INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu.

Z uwagi na to, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 24 marca 2009 roku wezwano Pana o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku oraz w pismach uzupełniających z dnia 25 marca 2009 r. i z dnia 6 kwietnia 2009 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 27 czerwca 2008 roku – na mocy aktu notarialnego - Wnioskodawca wraz z małżonką zakupili spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które wchodzi do ich majątku wspólnego. Całość zakupu sfinansowana została kredytem hipotecznym z banku, który na podstawie przepisów prawa bankowego jest uprawniony do udzielania kredytów. Umowa z bankiem została podpisana dnia 4 lipca 2008 roku. Przedmiotowe mieszkanie zostało zakupione z przeznaczeniem na wynajem. Umowa najmu została zawarta w dniu 9 lipca 2008 roku. Przychód uzyskiwany z tego tytułu nie jest uzyskiwany w ramach działalności gospodarczej i dochód z tego źródła opodatkowany jest na zasadach ogólnych. Dla uzyskania kredytu hipotecznego konieczne było poniesienie szeregu wydatków, w tym: opłat związanych z udzieleniem tego kredytu, takich jak ubezpieczenie pomostowe do momentu wpisu do ksiąg wieczystych, obowiązkowe ubezpieczenie niskiego wkładu, ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych, ubezpieczenia na życie kredytobiorców i od niezdolności do pracy zarobkowej (w przypadku, gdyby ubezpieczenie to nie zostało zawarte, wówczas marża banku byłaby wyższa o 0,5% wartości kredytu i znacząco podniosłaby jego koszt), opłat notarialnych wraz z odpisami i podatkiem VAT, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłat sądowych za założenie i wpis do księgi wieczystej, oraz opłaty za niezbędne odpisy oraz koszty zaświadczeń ze spółdzielni mieszkaniowej – niezbędne do przedstawienia w wydziale ksiąg wieczystych, opłata skarbowa za ustanowienie hipoteki kaucyjnej.

Własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego przeznaczone na wynajem obecnie nie jest amortyzowane, ale rozważa Pan taką możliwość przed złożeniem zeznania podatkowego za rok 2008.

Odsetki od kredytu hipotecznego zostały zapłacone po raz pierwszy po dniu wynajęcia mieszkania, tj. 11 sierpnia 2008 roku, a następnie naliczane i opłacane są w równych odstępach miesięcznych.

Pozostałe niecykliczne konieczne koszty, takie jak: ubezpieczenie dobrowolne ruchomości domowych wraz z ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez wynajmujących, wydatki na remont (m.in. wymianę okien, instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej) – poniesione po dniu oddania lokalu do wynajmu, niezbędne wyposażenie przedmiotowego mieszkania (zakup żyrandoli, wykładzin podłogowych, mebli codziennego użytku, telewizora, lodówki) mają wpływ na wyższą cenę wynajmowanego mieszkania i zachowanie źródła przychodu oraz są ponoszone w celu poprawy atrakcyjności wynajmowanego lokalu. Przedmioty te stanowią środki trwałe, lecz wartość żadnego z nich nie przekracza 3.500 zł.

Oprócz ww. opłat są również ponoszone cyklicznie koszty eksploatacyjne (czynsz do spółdzielni mieszkaniowej, opłaty za energię elektryczną i gaz). Z umowy najmu wynika, że wynajmujący ponosi wydatki związane z przedmiotowym najmem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów z tytułu najmu...

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem i są poniesione w celu osiągnięcia przychodu i zabezpieczenia jego źródła, nie znajdują się na liście kosztów nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są właściwie udokumentowane (faktury bądź umowy cywilno-prawne). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą). Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, nie znajdować się na liście kosztów nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww ustawy oraz być właściwie udokumentowany. Do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć faktycznie zapłacone – od momentu przekazania lokalu do wynajmu, czyli uruchomienia źródła przychodu z którym są związane. Zatem wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, opłaty notarialne, opłaty sądowe, opłaty związane z udzieleniem kredytu bankowego na zakup przedmiotu najmu oraz opłaty związane z jego udzieleniem (opisane we wniosku) należy uwzględnić w wartości początkowej tego prawa, która będzie podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. Natomiast zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego (płacone już po dniu przekazania lokalu do najmu), ubezpieczenie ruchomości domowych wraz z ubezpieczeniem OC, niezbędne wyposażenie przedmiotowego mieszkania, opłaty eksploatacyjne - czynsz, gaz, prąd, wydatki na remont, np. wymiana okien - pod warunkiem, że w roku podatkowym wydatki na ten cel nie przekroczą 3.500 zł, należy bezpośrednio zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy z uwagi, że wartość poszczególnych przedmiotów wyposażenia lokalu - które stanowią środki trwałe - nie przekracza kwoty 3.500 zł, wydatki poniesione na ich zakup można bezpośrednio zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

Powyższe wynika z interpretacji indywidualnych potwierdzających jednomyślność stanowiska Izb Skarbowych w zakresie postawionego pytania, w tym m.in.: IPPB1/415-84/07/AM z dnia 22.10.2007 r., ITPB2/415-24/08/MM z dnia 28.03.2008 r., IPPB2/415-221/08-5/JK z dnia 9.05.2008 r., ITPB1/415-460/08-2/ES z dnia 4.07.2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów z najmu są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z najmem, nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów oraz zostały prawidłowo udokumentowane.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą i o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług (...).

Z art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 roku - wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie ww. przepisy, przy ustalaniu wartości początkowej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego cenę zakupu należy powiększyć o wszelkie koszty związane z zakupem, poniesione do dnia przekazania tego składnika do używania. W sytuacji opisanej we wniosku będą to wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania kredytu hipotecznego na zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz koszty poniesione w związku z przeniesieniem prawa własności.

Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z ww. przepisem odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych składników majątku należy dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem w sytuacji, gdy przedmiotowe prawo – w dniu przyjęcia do użytkowania - nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to brak było podstaw do dokonania odpisów amortyzacyjnych w roku 2008.

Zatem wydatki na zakup własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, opłaty związane z udzieleniem kredytu hipotecznego oraz związane z przeniesieniem prawa własności tego lokalu nie mogą być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Natomiast w odniesieniu do kwestii odsetek od kredytu wskazać należy, że istotny jest moment poniesienia przez podatników wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu, zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 roku, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów), zaś w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika zatem, że zapłacone odsetki od kredytu, o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, są związane z uzyskiwanym przez Pana przychodem z najmu i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Skoro zaś odsetki od kredytu zapłacone zostały po oddaniu do używania własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego należy je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Z tym jednak zastrzeżeniem, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone (od momentu przekazania lokalu do używania - wynajmu), zgodnie z powyżej cytowanym art. 23 ust. 1 pkt 32.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych na: ubezpieczenie dobrowolne ruchomości domowych wraz z ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez wynajmujących, wydatki eksploatacyjne, wydatki na remont (m.in. na wymianę okien, instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej), niezbędne wyposażenie przedmiotowego mieszkania (zakup żyrandoli, wykładzin podłogowych, mebli, telewizora, lodówki) należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Duże znaczenie dla ustalenia wysokości kosztów najmu ma treść zawartej umowy. Powinno z niej wynikać, jakie wydatki związane z wynajmowaną rzeczą ponosi właściciel, a jakie najemca. Kosztami uzyskania przychodów będą więc ww. udokumentowane kwoty ponoszone przez wynajmującego na utrzymanie mieszkania, o ile wynika to z umowy najmu i należy je zakwalifikować w ciężar kosztów uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty. Jednakże wydatki te muszą być faktycznie poniesione przez wynajmującego, a nie przez najemcę.

W odniesieniu do kosztów zakupu wyposażenia wynajmowanego mieszkania wskazać należy, że składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność wynajmującego, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok (art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku, gdy wydatki na zakup składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 3.500 zł można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł. - możliwość dokonania jednorazowego odpisu (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Natomiast pozostałe opisane we wniosku wydatki, związane z najmem lokalu mieszkalnego stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio.

Należy przy tym ponownie podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Końcowo wskazać należy, że interpretacje powołane przez Pana we wniosku wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie wiążą tutejszego organu przy dokonywaniu interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie mając na uwadze, iż ww. lokal jest wspólną własnością Pana i Małżonki, zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy również Małżonki, z tym, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej – tylko Wnioskodawcy.

Pana Małżonka chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.