INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłat pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłat pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przed dniem 30 listopada 2008 r. oddał w użytkowanie wieczyste udział w nieruchomości gruntowej. Jednocześnie dokonał sprzedaży lokalu mieszkalnego znajdującego się na przedmiotowym gruncie. W dniu 3 listopada 2008 r. uzyskał interpretację indywidualną wskazującą, że oddanie w użytkowanie wieczyste udziału w nieruchomości jest zwolnione od podatku, jeżeli dostawa posadowionych na niej budynków lub budowli albo ich części korzysta ze zwolnienia. Zwolnienie zastosowano do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu w odniesieniu do pierwszej wpłaty (25% wartości gruntu), która została uiszczona w dniu podpisania aktu notarialnego (do dnia 30 listopada 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaką stawkę należy zastosować do kolejnych opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, które będą płatne do końca marca każdego następnego roku przez 99 lat...
2. Czy należy stosować zwolnienie od podatku (oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste wraz z dostawą lokalu mieszkalnego miało miejsce przed 1 grudnia 2008 r.), czy też stawkę 22% (z dniem 1 grudnia 2008 r. zmieniła się ustawa o podatku od towarów i usług)...

Zdaniem Wnioskodawcy kolejne opłaty za użytkowanie wieczyste powinny być zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu (art. 19 ust. 16b ustawy obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r.).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), przepis art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r., z wyłączeniem podatników, którzy rozliczyli z tego tytułu podatek w całości przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści ust. 5 wskazanego artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepisu tego nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z treści złożonego wniosku wynika, że przed dniem 1 grudnia 2008 r. Wnioskodawca wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego oddał w użytkowanie wieczyste udział w nieruchomości gruntowej. Do przedmiotowej transakcji zastosował zwolnienie od podatku, tj. zwolniona została dostawa lokalu oraz pierwsza opłata za użytkowanie wieczyste (25% wartości gruntu). Pozostałe opłaty za użytkowanie będą dokonywane do końca marca każdego następnego roku przez 99 lat.

Analiza powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Biorąc pod uwagę treści przepisu wprowadzającego powyższą regulację należy stwierdzić, że nie będzie miała ona zastosowania w niniejszej sprawie.

Należy bowiem stwierdzić, że w poprzednim stanie prawnym Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów (uchwała z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06). Zgodnie z ogólną zasadą obowiązek podatkowy w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste powstawał z dniem dokonania wpisu w księdze wieczystej lub z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia dokonania tego wpisu. Przy czym w przypadku łącznej dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo ich części z podstawy opodatkowania nie wyodrębniało się wartości gruntu. W związku z tym obowiązek podatkowy powstał w momencie dokonania dostawy (oddania gruntu w użytkowanie wieczyste) co do całości wartości przedmiotowej transakcji. W przypadku nieuwzględnienia powyższego faktu w deklaracji podatkowej składanej za dany okres rozliczeniowy, należałoby dokonać jej korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść przywołanych przepisów stwierdzić należy, że nie powstaje obowiązek podatkowy w stosunku do kolejnych opłat pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, gdyż powstał on co do całości należnych opłat w momencie dokonania dostawy (oddania gruntu w użytkowanie wieczyste). W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy i ewentualnie na jakiej podstawie dostawa lokalu mieszkalnego wraz z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste korzystała ze zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.