INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16.02.2009 r. (data wpływu 19.02.2009 r.) oraz piśmie z dnia 15.04.2009 r. ( data wpływu 20.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia wypłaconego przez byłego pracodawcę na podstawie ugody sądowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia wypłaconego przez byłego pracodawcę na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 5.03.2007 r. na podstawie ugody zawartej przez Sądem Rejonowym, Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (ksero załączone do wniosku) przyznano Wnioskodawczyni tytułem odszkodowania za niewypłacone wynagrodzenie, kwotę w wysokości 8.370 zł, którą miała wypłacić strona pozwana – AAA.

Odszkodowanie po pomniejszeniu o podatek w wysokości 1.748 zł zostało wypłacone w 12 ratach w terminie od 01.01.2008 r. do 31.12.2008 r. przez AAA.

Za pośrednictwem wniosku zwraca się również Wnioskodawczyni o rozpatrzenie prośby o zwrot zapłaconego podatku dochodowego od przyznanego sądownie odszkodowania i wydanie stosownej decyzji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy należny jest zwrot podatku dochodowego w wysokości 1.748 zł zapłaconego od sumy odszkodowania 8.730 zł, zasądzonego przez Sąd w wyniku zawartej ugody z pracodawcą...
2. Czy sumę (całą) odszkodowania 8.730 zł należy odliczyć od dochodu uzyskanego w 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawarta ugoda z zakładem pracy przed sądem i zaakceptowanie wynegocjowanego odszkodowania nie może być sankcjonowane obowiązkiem płacenia podatku dochodowego w przepisach prawa zawartych w:

1. Dz. U. z 2008 r., Nr 97, poz. 623, art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b, cytat: „wolne od podatku dochodowego są odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej,
2. prezentowane stanowisko bezpodstawnego pobrania podatku potwierdziła Krajowa Informacja Podatkowa ( 0800055055)
3. oraz decyzja Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29.11.2006 r. (sygn. akt SK 52/06) wydana w podobnej sprawie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 1 powołanej ustawy źródłami przychodów są m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r.) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z ugodą zawartą przed sądem w sprawie o wypłatę wynagrodzenia zakład pracy zobowiązał się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 8.370 zł tytułem „odszkodowania za niewypłacone wynagrodzenie”. Zakład pracy (płatnik) wypłacił zasądzoną na rzecz pracownika kwotę w 2008 r., pomniejszając ją o kwotę podatku dochodowego.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygnatura akt SK 51/06 (opublikowanym w Dz. U. z 2006 r. Nr 226 poz.1657) uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Trybunał Konstytucyjny podniósł, że co do zasady otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast kwestionowany przepis wyłącza zwolnienie odszkodowania ustalonego na mocy umowy lub ugody.

Prowadzi to do sytuacji, w której odszkodowania ustalone na mocy ugody są opodatkowane, a przyznane wyrokiem sądu korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Konsekwencją takiego uregulowania jest naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskały odszkodowanie na podstawie wyroku albo ugody.

Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową, stoi w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadzi do rażącej niespójności rozwiązań prawnych.

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w tym przepisie zawarte jest wyłączenie ze zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 dla odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Środki otrzymane przez Wnioskodawczynię związane były z niewypłaconym w terminie wynagrodzeniem.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Należy stwierdzić, że wypłacona byłemu pracownikowi kwota, stanowiła w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia, wypłaconego po ustaniu stosunku pracy.

Dlatego też odwoływanie się przez Wnioskodawczynię do cytowanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest niezasadne.

Przychód ten nie będzie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w swej istocie odwołuje się do odszkodowań.

Wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są zawsze wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, zwolnień nie wolno rozszerzać na dochody, których w art. 21 ust. 1 ww. ustawy nie wymieniono.

Wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie, jako związane ze stosunkiem pracy, należało zatem zakwalifikować do przychodów określonych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

Pracodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do poboru zaliczki i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami podanymi w art. 32 i 38 ww. ustawy.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby pracodawca wypłacał pracownikowi wynagrodzenia w sposób i na zasadach Kodeksu pracy, od wynagrodzeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Zatem pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w terminie.

Reasumując, pracodawca wypłacając po ustaniu zatrudnienia, na podstawie zawartej ugody sądowej, należności ze stosunku pracy, z tytułu zaległego wynagrodzenia jest obowiązany obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy. Na tej podstawie należy stwierdzić, iż nie ma podstaw do uznania pobranej zaliczki na podatek dochodowy za kwotę nienależną. Tym samym, Wnioskodawczyni nie może również pomniejszyć uzyskanego w 2008 r. dochodu o kwotę świadczenia (dotyczącego niewypłaconego wynagrodzenia), otrzymanego w wyniku zawartej ugody sądowej z byłym pracodawcą.

Wnioskodawczyni za pośrednictwem niniejszego wniosku, zwróciła się z prośbą o zwrot nadpłaconego za 2008 r. podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy podkreślić, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest organem właściwym w tej sprawie. Właściwym organem w tym zakresie jest Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.