzielona część maszyn i urządzeń zdolna jest do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zainteresowany nie posiada zasobów ludzkich, bazy kontrahentów, zapasów towarów, własnych pomieszczeń, ani nie prowadzi regularnej działalności gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy ogranicza się do wydzierżawiania maszyn i urządzeń branżowych oraz do wykonywania na swoim parku maszynowym drobnych prac zleconych. Ww. sposób sprzedaży urządzeń branżowych jest, zdaniem Spółki, korzystniejszy dla budżetu państwa niż sprzedaż parku maszynowego udokumentowana fakturami VAT, ponieważ w tej sytuacji nabywca opłaca podatek od czynności cywilnoprawnych, który w całości wpływa na konto budżetu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w świetle art. 6 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i sług.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. organizacyjne i finansowe wyodrębnienie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zdolność zespołu składników do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego te zadania gospodarcze.

Zgodnie z pierwszym z ww. wymagań, dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest, by składały się nań zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania.

W związku z powyższym przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa wówczas, gdy w wyniku transakcji nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmuje funkcję gospodarczą zbywcy. Z definicji tej wynika, że nie jest istotne wyczerpanie zespołu składników określonych w definicji z art. 551 Kodeksu cywilnego. Każde bowiem przedsiębiorstwo i jego zorganizowana część ma swoją wyłączną specyfikę.

Kolejnym warunkiem uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jego organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewny zorganizowany zespół tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że dnia 27 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawarł ze Kontrahentem umowę kupna-sprzedaży, zgodnie z którą Zainteresowany sprzedał zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci maszyn branżowych. Umowa objęła kwotę 35.300,00 zł i zawierała spis maszyn będących przedmiotem umowy w ilości 6 sztuk. Wnioskodawca uważa, że maszyny te mogą stanowić samodzielnie działające przedsiębiorstwo tworząc jego zorganizowaną część. Znaczną część maszyn Zainteresowany sprzedał w latach poprzednich na podstawie faktur VAT. Na Walnym Zgromadzeniu Wspólników podczas zatwierdzania bilansu za rok 2008 podjęto uchwałę o sprzedaży pozostałej części przedsiębiorstwa jako jego zorganizowanej części. Wnioskodawca nie prowadzi regularnej działalności gospodarczej, wykonuje tylko bieżące zlecenia zewnętrzne, nie zatrudnia na stałe pracowników. Dnia 27 kwietnia 2009 r. Zainteresowany wystawił fakturę na sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze stawką VAT – nie podlega. Nabywca zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowe maszyny nie stanowiły wyodrębnionej części przedsiębiorstwa w sensie osobno rozliczanego oddziału firmy, więc nie stanowiły wyodrębnionej ekonomicznie i finansowo grupy maszyn. Jednak każda z tych maszyn była wyceniona i prowadzono dla nich osobne kartoteki ewidencyjne wraz z planami amortyzacji. Według opinii Zainteresowanego, uwzględniającej realia rynku, każda z tych maszyn może spełniać samodzielnie te same zadania gospodarcze, które spełniała w Spółce i może być podstawą wystarczającą do utworzenia osobnej, np. jednoosobowej firmy. Jednocześnie Wnioskodawca stwierdza, że maszyny te są zdolne jako grupa maszyn do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Ponadto należy zauważyć, że nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przedmiotem wydzielenia są składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, ani też zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem przepisy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będą miały zastosowania w sprawie. Przepisy te bowiem jak wyżej wskazano, odnoszą się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast brak organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy stanowi istotny element przedstawionego opisu stanu faktycznego nie pozwalający uznać, iż przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Reasumując, transakcja sprzedaży maszyn branżowych stanowi zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno