INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 25 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki rolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki rolnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani zbyć niezabudowaną działkę o powierzchni 0,92 ha. Nieruchomość stanowi część większego (rodzinnego) kompleksu gruntów, obejmującego działkę o obszarze 0,9500 ha, której współwłaścicielami jest Pani brat i jego żona oraz działki nr 277/1 o obszarze 0,9900 ha i działka o obszarze 0,9300 ha należących do brata.

Nieruchomość została nabyta na podstawie umowy przeniesienia własności w 1966 roku. Stanowi ona nieruchomość rolną, jednak Pani z uwagi na podeszły wiek nie prowadzi na niej zarobkowej działalności gospodarczej, w tym rolniczej. Grunt jest uprawiany w celach niezarobkowych, dla zapobieżenia degradacji gruntów. Jak Pani wskazuje nie otrzymuje do nich tzw. dopłat unijnych. Dopłaty za utrzymanie całego ww. kompleksu gruntów w dotychczasowej kulturze rolnej są pobierane przez brata. Nie dokonała Pani żadnych czynności zmierzających do przygotowania nieruchomości do sprzedaży.

Zgodnie z treścią wpisu do rejestru gruntów działka (nieruchomość) jest określona jako grunt klasy R IIIb i R IVa. W dniu 12 września 2008 r. Rada Gminy uchwaliła przystąpienie do zmiany studium zagospodarowania przestrzennego terenu obejmującego przedmiotową nieruchomość, z którego wynika, że nieruchomość będzie w przyszłości przeznaczona na cele zabudowy usługowej – budowy obiektu handlowego wielkopowierzchniowego. W odniesieniu do opisanej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Z przyszłym nabywcą ustaliła Pani, iż cena nieruchomości (netto – bez VAT) zostanie powiększona o podatek należny, o ile przepisy obowiązujące w dacie zawarcia umowy przyrzeczonej nakładałyby na sprzedającego obowiązek zapłacenia tego podatku. Strony zakładają, iż umowa sprzedaży zostanie zawarta przed uchwaleniem zamierzonej zmiany planu zagospodarowania przestrzennego i przed zmianą charakteru rolnego przedmiotu sprzedaży.

Dodaje Pani, że zamierza zbyć wyłącznie opisaną nieruchomość i w przeszłości nie nabywała, nie zbywała i nie zamierza zbywać innych nieruchomości (w szczególności w celach komercyjnych, z zamiarem ich odsprzedaży bądź z zamiarem dokonywania takich czynności w sposób częstotliwy).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. poinformowała Pani, że grunty były wykorzystywane wyłącznie w celach osobistych i niezarobkowych. Uzyskiwane z uprawy plony w przeważającej części stanowiły wynagrodzenie w naturze osób wykonujących czynności związane z uprawą gruntów i zbieraniem plonów, a w pewnej części były przeznaczone na paszę dla drobnego inwentarza i drobiu hodowanego przez Pani brata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanej działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług... Na wypadek uznania, że sprzedaż nieruchomości podlegałby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - czy sprzedaż nieruchomości w wyżej opisanych warunkach jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Uważa Pani, że nie może zostać uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego dostawa nie podlega opodatkowaniu. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jakkolwiek nie jest to wyrażone w art. 5 ustawy wprost, to jednak warunkiem podlegania sprzedaży przepisom ustawy jest, by została ona dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działającego przy określonej czynności w takim charakterze (art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej). Wskazuje Pani na art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy i stwierdza, że skoro nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, tak więc nie jest podatnikiem, a tym samym sprzedaż nieruchomości nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość nie została nabyta przez Panią w celu dalszej odsprzedaży, a sprzedaż będzie czynnością jednorazową, bez zamiaru wykonywania podobnych czynności w sposób częstotliwy, ani w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto wskazuje Pani, iż nawet w przypadku uznania, że sprzedaż podlega podatkowi od towarów i usług winna być zwolniona od opodatkowania. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Uważa Pani, iż w przypadku kiedy we wskazanym przypadku do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej nie zostanie ostatecznie zmieniony (opublikowany) lokalny plan zagospodarowania przestrzennego, to należy uznać, że pomimo podjętych uchwał o zmianie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz o przystąpieniu do opracowania planu zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie będzie jeszcze „gruntem budowlanym oraz przeznaczonym pod zabudowę”, a tym samym transakcja powinna być zwolniona od podatku, nawet w sytuacji, gdyby została już podjęta uchwała Rady Gminy o zmianie studium. W przypadku bowiem, gdy dla danego terenu nie został jeszcze uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie można stwierdzić wyłącznie na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, że przedmiotowy teren jest budowlany lub przeznaczony pod zabudowę. Studium nie jest bowiem aktem prawa miejscowego, ale jedynie wewnętrznym aktem planistycznym i dopóki nie zostanie uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego stanowiący akt prawa miejscowego, określenie charakteru terenu niezabudowanego powinno być dokonane na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 grudnia 2008 r. – I SA/Ol 486/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

Warunkiem opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

Ustawodawca w art. 15 ust. 2 ustawy, przesądził o możliwości uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Z powyższego wynika, że podatnikiem jest również osoba wykonującą czynności sporadycznie (okazjonalnie), względnie jednorazowo, gdy są one wykonywane w związku z działalnością producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także z działalnością osoby wykonującej wolny zawód.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, np. zbycia majątku osobistego.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, przy czym czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza Pani zbyć niezabudowaną działkę, nabytą ponad 40 lat temu, stanowiącą grunt rolny. Z uwagi na podeszły wiek nie prowadzi Pani na niej działalności gospodarczej, a grunty są uprawiane wyłącznie w celach osobistych i niezarobkowych, dla utrzymania go w dotychczasowej kulturze rolnej. Wskazuje Pani, iż umowa sprzedaży nieruchomości ma zostać zawarta przed uchwaleniem zamierzonej zmiany planu zagospodarowania przestrzennego i przed zmianą charakteru rolnego gruntów. W związku z planowaną dostawą nie dokonała Pani żadnych czynności zmierzających do przygotowania nieruchomości do sprzedaży i zamierza zbyć wyłącznie opisaną nieruchomość, a w przeszłości nie nabywała i nie zbywała żadnych nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku, planowana jednorazowa czynność sprzedaży działki rolnej niezabudowanej, stanowiącej Pani majątek osobisty, niewykorzystywanej w zarobkowej działalności gospodarczej i rolniczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu, ponieważ nie spełnia przesłanek dla uznania jej jako czynności dokonanej przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym bezprzedmiotowym stało się rozstrzygnięcie kwestii możliwości korzystania przez Wnioskodawcę z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy od podatku od towarów i usług oraz podstawy zastosowania tego zwolnienia z tytułu dostawy opisanego gruntu rolnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.