Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-404/12-3/HW
z 26 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2012 r. (data wpływu 4 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawczynię, finansowanych w 100% lub co najmniej 70% ze środków publicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawczynię, finansowanych w 100% lub co najmniej 70% ze środków publicznych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 4 maja 2012 r. o potwierdzenie dokonania opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 lipca 2011 r. tut. Organ wydał, na podstawie zapytania Wnioskodawczyni, interpretację indywidualną nr ILPP1/443-618/11-4/MS, w której wskazał, że organizowane przez Zainteresowaną szkolenia zamknięte i otwarte na rzecz pracowników danej instytucji publicznej, które w co najmniej 70% opłacane są ze środków publicznych i podnoszą kwalifikacje zawodowe tychże pracowników zwolnione są od podatku od towarów i usług.

Zainteresowana zaznaczyła, iż tak jak wskazała w poprzednim wniosku o wydanie ww. interpretacji nadal prowadzi jednoosobową, pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie edukacji, zgodnie z PKD z roku 2007 nr 85.59.B (Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane), w ramach której świadczy usługi szkoleniowe. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi szkoleniowe dotyczą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Szkolenia te służą zdobywaniu wiedzy i jej doskonaleniu do wykonywania określonych zawodów, związanych przede wszystkich z obsługą administracyjną i finansową projektów oraz programów współfinansowanych ze środków unijnych. Osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach podnoszą swoje kwalifikacje zawodowe lub uaktualniają wiedzę, która pozostaje równocześnie w bezpośrednim związku z wykonywanymi przez te osoby obowiązkami służbowymi. Świadczone przez Zainteresowaną usługi szkoleniowe dotyczące kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, których polskie prawo nie definiuje, są zgodne z definicją art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005, jak również polskiego piśmiennictwa i orzecznictwa. Wnioskodawczyni nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Świadczone przez Zainteresowaną usługi szkoleniowe nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Wnioskodawczyni nie jest również podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Dotychczas, Zainteresowana, zgodnie z wydaną dla niej – a przywołaną na wstępie – interpretacją, dla uczestników szkoleń otwartych będących pracownikami sektora publicznego, na podstawie dołączonego – do formularza zgłoszenia na szkolenie – oświadczenia instytucji o finansowaniu szkolenia ze środków publicznych w co najmniej 70%, wystawiała faktury VAT ze stawką zwolnioną, wpisując jako nabywcę usługi szkoleniowej dane instytucji publicznej kierującej uczestnika na szkolenie i opłacającej je.

Jednakże, w trakcie organizacji szkoleń otwartych, Wnioskodawczyni nie przyjmowała zgłoszeń na szkolenie pracowników jednego z urzędów, ponieważ występował w nim inny system opłacania szkoleń niż opisany powyżej i Wnioskodawczyni nie wiedziała czy może zastosować stawkę zwolnioną dla świadczonej usługi szkoleniowej, pomimo, że zgłaszający się uczestnicy twierdzili, że szkolenie finansowane jest w 100% ze środków publicznych w ramach projektu unijnego.

Wskazani powyżej nieprzyjęci na szkolenie uczestnicy wskazywali, że są pracownikami urzędu marszałkowskiego pełniącego funkcję instytucji zarządzającej regionalnym programem operacyjnym i mają przewidziane środki publiczne na finansowanie szkoleń w ramach projektów realizowanych z jednego z Priorytetów tego programu - Pomocy Technicznej (finansowanej w 85% z UE i 15% z Budżetu Państwa – BP). W ramach przyjętego we wskazanym urzędzie systemu, chcąc wziąć udział w szkoleniu otwartym, pracownicy składają pisemną prośbę do Kierownika/Przełożonego wraz z uzasadnieniem o wyrażenie zgody na podniesienie kwalifikacji zawodowych. Po uzyskaniu zgody od Kierownika/Przełożonego, pracownicy ci otrzymują na swój rachunek bankowy zaliczkę na szkolenie wypłaconą z konta Urzędu i sfinansowaną w 100% ze środków publicznych w ramach projektu szkoleniowego Pomocy Technicznej współfinansowanego 85% z UE i l5% z BP. Fakturę za szkolenie – zgodnie z przyjętym w urzędzie systemem – firma szkoleniowa powinna wystawić imiennie na pracownika, który opłaca szkolenie ze swojego prywatnego konta, ale z wykorzystaniem środków pochodzących z zaliczki. Faktura, po opłaceniu, dostarczona zostaje przez pracownika do urzędu celem rozliczenia zaliczki.

Do celów dowodowych Wnioskodawczyni pozyskiwałaby Oświadczenie Instytucji zatrudniającej pracownika, że udział w szkoleniu sfinansowany został w 100% lub w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz że szkolenie podnosi kwalifikacje zawodowe uczestnika szkolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługa szkoleniowa świadczona przez Wnioskodawczynię, której sprzedaż udokumentowana zostałaby fakturą VAT wystawioną imiennie na pracownika, opłacającego szkolenie z prywatnego konta, ale na podstawie uprzednio wypłaconej przez Urząd go zatrudniający zaliczki przeznaczonej stricte na szkolenie podnoszące kwalifikacje zawodowe, a sfinansowanej w 100% ze środków publicznych (np. w ramach projektu Pomocy Technicznej współfinansowanego w 85% z UE i 15% z BP) – może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT (zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług)?
2. Czy usługa szkoleniowa świadczona przez Wnioskodawczynię na rzecz pracownika (udokumentowana fakturą VAT wystawioną na tego pracownika), któremu zgodnie z opisanym systemem szkoleń zatrudniający go urząd wypłacił zaliczkę sfinansowaną w co najmniej 70% ze środków publicznych celem pokrycia kosztów szkolenia podnoszącego kwalifikacje zawodowe, może również korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Do celów dowodowych Wnioskodawczyni pozyskiwałaby Oświadczenie Instytucji zatrudniającej pracownika, że udział w szkoleniu sfinansowany został w 100% lub w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz że szkolenie podnosi kwalifikacje zawodowe uczestnika szkolenia.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, istnieje podstawa do nienaliczenia podatku VAT za usługę szkoleniową, w której uczestniczyłby pracownik opisanej powyżej Instytucji Zarządzającej, w której przyjęto opisany system opłacania szkoleń. Wynika to z faktu, że mimo, że faktura wystawiana jest imiennie na pracownika i opłacana z jego konta, to źródło pochodzenia środków jest w 100% publiczne, ponieważ pracownik uzyskuje zaliczkę na ten cel finansowaną w 85% z UE i 15% z BP w ramach projektu realizowanego z Pomocy Technicznej. Dodatkowo, na konkretne szkolenie pracownikowi zgodę wyraża pracodawca, potwierdzając, że szkolenie podnosi jego kompetencje zawodowe.

Ad. 2

Analogiczne uzasadnienie możliwości zwolnienia świadczonej przez Wnioskodawczynię usługi szkoleniowej z naliczania podatku VAT dotyczy sytuacji uzyskania przez pracownika zaliczki sfinansowanej w co najmniej 70% ze środków publicznych, celem pokrycia kosztów szkolenia podnoszącego kwalifikacje zawodowe, na które zgodę pracownikowi wyraża pracodawca.

Dodatkowo, zaznaczyć należy, że gdyby Wnioskodawczyni jaki inne firmy świadczące usługi szkoleniowe, z uwagi na przyjęty w opisanej instytucji system opłacania szkoleń, naliczały 23% VAT do przyjętych cen netto, narażałyby opisaną instytucję na ponoszenie nadmiernych kosztów publicznych, co byłoby niezgodne z ustawą o finansach publicznych (naruszenie zasady celowego gospodarowania środkami publicznymi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
   

   – oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
   
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
   
3. finansowane w całości ze środków publicznych
   

   – oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. nr 77/1), usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W myśl art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie natomiast z art. 134 Dyrektywy 2006/112/WE, dostawa towarów ani świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. i), w następujących przypadkach:

1. gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;
2. gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.
   
   

Art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie dyrektywy podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w zakresie edukacji, zgodnie z PKD z roku 2007 nr 85.59.B (Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane), w ramach której świadczy usługi szkoleniowe. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi szkoleniowe dotyczą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Szkolenia te służą zdobywaniu wiedzy i jej doskonaleniu do wykonywania określonych zawodów, związanych przede wszystkich z obsługą administracyjną i finansową projektów oraz programów współfinansowanych ze środków unijnych. Osoby biorące udział w przedmiotowych szkoleniach podnoszą swoje kwalifikacje zawodowe lub uaktualniają wiedzę, która pozostaje równocześnie w bezpośrednim związku z wykonywanymi przez te osoby obowiązkami służbowymi. Świadczone przez Zainteresowaną usługi szkoleniowe dotyczące kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, których polskie prawo nie definiuje, są zgodne z definicją art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005, jak również polskiego piśmiennictwa i orzecznictwa. Wnioskodawczyni nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Świadczone przez Zainteresowaną usługi szkoleniowe nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Wnioskodawczyni nie jest również podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Dotychczas, Zainteresowana, zgodnie z wydaną dla interpretacją, dla uczestników szkoleń otwartych będących pracownikami sektora publicznego, na podstawie dołączonego, do formularza zgłoszenia na szkolenie, oświadczenia instytucji o finansowaniu szkolenia ze środków publicznych w co najmniej 70%, wystawiała faktury VAT ze stawką zwolnioną, wpisując jako nabywcę usługi szkoleniowej dane instytucji publicznej kierującej uczestnika na szkolenie i opłacającej je. Jednakże, w trakcie organizacji szkoleń otwartych, Wnioskodawczyni nie przyjmowała zgłoszeń na szkolenie pracowników jednego z urzędów, ponieważ występował w nim inny system opłacania szkoleń niż opisany powyżej. Wskazani powyżej nieprzyjęci na szkolenie uczestnicy wskazywali, że są pracownikami urzędu marszałkowskiego pełniącego funkcję instytucji zarządzającej regionalnym programem operacyjnym i mają przewidziane środki publiczne na finansowanie szkoleń w ramach projektów realizowanych z jednego z Priorytetów tego programu - Pomocy Technicznej (finansowanej w 85% z UE i 15% z Budżetu Państwa – BP). W ramach przyjętego we wskazanym urzędzie systemu, chcąc wziąć udział w szkoleniu otwartym, pracownicy składają pisemną prośbę do Kierownika/Przełożonego wraz z uzasadnieniem o wyrażenie zgody na podniesienie kwalifikacji zawodowych. Po uzyskaniu zgody od Kierownika/Przełożonego, pracownicy ci otrzymują na swój rachunek bankowy zaliczkę na szkolenie wypłaconą z konta Urzędu i sfinansowaną w 100% ze środków publicznych w ramach projektu szkoleniowego Pomocy Technicznej współfinansowanego 85% z UE i l5% z BP. Fakturę za szkolenie – zgodnie z przyjętym w urzędzie systemem – firma szkoleniowa powinna wystawić imiennie na pracownika, który opłaca szkolenie ze swojego prywatnego konta, ale z wykorzystaniem środków pochodzących z zaliczki. Faktura, po opłaceniu, dostarczona zostaje przez pracownika do urzędu celem rozliczenia zaliczki.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawczyni nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie może korzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związane. Co więcej, przepis rozporządzenia wykonawczego przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z powołanych przepisów, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia bądź finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Dokonując oceny przedstawionego opisu sprawy pod kątem zastosowania zwolnienia, należy bowiem mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT, także wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle, wąsko, tak aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień.

Zainteresowana wskazała, iż przedmiotowe usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawczyni nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Analizując powyższe okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b ustawy, warunkujące prowadzenie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub posiadanie akredytacji do przeprowadzania tego typu szkoleń.

Stosownie do powołanych wyżej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że usługi przez nią realizowane są finansowane w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych – sprzedaż usługi kształcenia zawodowego bezpośrednio dla pracownika Urzędu, na jego imię i nazwisko, który otrzymuje od pracodawcy 100% lub co najmniej 70% środków na zapłatę ceny szkolenia.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), przepisy ustawy stosuje się do:

1. jednostek sektora finansów publicznych;
   
2. innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.
   
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
   
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
   
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
      
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
      
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
      
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
      
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 3 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
   
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
   
   1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
      
   2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014,
      
   3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3. środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;
   
4. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:
   
   1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej „Sekcja Gwarancji”,
      
   2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji na wydatki, o których mowa w:
      
      • art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz. Urz. UE L 209 z 11.08.2005, str. 1),
        
      • art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej,
   3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich;
5. środki przeznaczone na realizację:
   
   1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 1),
      
   2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1),
      
   3. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,
      
   4. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;
6. inne środki.
   
   
   

Według art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, środki publiczne przeznacza się na:

1. wydatki publiczne;
2. rozchody publiczne, w tym na rozchody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
   
   

Zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokościach ustalonych w:

1. ustawie budżetowej;
2. uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego;
3. planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych.
   
   

Na mocy art. 8 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, jednostki sektora finansów publicznych są tworzone w formach określonych w niniejszym rozdziale. Jednostki sektora finansów publicznych mogą być tworzone na podstawie niniejszej ustawy albo na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
   
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
   
3. jednostki budżetowe;
   
4. samorządowe zakłady budżetowe;
   
5. agencje wykonawcze;
   
6. instytucje gospodarki budżetowej;
   
7. państwowe fundusze celowe;
   
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
   
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
   
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
    
11. uczelnie publiczne;
    
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
    
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
    
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy odpowiedzi na zadane we wniosku pytania przedstawiają się następująco:

Ad. 1

Świadczona przez Wnioskodawczynię usługa kształcenia zawodowego dokumentowana fakturą VAT wystawioną na imię i nazwisko pracownika Urzędu, który otrzymuje od pracodawcy 100% środków na zapłatę ceny szkolenia – jako finansowana w całości ze środków publicznych, korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Ad. 2

Natomiast usługa kształcenia zawodowego, świadczona przez Wnioskodawczynię dokumentowana fakturą VAT wystawioną na imię i nazwisko pracownika Urzędu, który otrzymuje od pracodawcy co najmniej 70% ze środków publicznych celem pokrycia kosztów szkolenia podnoszącego kwalifikacje zawodowe - jako finansowana w co najmniej 70% ze środków publicznych, może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.