INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 24 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy mieszkań. Jest podatnikiem VAT czynnym i wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonano zakupu gruntu i wzniesiono na nim budynki, przy czym dokonano podziału nieruchomości i przeniesiono na nabywców własność nieruchomości, na których wzniesiono dla klientów budynki. Wnioskodawca wybudował także drogę wewnątrzosiedlową o wartości ok. 1.300.000,- złotych i nadal jest jej właścicielem. W umowach z nabywcami nieruchomości przylegających do wyżej opisanej drogi zastrzeżono, że będą oni mieli zapewniony dostęp do drogi publicznej. W rozpatrywanej sprawie dostęp do drogi publicznej właściciele nieruchomości przylegających mają za pośrednictwem drogi zbudowanej przez Wnioskodawcę. Ponieważ Wnioskodawca ponosi wydatki związane z utrzymaniem drogi w należytym stanie (odśnieżanie, bieżące naprawy) i zapewnieniem mieszkańcom całorocznego dostępu do drogi publicznej gospodarczo uzasadniona była sprzedaż drogi dla mieszkańców osiedla, jednakże nie wyrazili oni na to zgody.

W umowie sprzedaży nieruchomości, na której znajduje się droga będąca własnością Wnioskodawcy innym osobom spółka musiałaby (z uwagi na odpowiedzialność odszkodowawczą wobec mieszkańców osiedla z tytułu naruszenia postanowienia umownego dotyczącego zapewnienia dostępu do drogi publicznej) zastrzec obowiązek zapewnienia dostępu do drogi publicznej właścicielom nieruchomości przylegających do sprzedawanej drogi. W takiej sytuacji z uwagi na brak możliwości sprzedaży drogi osobom trzecim (z zasad doświadczenia życiowego wynika, że nikt nie będzie zainteresowany zakupem nieruchomości na której znajduje się droga, ponieważ ponosiłby wyłącznie związane z tym wydatki np. odśnieżania, nie uzyskując z tego tytułu żadnych zysków) ekonomicznie uzasadniona (aby zlikwidować ciążące na wnioskodawcy koszty związane z obowiązkiem utrzymania drogi w należytym stanie) jest sprzedaż tej drogi jednostce samorządu terytorialnego (na terenie której znajduje się droga) zainteresowanej zakupem drogi, przy czym cena zdaniem reprezentantów gminy (powołują się oni na konieczność ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem drogi w należytym stanie) nie może przekraczać 1.000,- złotych netto.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości gminie znajduje także uzasadnienie społeczne, ponieważ jest dokonywane w interesie gminy jako wspólnoty mieszkańców, a także w interesie mieszkańców nieruchomości przylegających do drogi publicznej. Między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne nie zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Żadna z wymienionych osób nie łączy funkcji zarządzających, nadzorczych lub kontrolnych u kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy dostawie dla gminy nieruchomości, na której znajduje się droga wewnątrzosiedlowa podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowić będzie kwota ustalona w umowie z gminą (1.000,- zł), czy też rzeczywista wartość nieruchomości (ok. 1.300.000,- zł)...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie stanowić kwota ustalona w umowie z gminą (1.000,- zł), ponieważ spółka nie ma prawnych możliwości sprzedania jej innemu podmiotowi, a w związku z własnością tej nieruchomości dla Wnioskodawcy pojawiają się wyłącznie koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Należność jest kwotą, na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie może być wyższa od wynagrodzenia zapłaconego przez nabywcę. Zgodnie z istniejącym orzecznictwem wynagrodzenie to stanowi wartość subiektywną, tj. wartość rzeczywiście otrzymaną w danym przypadku, nie zaś wartość ocenianą według kryteriów obiektywnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać jednostce samorządu terytorialnego nieruchomość zabudowaną drogą wewnątrzosiedlową o wartości 1.300.000 zł. Ww. droga wewnątrzosiedlowa zapewnia dostęp do drogi publicznej właścicielom nieruchomości przylegających. Ponieważ Wnioskodawca ponosi wydatki związane z utrzymaniem drogi w należytym stanie zapewniającym mieszkańcom całoroczny dostęp do drogi publicznej a mieszkańcy osiedla nie wyrazili zgody na zakup przedmiotowej drogi Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. drogę wewnątrzosiedlową jednostce samorządu terytorialnego za kwotę 1.000 zł netto. Przy czym tak ustalona cena związana jest z obowiązkiem ponoszenia przez właściciela wydatków związanych z utrzymaniem drogi w należytym stanie i brakiem możliwości uzyskania z tego tytułu jakichkolwiek zysków. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy stronami umowy sprzedaży nie następują związki, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT uzasadniające określenie wysokości obrotu na podstawie wartości rynkowej. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania z tytułu sprzedaży przedmiotowej drogi winna stanowić kwota 1.000 zł ustalona w umowie z gminą.

Mając na uwadze przytoczony wyżej stan prawny oraz stan faktyczny sprawy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała