INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18.02.2009r. (data wpływu 20.02.2009r.), uzupełniony pismem z dnia 08 kwietnia 2009r. (data wpływu 10 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2009r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: CP lub Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną dla celów podatku dochodowego (dalej: CIT) oraz podatku od towarów i usług (dalej: VAT). CP prowadzi działalność w zakresie sprzedaży i montażu urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych. W ramach Spółki wyodrębnione zostały dwa działy wewnętrzne. Pierwszy z nich, stanowiący główną część przedsiębiorstwa CP, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży oraz montażu urządzeń klimatyzacyjnych i chłodniczych.

Natomiast przedmiotem działalności drugiego działu była sprzedaż części zamiennych oraz materiałów do urządzeń klimatyzacyjnych i chłodniczych, a także świadczenie usług związanych z tym asortymentem towarowym (zgodnie z wewnętrznym nazewnictwem w ramach Spółki dział ten funkcjonował jako „ARW”). Wyodrębnienie jednostki biznesowej ARW w ramach Spółki Dział ARW stanowił wyodrębnioną część działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Jak wskazano powyżej, w ramach tego działu realizowany był odmienny przedmiot działalności niż w ramach działalności pozostałej części Spółki, tj. sprzedaż części zamiennych do urządzeń klimatyzacyjnych L chłodniczych oraz świadczenie dodatkowych usług związanych z tą sprzedażą. Wyrażało się to m.in. odrębnym asortymentem czy też odrębnymi cennikami sprzedażowymi produktów. Jednostka biznesowa ARW zawierała również odrębne umowy w ramach swej działalności. Umowy te były charakterystyczne dla ARW i w żaden sposób nie dotyczyły innej działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę. Oprócz innego przedmiotu działalności, dział ARW wyposażony był również we własny zespół składników materialnych (np. majątek ruchomy) oraz niematerialnych (np. licencje na programy komputerowe) koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej. Składniki te były wyodrębnione z majątku Spółki, przyporządkowane i wykorzystywane jedynie do prowadzenia działalności w jednostce ARW. Dział ten posiadał również własny i wyodrębniony magazyn, w którym składowane były towary handlowe oraz materiały niezbędne do prowadzenia działalności przez ARW. Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, iż w ramach Spółki wyodrębniono grupę pracowników, którzy wykonywali zadania wyłącznie w związku z działalnością jednostki ARW. Pracownicy ci mieli odrębne cele biznesowe i budżetowe oraz podlegali innym regulacjom wewnętrznym (np. odrębnym planom premiowym). CP pragnie również wskazać, iż w ramach systemu księgowego Spółki możliwe jest wyodrębnienie zapisów związanych z działalnością jednostki ARW. W konsekwencji, Spółka dysponowała danymi księgowo-rachunkowymi związanymi z działalnością ARW i każdorazowo była w stanie wyodrębnić przychody oraz koszty, jak i należności oraz zobowiązania związane z tą działalnością. Spółka sporządzała również rachunek zysków i strat oraz bilans dotyczący działu ARW dla potrzeb wewnętrznego raportowania i kontroli.

W celu zapewnienia finansowania całości swojej działalności gospodarczej, Spółka zaciągnęła pożyczkę od podmiotu z własnej grupy kapitałowej. Środki z tej pożyczki były wykorzystywane w zależności od konkretnych potrzeb finansowych poszczególnych działów Spółki. Natomiast dla celów budżetowych oraz kontrolingowych, Spółka dokonała przyporządkowania pożyczki oraz zobowiązania z tego tytułu do poszczególnych działów (w tym również do ARW). Alokacja pożyczki miała jedynie na celu odpowiednie odzwierciedlenie tego zobowiązania na pozycję finansową poszczególnych działów CP. Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa

W dniu 22 stycznia 2009 r., Spółka zawarła umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci działu ARW. Zgodnie z tą umową, Spółka dokonała sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącej finansowo i organizacyjnie wyodrębniony zbiór aktywów materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań związanych z działalnością w zakresie sprzedaży części zamiennych oraz materiałów do urządzeń klimatyzacyjnych i chłodniczych oraz świadczeniem usług z tym związanych.

Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży, CP przeniósł w szczególności na rzecz kontrahenta następujące aktywa i pasywa wchodzące w skład ARW:

1. majątek ruchomy (środki trwałe oraz pozostały majątek ruchomy),
2. prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów handlowych, które nie zostały w pełni wykonane na dzień zawarcia umowy,
3. wierzytelności handlowe,
4. zobowiązania i prawa dotyczące działu ARW, księgi rachunkowe działu ARW.
   
   

Dodatkowo, w związku z zakupem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, kontrahent przejął pracowników działu ARW w trybie przewidzianym w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998, Nr 21, poz. 94 ze zm.; dalej: Kodeks pracy). W związku z zawarciem powyższej umowy sprzedaży, na kontrahenta przeszła własność składników materialnych oraz niematerialnych, a także zobowiązania i wierzytelności związane z działalnością ARW. Kontrahent nie przejął gotówki oraz środków pieniężnych na rachunku bankowych, a także zobowiązania z tytułu wewnątrzgrupowej pożyczki zaciągniętej przez Spółkę i częściowo alokowanej do działu ARW. Wynikało to faktu, iż - jak wspomniano powyżej - pożyczka ta miała na celu finansowanie całości działalności Spółki i nie była związana z funkcjonowaniem działu ARW. Spółka pragnie podkreślić, iż po zakupie działu ARW oraz przejęciu pracowników Spółki przypisanych do tej jednostki, nabywca podjął działalność gospodarczą w takim samym zakresie, jak miało to miejsce w ramach jednostki ARW. Mając na uwadze fakt, iż przedmiotem sprzedaży była zorganizowana część przedsiębiorstwa, Spółka uznała tę transakcję za nie podlegającą opodatkowaniu VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 08 kwietnia 2009r. Spółka wyjaśnia, iż przedmiotową pożyczkę zaciągnęła w dniu 21 września 2004r. w wysokości 19 999 960 PLN, z przeznaczeniem na zakup udziałów w innym podmiocie prawa handlowego oraz na sfinansowanie bieżącej działalności Spółki. Kwota 18 604 250,40 PLN została wydatkowana przez Spółkę na zakup udziałów we wskazanym powyżej podmiocie. Pozostała część pożyczki została wydatkowana na prowadzenie bieżącej działalności operacyjnej przez wszystkie działy Spółki. Przedmiotowa pożyczka stanowi wewnątrzgrupowy instrument finansowania bieżącej działalności operacyjnej Spółki, działający na zasadzie pożyczki odnawialnej (rewolwingowej). Oznacza to, że jest ona spłacana na bieżąco w momencie, kiedy Spółka posiada wolne środki umożliwiające spłatę tego zobowiązania. Natomiast w przypadku braku takiej możliwości, kwota zadłużenia jest co miesiąc odnawialna. Z uwagi na powyższy mechanizm, nie jest określony ostateczny termin spłaty tej pożyczki. Jak wskazano powyżej, Spółka zaciągnęła przedmiotową pożyczkę od podmiotu z własnej grupy kapitałowej m.in. w celu zapewnienia finansowania całokształtu swojej działalności gospodarczej. Środki z tej pożyczki były i są wykorzystywane w zależności od konkretnych potrzeb finansowych poszczególnych działów Spółki.

W konsekwencji, pożyczka zaciągnięta przez CP była i jest związana z ogółem działalności prowadzonej przez Spółkę. Jest to zatem zobowiązanie całej Spółki. Nie było to więc zobowiązanie dotyczące wyłącznie działu ARW, a jedynie alokowane do tej jednostki w odpowiedniej części dla celów prowadzenia rachunkowości zarządczej.

Zgodnie z danymi finansowymi Spółki na dzień kończący poprzedni rok obrotowy, tj. na dzień 30 listopada 2008 r., sytuacja finansowa ARW wyglądała następująco:

• suma aktywów ARW na ostatni dzień poprzedniego roku obrotowego (tj. 30 listopada 2008 r.) wynosiła 4 111 314,92 PLN;

• suma przychodów netto ze sprzedaży towarów i materiałów ARW za ostatni rok obrotowy (kończący się dnia 30 listopada 2008 r.) wyniosła 8 192 701,93 PLN.
  
  

Zgodnie z danymi finansowymi Spółki na dzień kończący poprzedni rok obrotowy, tj. na dzień 30 listopada 2008 r., sytuacja finansowa pozostałej części przedsiębiorstwa CP wyglądała następująco:

• suma aktywów pozostałej części CP (z wyłączeniem ARW) na ostatni dzień poprzedniego roku obrotowego (tj. 30 listopada 2008 r.) wynosiła 55 512 756,18 PLN;
• suma przychodów netto ze sprzedaży towarów i materiałów pozostałej części CP (z wyłączeniem ARW) za ostatni rok obrotowy (kończący się dnia 30 listopada 2008 r.) wyniosła 77 502 952,34 PLN.
  
  

Wartość pozostającej do spłaty pożyczki na dzień sprzedaży ARW (tj. na 22 stycznia 2009 r.) wynosiła 8 400 000 PLN, z czego 3 801 183,45 PLN alokowane było dla celów rachunkowości zarządczej (tj. celów kontrolingowo-budżetowych) do działu ARW. Na dzień sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w księgach rachunkowych Spółki prowadzonych dla potrzeb polskiej rachunkowości (a nie dla celów zarządczych) istniało zatem jedno zobowiązanie w kwocie 8 400 000 PLN, które ciążyło na całej Spółce. Na marginesie Spółka pragnie zauważyć, że ARW nie funkcjonował w formie oddziału (jak wskazuje pytanie organu) lub zakładu, ale jedynie jako dział wewnętrzny Spółki. Spółka pragnie ponownie podkreślić, iż środki z zaciągniętej pożyczki — jako źródła bieżącego finansowania działalności gospodarczej — były wykorzystywane w zależności od konkretnych potrzeb finansowych poszczególnych działów Spółki (z wyłączeniem części pożyczki przeznaczonej na nabycie udziałów innego podmiotu), dokonana alokacja pożyczki miała jedynie na celu odpowiednie odzwierciedlenie tego zobowiązania na pozycję finansową poszczególnych działów CP dla celów zarządczych. W konsekwencji, jak w skazano we wniosku Spółki, z uwagi na fakt, iż zobowiązanie to nie było nierozerwalnie związane z działem ARW i jako takie nie służyło wyłącznie jego działalności, nie zostało objęte przedmiotową transakcją sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii Spółki nie wpływa to jednak na dokonaną klasyfikację zbywanej masy majątkowej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż działu ARW stanowiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej ustawa o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, sprzedaż działu ARW stanowi sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, niepodlegająca opodatkowaniu VAT. Za taką klasyfikację przedmiotowej transakcji sprzedaży przemawia zarówno brzmienie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, jak i przepisy oraz praktyka wspólnotowego systemu VAT, zgodnie z którym przejście części majątku podatnika wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

1. Przepisy krajowe
   
   

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, jeśli przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, transakcja taka nie będzie przedmiotem opodatkowania VAT. Definicja pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, która znajduje zastosowanie dla potrzeb ustawy o VAT, została zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazanym przepisem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W związku z powyższym, na gruncie ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa istnieje, jeśli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze;
2. zespół tych składników jest wyodrębniony organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. zespół tych składników jest wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie.
   
   

1.1. Zespól składników materialnych / niematerialnych powiązanych funkcjonalnie

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, tylko zespół składników majątkowych materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Oznacza to, że za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie może być uznany dowolny zbiór składników majątkowych podmiotu gospodarczego, lecz tylko takie składniki majątkowe, które pozostają między sobą we wzajemnej relacji) w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół. Dodatkowo, tego rodzaju zbiór składników majątkowych, aby mógł być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien posiadać potencjalną zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych, tj. samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Jak wskazano powyżej, w ramach sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa na nabywcę przeszły wszelkie składniki konieczne do kontynuacji działalności w zakresie prowadzonym wcześniej przez dział ARW. W szczególności odnosi się to do wszelkich aktywów działu obejmujących środki trwałe (takie jak komputery, regały), wartości niematerialne i prawne (takie jak licencje na programy komputerowe używane przez pracowników AFRW), towary handlowe, prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów (np. umów handlowych z kontrahentami), wierzytelności przypisane do działu ARW oraz zobowiązania bilansowe i pozabilansowe związane z działem ARW. Dodatkowo, do kontrahenta przeniesieni zostali również wszyscy pracownicy dedykowani wcześniej do działu ARW w trybie art. 231 Kodeksu pracy. W ramach transakcji sprzedaży na kontrahenta nie przeszły jedynie gotówka oraz środki pieniężne na rachunku bankowym oraz alokowana do działu ARW część pożyczki wewnątrzgrupowej. W opinii Spółki fakt, iż kontrahent nie przejął środków pieniężnych ani części pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na sfinansowanie swojej działalności nie wpływa na wniosek, iż przedmiotem transakcji była zorganizowana część przedsiębiorstwa. Nabywca nie przejął najbardziej płynnych aktywów (tj. gotówki oraz środków na rachunku bankowym), ponieważ taki sposób rozliczenia pomiędzy stronami umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z ugruntowanej praktyki gospodarczej. Zwiększanie aktywów przejmowanej części przedsiębiorstwa o gotówkę wiązałoby się bowiem automatycznie z odpowiednim podwyższeniem ceny sprzedaży, co nie miałoby ekonomicznego uzasadnienia. Natomiast, jak wskazano powyżej, pożyczka zaciągnięta przez CP była związana z ogółem działalności prowadzonej przez Spółkę. Nie było to więc zobowiązanie dotyczące wyłącznie działu ARWI a jedynie częściowo alokowane do tej jednostki dla celów prowadzenia rachunkowości zarządczej. W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż zobowiązanie to nie było nierozerwalnie związane z działem ARW i jako takie nie służyło jedynie jego działalności, nie zostało objęte przedmiotową transakcją sprzedaży. W opinii Spółki nie wpływa to jednak na dokonaną klasyfikację zbywanej masy majątkowej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż inne zobowiązania związane z działem ARW (np. zobowiązania handlowe) zostały w wyniku tej transakcji przeniesione jako element (składnik) zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tego rodzaju stanowisko, zgodnie z którym zorganizowana część przedsiębiorstwa istnieje nadal pomimo wyłączenia z niej pewnych zobowiązań, znajduje potwierdzenie w praktyce podatkowej. W szczególności, Spółka pragnie wskazać na interpretację prawa podatkowego wydaną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w dniu 7 kwietnia 2005 r. (sygn. 1471/DPD1/423/31/05/EN), w której organ potwierdził, iż za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) może być uznany zespół składników wyodrębnionych i powiązanych ze sobą, będących przedmiotem sprzedaży, nawet jeśli z tego składu zostaną wyłączone zobowiązania bilansowe. Interpretacja powyższa dotyczyła wprawdzie interpretacji pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” dla potrzeb podatku CIT (która może być jedynie pomocniczo wykorzystywana na gruncie VAT) gdyż przepisy w zakresie VAT powinny być interpretowane przede wszystkim w świetle prawa wspólnotowego), niemniej jednak powinna znaleźć zastosowanie w analizowanym przypadku ze względu na spójność systemu prawa wykluczającą przypisywanie tej samej definicji dwóch odmiennych zakresów znaczeniowych (definicje zorganizowanej części przedsiębiorstwa” na gruncie ustaw o VAT i CIT są identyczne). Dlatego też Spółka stoi na stanowisku, iż wyłączenie alokowanej części pożyczki z przedmiotu transakcji nie może skutkować uznaniem, że zbyty dział ARW nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu VAT. Stanowisko takie znajduje dodatkowo potwierdzenie w interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w dniu 20 kwietnia 2006 r. (sygn. PD/423-4/GC/2006) w odniesieniu do wyłączenia zobowiązań z tytułu kredytów w przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Należy również podkreślić, iż składniki działu ARW, stanowiły odpowiednio powiązaną całość i przyczyniały się do osiania przychodu przez ARW. W konsekwencji przedmiotem sprzedaży na rzecz kontrahenta nie były poszczególne składniki majątku) ale całość biznesu wyodrębnionego wcześniej w ramach działu ARW, który służył określonej działalności gospodarczej. W opinii Spółki, dział ARW mógłby również funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo (gdyby potencjalnie zaistniała taka konieczność). Jednostka ta dysponowała wyodrębnionymi składnikami majątkowymi, powiązanymi ze sobą, za pomocą których świadczono usługi i dostarczano towary na podstawie zawartych umów handlowych6 Dział ARW, poprzez swoich pracowników wykorzystujących przyporządkowane składniki majątkowe, był w stanie sam organizować sprzedaż, zbierać zamówienia i zapewniać ich realizację. Potwierdzeniem należytego funkcjonalnego wyodrębnienia ARW ze struktury Spółki jest również fakt, iż nabywca tego działu prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w oparciu o przejęte składniki ARW. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez nabywcę w takim samym zakresie, w jakim Spółka prowadziła działalność za pomocą działu ARW. Kontynuowanie tej działalności nie wymagało od nabywcy żadnych dodatkowych nakładów finansowych czy też przeprowadzenia restrukturyzacji organizacyjnej przejętych składników.

1.2. Wyodrębnienie organizacyjne

W myśl definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w ustawie o VAT, zespół składników majątkowych powinien stanowić całość wyodrębnioną organizacyjnie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zgodnie z dominującą praktyką podatkową o wyodrębnieniu organizacyjnym ze struktur przedsiębiorstwa świadczą odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze albo faktyczne wyodrębnienie (stanowisko to potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 7 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-496/08- 2/HS dotyczącej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie przepisów o podatku dochodowym). Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, iż dział ARW będący przedmiotem transakcji sprzedaży, został należycie wyodrębniony w ramach CP. ARW stanowił samoistny dział w ramach struktury organizacyjnej Spółki. W szczególności, w ramach jednostki ARW funkcjonowały odmienne procedury wewnętrzne (zarówno dotyczące działalności handlowej działu, jak również stosunków pracowniczych). Istotny jest również fakt) iż dział ARW był zobowiązany do przekazywania swoich wyników do podmiotu nadzorującego jego działalność na poziomie europejskim. Potwierdzeniem wyodrębnienia organizacyjnego ARW jest również fakt, iż wybrani pracownicy Spółki wykonywali czynności jedynie w ramach działu ARW i nie mieli żadnych obowiązków w odniesieniu do pozostałej działalności Spółki. Stosunek podporządkowania tych pracowników ograniczał się jedynie do działu ARW. Dział ARW posiadał również własnego kierownika. Jednocześnie CP podkreślą iż wszystkie składniki wykorzystywane przez dział ARW do prowadzenia działalności zostały wyodrębnione ze struktury Spółki. Składniki te wykorzystywano jedynie do prowadzenia sprzedaży części zamiennych i materiałów do urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych oraz świadczenia usług powiązanych. Dział ARW dysponował własnym magazynem oraz posiadał na wyłączność określone ruchome składniki majątkowe. Spółka zaznacza również, iż działalność gospodarcza prowadzona przez ARW była odrębna od pozostałej działalności Spółki. Potwierdzeniem tego jest fakt, iż ARW miał własną grupę klientów, a także własne cenniki towarów i usług, odrębne od cenników oferowanych przez pozostałe działy Spółki. Należy również podkreślić, iż w ramach ARW opracowywany był odrębny budżet, którego realizacja była okresowo kontrolowana. Dział ten miał zatem odrębne cele finansowe od pozostałych działów i był rozliczany z ich realizacji.

1.3. Wyodrębnienie finansowe

Zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zespół składników majątkowych musi być wyodrębniony także pod względem finansowym w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Kryterium wyodrębnienia finansowego jest spełnione, jeśli podatnik prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych w taki sposób, iż możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka pragnie wskazać, iż składniki przypisane do jednostki ARW spełniały również kryterium wyodrębnienia finansowego. Spółka miała możliwość wyodrębnienia w ramach prowadzonej ewidencji rachunkowo-księgowej zapisów oraz zdarzeń gospodarczych związanych z działem ARW, na podstawie których istniała możliwość określenia przychodów i kosztów działalności tego działu oraz jego aktywów i pasywów. W oparciu o te dane Spółka przygotowywała odrębny bilans i rachunek zysków i strat tego działu dla celów wewnętrznych. Fakt, iż Spółka każdorazowo była w stanie przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do działalności prowadzonej przez ARW, potwierdzą że dział ARW był finansowo należycie wyodrębniony ze struktury Spółki. Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, iż jednostka biznesowa ARW, która była przedmiotem transakcji sprzedaży, spełniała przesłanki wynikające z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pozwalające uznać ją za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W szczególności składniki wchodzące w skład tej jednostki były należycie wyodrębnione ze struktury Spółki pod względem organizacyjnym i finansowym, a także należycie powiązane funkcjonalnie, aby traktować je jako jedną i nierozerwalną całość. Spółka podkreśla również, iż ARW był na tyle samodzielny w strukturze Spółki, iż gdyby zaszła konieczność jego samodzielnego funkcjonowania na rynku, mógłby on prowadzić odrębną działaIność gospodarczą (co potwierdza chociażby fakt, iż nabywca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie za pomocą składników tworzących ten dział).

2. Przepisy wspólnotowe I orzecznictwo ETS

Spółka pragnie również podkreślić, iż wyłączenie z opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wynika z prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L. 347 z dnia 11 grudnia 2006r, dalej: Dyrektywa VAT), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Spółka pragnie podkreślić, iż Polska skorzystała z możliwości wyłączenia z opodatkowania transakcji przekazania całości lub części majątku podatnika, a wyrazem implementacji tej normy prawa wspólnotowego jest właśnie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, że polskie regulacje stanowią implementację przepisów wspólnotowych, ich wykładnia (włączając w to interpretację pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”) powinna być również dokonywana w świetle prawa i doktryny wspólnotowego systemu VAT. W kwestii pojęcia „części majątku” wypowiadał się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS) w orzeczeniu z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. C-497/01, Zita Modes Sarl v. Administration de l’enregistrement et des domains (co prawda, orzeczenie to zapadło na gruncie Dyrektywy Rady 77/388/ EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodane, Dz.U. L 145 z dnia 13 czerwca 1977 r., natomiast brzmienie przepisu art. 5 ust. 8 tej dyrektywy było analogiczne do brzmienia przepisu art. 19 Dyrektywy VAT). Zgodnie z powyższym orzeczeniem, zakres czynności, które mogą być przez państwa członkowskie uznane za czynności niestanowiące dostawy towarów, został zakreślony w sposób szeroki. W opinii ETS, powyższe wyłączenie ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki rzeczowe i w razie konieczności inne, łącznie stanowiące przedsiębiorstwo lub jego część. Jako warunek zastosowania tej zasady ETS wskazał wyrażanie przez nabywcę zamiaru dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego natychmiastowej likwidacji i sprzedaży zapasów. Mając na uwadze powyższe orzecznictwo, w opinii Spółki nie ulega wątpliwości, iż sprzedaż działu ARW nie powinna podlegać opodatkowaniu na gruncie przywołanych przepisów Dyrektywy VAT. Składniki wchodzące w skład ARW mogły być bowiem wykorzystywane do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Potwierdza to fakt, iż nabywca działu ARW kontynuuje działalność gospodarczą wyłącznie za pomocą składników wchodzących w skład działu ARW, co w świetle wyżej przywołanego orzecznictwa ETS jest warunkiem niezbędnym do wyłączenia transakcji zbycia części przedsiębiorstwa z opodatkowania VAT.

W opinii Spółki istotnym jest również fakt, iż ARW stanowił część przedsiębiorstwa służącą do prowadzenia odrębnej działalności gospodarczej. Mając na uwadze regulacje wspólnotowe oraz orzecznictwo ETS, w świetle których powinna odbywać się interpretacja prawa krajowego, transfer części majątku podatnika, jeśli za jego pomocą wykonywane są czynności opodatkowane VAT i prowadzona jest działalność gospodarcza, powinien być neutralny dla zbywcy, gdyż de facto działalność opodatkowana jest prowadzona w sposób ciągły za pomocą tych samych składników majątkowych przez nabywcę (tj. zmienia się tylko podmiot wykonujący tę działalność). W konsekwencji, transakcja sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład ARW- jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa - nie powinna być przedmiotem opodatkowania VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w polskich, jak i wspólnotowych regulacjach o VAT, a także w orzecznictwie ETS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.