INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 roku (data wpływu 15 czerwca 2009 roku) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2009 roku (data wpływu 28 września 2009 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody sądowej.

Pismem z dnia 10 września 2009 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez uiszczenie stosownej opłaty oraz złożenie wymaganych oświadczeń. Powyższe uzupełniono w dniu 24 września 2009 r. (data stempla pocztowego) oraz dniu 23 września 2009 roku (data wpływu środków na konto BKIP).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracodawca rozwiązał z Panem umowę o pracę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. Jednocześnie zwolnił Pana z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. Na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu pracy, złożył Pan pozew do Sądu o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne z uwagi na to, że przyczyna zwolnienia, w Pana ocenia była niezasadna. Przed Sądem, w dniu 9 marca 2007 roku została zawarta ugoda, na podstawie której otrzymał Pan kwotę 11.000,00 zł, a także ustalono, że stosunek pracy zostanie rozwiązany na mocy porozumienia stron. Ponadto w ugodzie wskazano, że wyczerpuje ona Pana roszczenia zawarte w złożonym pozwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota 11.000,00 zł ujęta w protokole z Ugody Sądowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona kwota jest odszkodowaniem z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę i korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jakkolwiek ugoda nie precyzuje jasno, że przyznana na jej podstawie kwota to odszkodowanie, jest to Pana zdaniem bezsporne. Kwota ta nie może być wynagrodzeniem za pracę, ponieważ od dnia 11 grudnia 2006 roku praca nie była świadczona. Natomiast wynagrodzenie, które otrzymywał Pan w okresie od 1 stycznia 2007 roku do 31 marca 2007 roku było związane z biegnącym okresem ustawowego wypowiedzenia stosunku pracy. W swoim pozwie do Sądu pracy wnosił Pan o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne. Na posiedzeniu Sądu doszło do ugody sądowej, na której zrzekł się Pan swoich roszczeń w zamian za odszkodowanie pieniężne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)–g) tego przepisu.

Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygn. akt SK 51/06, uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej jest niezgodny z Konstytucją. Konsekwencją takiego uregulowania jest bowiem naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskiwały odszkodowania na podstawie wyroków sądowych i ugód sądowych. Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową stało w sprzeczności z konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadziło do rażącej niespójności rozwiązań prawnych. Orzeczenie powyższe ogłoszone zostało w Dzienniku Ustaw w dniu 11 grudnia 2006 r., w związku z czym odszkodowania wypłacone od tego dnia, na podstawie ugody zawartej przed sądem, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy, tj. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje Kodeks pracy.

Stosownie do postanowień art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

W myśl art. 45 § 2 k. p. sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k. p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47 Kodeksu pracy).

W opisanym stanie faktycznym wskazano, że pracodawca rozwiązał z Panem umowę o pracę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. Jednocześnie zwolnił Pana z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. Na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu pracy, złożył Pan pozew do Sądu o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne z uwagi na to, że przyczyna zwolnienia, w Pana ocenia była niezasadna. Przed Sądem, w dniu 9 marca 2007 roku została zawarta ugoda, na podstawie której otrzymał Pan kwotę 11.000,00 zł, a także ustalono, że stosunek pracy zostanie rozwiązany na mocy porozumienia stron. Jednocześnie stwierdzono, że ugoda wyczerpuje Pana roszczenia zawarte w złożonym pozwie. Ponadto wskazał Pan, że ugoda nie precyzuje jasno, że przyznana na jej podstawie kwota to odszkodowanie, jednakże kwota ta nie może być wynagrodzeniem za pracę, ponieważ od dnia 11 grudnia 2006 roku praca nie była świadczona. Natomiast wynagrodzenie, które otrzymywał Pan w okresie od 1 stycznia 2007 roku do 31 marca 2007 roku było związane z biegnącym okresem ustawowego wypowiedzenia stosunku pracy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, iż skoro otrzymane w wyniku ugody sądowej odszkodowanie - tak jak stwierdzono we wniosku – jest odszkodowaniem za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem, to korzysta ono ze zwolnienia na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47 Kodeksu pracy.

W sytuacji natomiast, gdyby wysokość wskazanego we wniosku odszkodowania i zasady jego ustalania nie wynikały wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, wówczas odszkodowanie to może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sytuacji nie miałyby bowiem zastosowania wyłączenia zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) lub b) ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.