INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2009r. (data wpływu 13.07.2009r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania naliczonego podatku VAT za koszty uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania naliczonego podatku VAT za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poniosła wydatki na zakup towarów i usług związanych z inwestycją (budowa hali wystawienniczej). Spółka ponosząc te wydatki, służące w zamiarze działalności opodatkowanej miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie poniesienia tych wydatków. W czerwcu 2008r. Spółka podjęła decyzję o zaniechaniu inwestycji. Spółka zgodnie z w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT w czerwcu br. skorygowała odliczony uprzednio podatek naliczony związany z tą inwestycją składając korektę deklaracji vat-7 za czerwiec 2008 r. Koszt skorygowanego VAT-u został ujęty w księgach roku 2009.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (stan prawny obowiązujący przed 01.01.2009r., tj. przed wejściem w życie noweli z dnia 06.11.2008r. (Dz.U. nr 209, poz. 1316) za koszty uzyskania przychodów nie uważa się poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji. Brak możliwości zaliczenia wydatków kwalifikowanych jako koszty zaniechanych inwestycji do kosztów uzyskania przychodu, skutkuje, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy O podatku od towarów i usług (stan prawny obowiązujący przed wejściem w życie noweli z dnia 07.11 .2008r. Dz.U. nr 209, poz. 1320), brakiem możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o PDOP (zdanie drugie) kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Spółka stoi na stanowisku, iż skoro w rezultacie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, spółka straciła prawo do odliczenia vat-u naliczonego od zakupów (korekta deklaracji vat), to spółka koszt vatu może uznać za koszt uzyskania przychodu roku 2009. Spółka uważa, iż podatek VAT naliczony z tytułu zakupów związanych z zaniechaną inwestycją może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, pomimo iż wartość netto towarów i usług związanych z tą inwestycją nie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2008r. Koszt skorygowanego podatku Vat jest dla podatnika kosztem innym niż bezpośrednio związany z przychodami, zatem zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP jest potrącalne w dacie jego poniesienia (dacie ujęcia w księgach),tj. w 2009 roku, pomimo iż inwestycja została zaniechana w czerwcu 2008r. i korekta deklaracji Vat dotyczyła czerwca 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynikający z korekty deklaracji VAT-7 za czerwiec 2008r. - ujęty w księgach roku 2008 koszt skorygowanego podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję, tj. wydatków, których nabycie nie mogło być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu (art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 16 ust 1 pkt 41 ustawy o PDOP) stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodu roku 2008, czy roku 2009 na podstawie art. 16 ust.1 pkt 46 lit a ustawy o PDOP...

Spółka stoi na stanowisku, iż skoro w rezultacie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, spółka straciła prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów (korekta deklaracji VAT), to spółka koszt podatku naliczonego VAT może uznać za koszt uzyskania przychodu roku 2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów, ujmowano według stanu prawnego obowiązującego do 31.12.2008r., między innymi poniesione koszty zaniechanych inwestycji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym do 30.11.2008r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że gdyby opisana we wniosku inwestycja związana z działalnością podatnika byłaby kontynuowana, to wydatki jako poniesione na nabycie i wytworzenie konkretnych inwestycji, zwiększałyby wartość początkową środków trwałych (art. 16g ust. 3-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i podlegałyby amortyzacji. W sytuacji, gdy podatnik rezygnuje z kontynuacji rozpoczętej inwestycji, wydatki poniesione na tą inwestycję będą stanowić koszty inwestycji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli inwestycji zaniechanych jeszcze na etapie wstępnych prac przygotowujących właściwe prace rzeczowe. Konsekwencją tego jest, że takie wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na zaniechaną inwestycję.

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na zaniechaną inwestycję w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu.

W przedmiotowym stanie faktycznym w czerwcu 2008r. Spółka podjęła decyzję o zaniechaniu inwestycji. Spółka zgodnie z w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT w czerwcu br. skorygowała odliczony uprzednio podatek naliczony związany z tą inwestycją składając korektę deklaracji VAT-7 za czerwiec 2008r. Koszt skorygowanego VAT-u został ujęty w księgach roku 2009. Biorąc pod uwagę zacytowane powyżej przepisy obowiązujące w stanie prawnym w czerwcu 2008r. tj. w dacie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, należy uznać iż podatek naliczony VAT, wynikający z korekty deklaracji VAT-7, będzie kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten będzie kosztem w dacie jego poniesienia. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy podkreślić, iż na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1320) wykreślono art. 88 ust. 1 pkt 2 z ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. W związku z tym od 01.12.2008r. VAT naliczony związany z wydatkami wyłączonymi z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale mającymi związek z czynnościami opodatkowanymi VAT będzie mógł być odliczany od VAT należnego, a w związku z tym nie powinien być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.