INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w zakresie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w zakresie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje, w imieniu własnym, w ramach działalności gospodarczej lub jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej oraz jako wspólnik spółek komandytowych, komandytowo-akcyjnych i jawnych nabywanie nieruchomości oraz innych składników majątku, zwanych dalej „Majątkiem”, niebędących przedsiębiorstwem ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wnioskodawca będzie odpowiadał za zobowiązania podatkowe zbywcy majątku, powstałe przed dniem 1 stycznia 2009 r., o których mowa w art. 112 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., jeżeli uzyska zaświadczenie, o którym mowa w art. 112 § 6 oraz art. 306g Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r....
2. Czy urząd skarbowy właściwy dla zbywcy oraz inne urzędy uprawnione do wystawiania zaświadczenia, o którym mowa w art. 112 § 6 oraz art. 306g Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. mają obowiązek wystawienia, na wniosek wnioskodawcy zaświadczenia, o którym mowa w art. 112 § 6 oraz art. 306g Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r....
3. Czy w wystawionym zaświadczeniu powinny być ujawnione wyłącznie zobowiązania zbywcy powstałe do 31.12.2008 r....
4. Czy w przypadku, gdy w zaświadczeniu zostaną ujęte łącznie, bez wyszczególnienia, zarówno zobowiązania zbywcy powstałe do 31.12.2008 r., jak również te powstałe począwszy od 01.01.2009 r. wnioskodawca będzie odpowiadał wyłącznie za zobowiązania powstałe do 31.12.2008 r....

Stanowisko wnioskodawcy do pytania nr 1:

Wnioskodawca uważa, że nie będzie odpowiadał za zobowiązania podatkowe zbywcy majątku, powstałe przed 1 stycznia 2009 r., o których mowa w art. 112 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., jeżeli uzyska zaświadczenie , o którym mowa w art. 112 § 6 oraz art. 306g Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.

Stanowisko wnioskodawcy do pytania nr 2:

Wnioskodawca uważa, że urząd skarbowy właściwy dla zbywcy oraz inne urzędy uprawnione do wystawiania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., będą miały obowiązek wystawienia, na wniosek wnioskodawcy, zaświadczenia, o którym mowa w art. 112 § 6 oraz art. 306g Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., w zakresie dotyczącym zobowiązań podatkowych zbywcy powstałych w okresie do 31 grudnia 2008 r. Wnioskodawca uważa, że urząd skarbowy właściwy dla zbywcy oraz inne urzędy uprawnione do wystawiania zaświadczenia będą zobowiązane do wystawienia na wniosek wnioskodawcy zaświadczenia, o którym mowa powyżej, mimo że Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. przewiduje wystawienie zaświadczenia wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca opiera swoje przekonanie na brzmieniu art. 8 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw - „ Art. 8. Do odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się art. 112, 114a i art. 115 § 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy”.

Stanowisko wnioskodawcy do pytania nr 3:

Wnioskodawca uważa, że w wystawionym zaświadczeniu powinny być ujawnione wyłącznie zobowiązania zbywcy powstałe do 31.12.2008 r.

Stanowisko wnioskodawcy do pytania nr 4:

Zdaniem wnioskodawcy jeżeli w zaświadczeniu zostaną ujęte łącznie, bez wyszczególnienia, zarówno zobowiązania zbywcy powstałe do 31.12.2008 r., jak również te powstałe począwszy od 01.01.2009 r., to będzie on odpowiadał wyłącznie za zobowiązania powstałe do 31.12.2008 r.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 112 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach.

Stosownie do art. 112 § 3 ustawy zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Oznacza to, że nabywcy składników majątkowych z majątku trwałego zbywcy (nieruchomości, środki trwałe), niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nie będą odpowiedzialni solidarnie ze zbywcą za jego ewentualne zaległości podatkowe.

W myśl art. 112 § 6 ustawy nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

Art. 306g § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2009 r.) stanowi, iż organy podatkowe w zakresie, o którym mowa w art. 112 § 1, wydają zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego:

1. na wniosek zbywającego;
2. na wniosek nabywcy, za zgodą zbywającego.

W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia (art. 306g § 2 ustawy).

Natomiast art. 8 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1318) stanowi, iż do odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się art. 112, 114a i art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 9 ustawy zmieniającej stanowi, iż ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.

Zatem nowa regulacja w odniesieniu do odpowiedzialności osób trzecich będzie miała zastosowanie wyłącznie do zobowiązań podatkowych z terminem płatności od 1 stycznia 2009 r. , w przeciwnym wypadku na mocy przepisów przejściowych będzie miał zastosowanie art. 112 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2008 r.

W stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2008 r. zgodnie z art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej nabywca:

1. przedsiębiorstwa,
2. zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
3. składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość jednostkowa w dniu zbycia wynosi co najmniej 16 100 zł

• odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 112 § 6 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

Art. 306g § 1 Ordynacji (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) stanowi, iż organy podatkowe, za zgodą zbywającego, wydają na wniosek nabywcy, o którym mowa w art. 112 § 1, zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego.

W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia (art. 306g § 2 ustawy).

W temacie będącym przedmiotem niniejszej interpretacji decydujące znaczenie ma moment nabycia składnika majątku.

W sytuacji, gdy nabycie nastąpiło do końca 2008 r. nabywca ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 112 Ordynacji w brzmieniu przepisu obowiązującym do końca 2008 r.

Natomiast jeżeli nabycie składnika majątku nastąpiło w 2009 roku odpowiedzialność z tego tytułu nie wystąpi.

Art. 306g Ordynacji podatkowej odnosi się do zakresu odpowiedzialności wynikającego z przepisu art. 112 Ordynacji podatkowej. Wystawienie zaświadczenia na podstawie art. 306g Ordynacji w brzmieniu do końca 2008 r. może mieć miejsce tylko wtedy, gdy nabycie składnika majątku nastąpiło w 2008 roku. Wówczas w zaświadczeniu wydanym w 2009 r. zostaną wykazane zobowiązania zbywcy do dnia nabycia.

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż wnioskodawca planuje nabywanie nieruchomości oraz innych składników majątku, niebędących przedsiębiorstwem ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę fakt, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej datowany jest na dzień 26 stycznia 2009 r. i przedstawia zdarzenie przyszłe (zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy) tutejszy organ podatkowy przyjął, iż nabycie składników majątku nastąpiło/nastąpi w 2009 roku.

Zatem należy stwierdzić, iż nabycie po dniu 31.12.2008 r. poszczególnych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy nie wiąże się z odpowiedzialnością za jego zaległości podatkowe, dlatego też w tej sytuacji organ podatkowy nie ma obowiązku wystawiania zaświadczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa ( art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania ( art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.