Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-450/11/13-S/BJ
z 8 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 141/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Bk 383/11 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada zaległości wobec Gminy W z tytułu nie płaconego od 2008 r. podatku od nieruchomości. Na mocy porozumienia z Gminą, Spółka zamierza zawrzeć umowę przenoszącą na rzecz Gminy W prawo wieczystego użytkowania gruntów następujących działek:

1. Działki niezabudowane o nr:
   
   
   
   1. XX- powierzchnia działki 520 m²,
      
   2. XX - powierzchnia działki 1044 m²,
      
   3. XX - powierzchnia działki 1118 m²,
      
   4. XX - powierzchnia działki 737 m²,
      
      
      
      
2. Działki częściowo zabudowane o nr:
   
   
   
   1. XX- powierzchnia działki 528 m²,
      powierzchnia zabudowy -14 m², co stanowi 2,65% powierzchni działki ogółem,
      
   2. XX - powierzchnia działki 1015 m², powierzchnia zabudowy - 90 m², co stanowi 8,87% powierzchni działki ogółem,
      
   3. XX- powierzchnia działki 1032 m², powierzchnia zabudowy - 40 m², co stanowi 3,94% powierzchni działki ogółem.
      

Działki o nr X, X, X, X, X, X zostały zakupione w 2006 r. przez spółkę XXX. w W od osoby fizycznej. Działka nr XX została wniesiona w 2002 r. przez spółkę XXXXX. do spółki aportem w zamian za udziałyXXX.

Obecnie wszystkie działki są własnością Spółki, gdyż z dniem 2 stycznia 2007 r. nastąpiło połączenie spółek tj. spółka XXX metodą łączenia udziałów przejęła majątek spółki XXX., a przejęta spółka XXXX została wykreślona z KRS.

Przekazanie Gminie prawa wieczystego użytkowania powyższych gruntów odbędzie się, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, na mocy art. 66 ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność przeniesienia na Gminę prawa wieczystego użytkowania gruntów w zamian za wygaśnięcie zobowiązań z tytułu podatku od nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

W ocenie Spółki, czynność przekazania Gminie prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych jak i niezabudowanych należących do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, a więc wydanie towaru lub świadczenie usług następuje w zamian za świadczenie pieniężne. Wykonanie zobowiązania podatkowego nie stanowi, ani odpłatnej dostawy towaru, ani odpłatnego świadczenia usług. Treść art. 66 § 1 Ordynacji podatkowej uznaje za szczególny przypadek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego poprzez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych, na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w zamian za zaległości podatkowe. Regulacja zawarta w art. 66 Ordynacji podatkowej nie dotyczy obrotu gospodarczego, wprowadza zaś szczególny mechanizm poboru podatków. Podatek nie jest świadczeniem pieniężnym, które może być uzyskiwane „w zamian” za inne świadczenie, ponieważ zasadniczą cechą podatku jest jego jednostronność i nieekwiwalentność. Spółka regulując zaległy podatek od nieruchomości nie uzyskuje nic w zamian, również Gmina zgadzając się na uregulowanie zaległego podatku od nieruchomości przy wykorzystaniu umownej formy przeniesienia własności, przewidzianej w art. 66 § 2 Ordynacji podatkowej, wykonuje jedynie swoje kompetencje w zakresie egzekwowania dochodów publicznych. Należy zatem przyjąć, że art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy świadczeń pieniężnych w obrocie gospodarczym a nie podatków, które wyjątkowo mogą być uiszczane w naturze. Podatek od towarów i usług jest podatkiem konsumpcyjnym, uiszczanym przez ostatniego konsumenta, a podstawę opodatkowania stanowią czynności wykonywane w ramach obrotu gospodarczego. Natomiast celem zawarcia umowy przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych jest wyłącznie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, w tym przypadku podatku od nieruchomości.

W interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2011 r. znak ITPP1/443-450/11/BJ oceniono stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe uznając, że w tym konkretnym przypadku czynność przeniesienia prawa użytkowania wieczystego w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, jako umowa cywilnoprawna w zamian za zaległości podatkowe jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek podatkowy oraz zapłata podatku powstaje po stronie dłużnika – podmiotu przenoszącego prawo użytkowania wieczystego. W przedmiotowej sprawie organ podatkowy nie analizował kwestii, czy do czynności będącej przedmiotem wniosku będzie miała zastosowanie stawka podatku VAT, czy też zwolnienie od podatku, nie było to bowiem przedmiotem zapytania.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 383/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd w wyroku zwrócił uwagę, że zagadnienie przeniesienia prawa własności rzeczy w zamian za zaległości podatkowe było przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Sąd podkreślił, iż stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w uchwale z 8 października 2007 r. sygn. akt I FPS 2/07 wyraźnie wskazuje, że przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków, stanowiących dochody budżetu państwa (art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej) nie jest czynnością opodatkowaną, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności, o jakich mowa w art. 66 Ordynacja podatkowa stanowią dodatkowy mechanizm poboru podatku, stąd też nie jest możliwe obciążenie ich tym podatkiem. Sąd stwierdził również, że choć wymieniona uchwała została podjęta na tle przepisów poprzednio obowiązującej ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, to jednak w pełni zachowuje ona aktualność na tle obowiązującej obecnie ustawy. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku 13 maja 2011 r. sygn. I FSK 434/10.

W ocenie Sądu orzekającego w przedmiotowej sprawie, zaskarżona interpretacja naruszyła przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 poprzez błędną ich wykładnię, polegającą na przyjęciu, ze przeniesienie przez Spółkę na rzecz gminy prawa wieczystego użytkowania gruntów w zamian za wygaśnięcie zobowiązań podatkowych w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Minister Finansów kwestionując stanowisko WSA złożył w dniu 11 maja 2011 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 141/12 została oddalona. W uzasadnieniu wyroku Sąd odniósł się do stwierdzenia zaprezentowanego w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, podjętej w składzie 7 sędziów z dnia 8 października 2007 r., sygn. akt I FPS 2/07. Podkreślił, że fakt, iż uchwała została podjęta w odniesieniu do uregulowania zawartego w art. 2 ust. 3 pkt 3b ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z 1993 r. pozostaje bez znaczenia w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym pod rządami ustawy o podatku od towarów i usług z 2004 r. Przepis art. 2 ust. 1 oraz ust. 3 pkt ustawy z 1993 r. wskazywał, w zakresie istotnym dla sprawy, na opodatkowanie sprzedaży towarów (ust. 1), jak również wydania towarów lub świadczenia usług w miejsce świadczenia pieniężnego (ust. 3 pkt 3b), zaś art. 5 ustawy z 2004 r. obejmuje odpłatną dostawę towarów, czyli przeniesienie prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel, w tym zbycie użytkowania wieczystego (art. 7 ust. 1 pkt 7). W obu sformułowaniach, jako istotę tych czynności należy wskazać odpłatne wydanie towaru. Natomiast czynność, o której mowa w art. 66 § 1 Ordynacji podatkowej jest czynnością z zakresu poboru podatku. Została ona przewidziana w Ordynacji podatkowej, w jej Dziale III „Zobowiązania podatkowe”, w Rozdziale VII tego działu zatytułowanym „Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych”. Przepis art. 59 § 1 ww. ustawy wskazuje powody wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, a to m.in. poprzez jego zapłatę - pkt 1, potrącenie - pkt 3, zaliczenie nadpłaty - pkt 4, jak również przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych - pkt 6. Wobec powyższego istotnym elementem niepozwalającym na uznanie, że przeniesienie własności rzeczy lub prawa majątkowego w trybie art. 66 § 1 na rzecz Skarbu Państwa, gminy, powiatu lub województwa w zamian za wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług , jest to, że w przypadku tej czynności mamy do czynienia z jednym ze sposobów poboru jednej z danin publicznych, tj. podatku od nieruchomości, charakteryzującego się cechą mającą znaczenie w sprawie, tj. nieekwiwalentnością. Sąd zauważył, że nie ma wpływu na rozstrzygnięcie fakt, że do takiego wygaśnięcia zobowiązania podatkowego dochodzi z inicjatywy podatnika, ani to, że między organem jednostki samorządu terytorialnego, a podatnikiem zostanie zawarta stosowna umowa cywilnoprawna, bo jest ona częścią omawianej instytucji szczególnej formy zapłaty podatku. Przesądzającym jest natomiast fakt, że chodzi o zapłatę podatku, która może nastąpić w pieniądzu bądź w naturze, jako należności jednostronnie określanej przez państwo bądź jednostkę samorządu terytorialnego, a więc w sposób charakterystyczny dla stosunków administracyjno-prawnych, w odróżnieniu od cywilno-prawnych, bo wynikających ze stosunku podporządkowania. Sąd z całą stanowczością podkreślił nieekwiwalentność występującej w sprawie czynności zapłaty podatku, co wyklucza zaliczenie jej do odpłatnej dostawy towarów z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 383/11, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 141/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2011 r. r., sygn. akt I SA/Bk 383/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.