INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2009 r. (wpływ 9 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług podatku od nieruchomości z tytułu zawartej umowy nieodpłatnego użyczenia nieruchomości– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 15 i 17 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług podatku od nieruchomości z tytułu zawartej umowy nieodpłatnego użyczenia nieruchomości.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 29 kwietnia 2005 r. umowę użyczenia z „P” S.A. w G. Z zapisów umowy wynika, iż Wnioskodawca będzie korzystać z przedmiotu umowy tj. gruntów, budynków i instalacji oraz związane z utrzymaniem nieruchomości (tj. za wywóz nieczystości, energię elektryczną, gaz, wodę, ogrzewanie i inne. Dodatkowo Wnioskodawcę zobowiązano do administrowania nieruchomością i ponoszenia opłat związanych z dysponowaniem nieruchomością, w tym ubezpieczenia i podatków. W związku z zawartą umową użyczenia Wnioskodawca pokrywa koszty związane z punktami zawartymi w umowie. W dniu 23 października 2008 roku Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT , w której do kwoty podatku od nieruchomości został dodany podatek od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie wysłano pismo do „P” z prośbą o dokonanie korekty faktury w związku z doliczeniem podatku od towarów i usług. W piśmie do wystawcy faktury Wnioskodawca wskazał, iż zawarta umowa ma charakter nieodpłatny i jest wyłączona spod działania ustawy. W odpowiedzi na pismo wskazało, iż refakturowanie podatku od nieruchomości na kontrahenta stanowi element cenotwórczy, decydujący o kosztach realizacji umowy i jako opłata należna z tytułu wykonania postanowień umowy jest obrotem w rozumieniu ustawy i stanowi podstawę opodatkowania podatkiem. W związku z tym Wnioskodawca ponownie wniósł o przeanalizowanie sprawy popierając następującymi argumentami: podatek od nieruchomości ma charakter fiskalny, nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi, ani dostawą towarów i stanowi odrębny element zawartej umowy użyczenia. W związku z powyższym należy uznać, iż zwrot kosztów podatku od nieruchomości powinien nastąpić na podstawie noty księgowej, a nie na podstawie faktury. W odpowiedzi na pismo wskazano, iż umowę należy traktować jako umowę najmu, w związku z ponoszeniem kosztów i opłat z tytułu korzystania z budynków, w której kwota netto czynszu równa się podatkowi od nieruchomości oraz, że w tym przypadku naliczenie podatku jest koniecznością bezsporną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy należy uznać za prawidłowe naliczenie podatku od towarów i usług od podatku od nieruchomości w przypadku zawarcia umowy użyczenia nieruchomości, w której biorący w użyczenie będzie korzystał z przedmiotu umowy nieodpłatnie...
2. W jaki sposób powinno wyglądać rozliczenie pomiędzy stronami rozliczenia... Na podstawie noty korygującej czy faktury VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek od nieruchomości nie stanowi w rozumieniu przepisów art. 7 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług i tym samym nie może być przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Na podstawie zawartej umowy uznać należy, iż podatek od nieruchomości nie jest elementem kalkulacyjnym stanowiącym element składowy czynszu z uwagi na nieodpłatny charakter tej czynności (brak czynszu), dlatego też jako nie wymieniony w katalogu czynności określonych w art. 5 ustawy nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Rozliczenie pomiędzy stronami powinno odbyć się w tym przypadku na podstawie noty księgowej obciążającej Wnioskodawcę kwotą podatku od nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (..). Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy, w tym także podatek od nieruchomości, w przypadku gdy strony ustaliły, że jego równowartość obciąża biorącego w użyczenie.

Umowa użyczenia jest cywilnoprawną umową nakładającą na obie strony umowy – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy użyczenia związane jest z bezpłatnym oddaniem rzeczy do używania. Należy jednakże podkreślić, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeśli zatem, zgodnie z zawartą umową użyczenia, biorący w użytkowanie jest obciążony kosztami tych usług, wówczas użyczający powinien wystawiać faktury na te usługi.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 powołanej ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

Zgodnie z § 8 ust. 1 tego rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości, podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy). Z tych też względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że podatek od nieruchomości stanowi element odpłatnego rozliczenia z użyczającym i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego. Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na użyczającym, jako właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę biorącego w użytkowanie ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana użyczającemu przez biorącego w użyczenie kwota podatku od nieruchomości nie wchodzi w element składowy czynszu czy też stanowi jego element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą biorącego w użytkowanie. Natomiast obowiązek biorącego w użytkowanie w stosunku do użyczającego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawiać fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest obciążany kosztami i opłatami związanymi z korzystaniem z budynków i instalacji oraz utrzymaniem nieruchomości (tj. za wywóz nieczystości, energię elektryczną, gaz, wodę, ogrzewanie i inne). Ponadto zobowiązano Wnioskodawcę do przyjęcia obowiązku administrowania nieruchomością i zobowiązania do ponoszenia opłat związanych z dysponowaniem nieruchomością, w tym ubezpieczenia i podatków.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca został obciążony kosztami użytkowania w tym przypadku podatkiem od nieruchomości, to kwotę należną, o której mowa w powołanym art. 29 ust. 1 ustawy stanowi podatek od nieruchomości.

Prawidłowym w takim przypadku sposobem dokumentowania na rzecz Wnioskodawcy (biorącego w użyczenie) opłaty z tytułu ponoszonych kosztów – podatku od nieruchomości, jest wystawienie przez użyczającego faktury VAT, stosownie do § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej -powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.