INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M.W., przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2008r. (data wpływu 14 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją pojazdu w działalności gospodarczej w tym również podatek VAT od paliwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją pojazdu w działalności gospodarczej w tym również podatek VAT od paliwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do celów prowadzonej działalności dotyczącej obsługi, konserwacji remontów i napraw bieżących urządzeń chłodniczych zakupiono samochód specjalny „SANITARKA”, który po zmodernizowaniu i odpowiednim wyposażeniu został przez uprawnionego rzeczoznawcę SITR zakwalifikowany jako samochód specjalny z przeznaczeniem „POGOTOWIE TECHNICZNE – WARSZTAT” i zgodnie z tym określeniem zarejestrowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z określonym przeznaczeniem pojazdu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją pojazdu w działalności gospodarczej w tym również podatek VAT od paliwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT ponieważ są spełnione przesłanki art. 86 ust. 1, 2 oraz 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jest to pojazd specjalny określony w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych czynności organów związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu (Dz. U. Nr 211, poz. 2147 z dnia 17 września 2004r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ww. przepis stanowi ogólną zasadę przyznającą podatnikowi podatku od towarów i usług czynnemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w takim zakresie w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych. Od tej zasady przepisy o podatku od towarów i usług przewidują szereg odstępstw m.in. związanych z nabyciem samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony a także paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy o VAT przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:a. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lubb. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów/pojazdów/ na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 5 i 5a cyt. ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Kopię stosownego zaświadczenia należy dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Załącznik nr 9, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT, zawiera wykaz pojazdów, w stosunku do których pomimo dopuszczalnej masy całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie w pełnej wysokości bez spełniania dodatkowych warunków. Są to następujące pojazdy:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy,
2. Bankowóz,
3. Do prac wiertniczych,
4. Koparka, koparkospycharka,
5. Ładowarka,
6. Oczyszczanie dróg,
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
8. Pomoc drogowa,
9. Zimowego utrzymania dróg,
10. Żuraw samochodowy,
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż do celów prowadzonej działalności dotyczącej obsługi, konserwacji remontów i napraw bieżących urządzeń chłodniczych zakupiono samochód specjalny „SANITARKA”, który po zmodernizowaniu i odpowiednim wyposażeniu został przez uprawnionego rzeczoznawcę SITR zakwalifikowany jako samochód specjalny z przeznaczeniem „POGOTOWIE TECHNICZNE – WARSZTAT” i zgodnie z tym określeniem zarejestrowany. W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją pojazdu w działalności gospodarczej w tym również podatek VAT od paliwa, ponieważ są spełnione przesłanki art. 86 ust. 1, 2 oraz 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jest to pojazd specjalny określony w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych czynności organów związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu.

Z uwagi na przywołane wyżej przepisy prawa, rozstrzygnięcie kwestii czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją, opisanego we wniosku, pojazdu w działalności gospodarczej w tym również podatku VAT od paliwa, wymaga, zdaniem tut. organu, odrębnego omówienia tego problemu w odniesieniu do wydatków związanych z nabyciem paliwa oraz pozostałych wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do przedmiotowego samochodu należy rozpatrzyć w kontekście przywołanego już wyżej przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Trzeba jednak pamiętać o regulacji prawnej zawartej w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, który stanowi, iż przepis ust. 3 nie dotyczy pojazdów samochodowych oraz sytuacji wymienionych w przepisie (tj. w art. 86 ust. 4). I tak w ust. 4 pkt 5 ww. artykułu wymienione zostały pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy. Należy jednak zauważyć, że przewidziane tym przepisem, wyłączenie z regulacji zawartej w art. 86 ust. 3 ustawy, nie dotyczy wszystkich pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, a jedynie pojazdów samochodowych o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o VAT. W załączniku tym nie zostały wymienione pojazdy specjalne typu „pogotowie techniczne – warsztat”.

Zatem mimo iż samochód, o którym mowa we wniosku, został przez uprawnionego rzeczoznawcę SITR zakwalifikowany jako samochód specjalny, to jednak nie będzie miało do niego zastosowania wyłączenie przewidziane przepisem art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT. W konsekwencji czego zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 3, a tym samym również art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Konkludując zatem należy stwierdzić, iż z uwagi na przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ww. samochodu.

Natomiast w kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od pozostałych wydatków (tj. nie obejmujących wydatków na paliwo) związanych z eksploatacją, opisanego we wniosku, pojazdu w działalności gospodarczej należy kierować się ogólną zasadą wynikającą z, przywołanego wcześniej, art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Przy czym trzeba tutaj pamiętać o zasadzie wynikającej z, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r., przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż jeżeli wydatki, z wyłączeniem wydatków na paliwo, dotyczące eksploatacji, opisanego we wniosku, pojazdu w działalności gospodarczej, zostały dokonane do dnia 30 listopada 2008r., związane są z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych oraz stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami. Trzeba jednakże stwierdzić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z eksploatacją pojazdu specjalnego, bowiem nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Natomiast jeżeli wydatki, z wyłączeniem wydatków na paliwo, dotyczące eksploatacji, opisanego we wniosku, pojazdu w działalności gospodarczej, zostały dokonane po dniu 30 listopada 2008r. i związane są z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.