INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 26.06.2009r. (data wpływu 02.07.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 13 ust. 5 i 6 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 2003 r., Nr 43, poz. 368; dalej: umowa polsko-duńska) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 13 ust. 5 i 6 umowy polsko duńskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, utworzona zgodnie z prawem Królestwa Danii oraz posiadająca siedzibę i zarząd na jego terytorium, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji, hurtu i handlu (fizycznego i finansowego) energią elektryczną, oraz wytwarzania ciepła. W dniu 28 listopada 2008 r. Spółka połączyła się w drodze per incorporationem (poprzez przejęcie wszystkich aktywów i pasywów) z innym duńskim podmiotem D. A/S (dalej: „D.”) posiadającym akcje w spółce P. S.A. (dalej: P.) od lipca 2005 r. W związku z połączeniem, Spółka zmieniła również swoją nazwę. (z E na D… A/S). P. jest polskim rezydentem podatkowym. Przeważającą część majątku P. stanowią udziały w trzech polskich spółkach: K. Sp. z o. o., O. Sp. z o. o. E. Sp. z o. o. (dalej: Spółki Zależne).

Połączenie Spółki z D. zostało dokonane na gruncie prawa duńskiego. Z punktu widzenia duńskiego prawa podatkowego, połączenie (w zakresie momentu przeniesienia aktywów na rzecz spółki przejmującej) uznaje się za dokonane z mocą wsteczną od 1 stycznia 2008 r. W wyniku połączenia cały majątek D., w tym również akcje posiadane w P., został przeniesiony na Spółkę. D., jako spółka przejmowana, w wyniku połączenia ulegnie automatycznemu rozwiązaniu, bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

W najbliższej przyszłości, mając na celu uproszczenie struktury udziałowej grupy, planowana jest likwidacja P.. W związku z tą operacją cały majątek P. (w tym, przede wszystkim, udziały w trzech ww. polskich spółkach) zostanie przekazany na rzecz Spółki w formie dywidendy likwidacyjnej. W efekcie, Spółka stanie się bezpośrednim udziałowcem w Spółkach Zależnych. W przypadku zaistnienia odpowiednich uwarunkowań biznesowych i na skutek podjęcia stosownej decyzji w przyszłości, niewykluczone jest zbycie przez Spółkę udziałów posiadanych w Spółkach Zależnych na rzecz podmiotu zewnętrznego.

Spółki Zależne zostały utworzone w celu realizacji budowy tzw. farm wiatrowych, składających się przede wszystkim z elektrowni wiatrowych. Elektrownie wiatrowe zostały wybudowane (albo są w trakcie budowy) na gruntach dzierżawionych przez Spółki Zależne. W skład wybudowanej elektrowni wiatrowej wchodzą następujące środki trwałe:

• zespół elektryczno-wiatrowy (turbina), składający się z min. łopat z układem sterowania, przekładni, generatora prądu zmiennego z układem sterowania, układu obrotu gondoli, transformatora mocy, rozdzielni prądu zmiennego, układów i systemów wspomagających, szaf sterowniczo-kontrolnych z oprzyrządowaniem, instalacji energetycznych i oświetleniowych, gondoli stanowiącej obudowę wspólną dla wszystkich zespołów zamontowanych wewnątrz;
• wieża;
• fundament.
  
  

Elektrownia wiatrowa jest skonstruowana w ten sposób, iż wieża jest w sposób trwały przymocowana do fundamentu, który jest trwale związany z gruntem. Wieża jest stalowa, w kształcie rury i na niej umiejscowione jest urządzenie przekształcające energię wiatru w energię elektryczną tj. turbina wiatrowa. Głównym elementem turbiny wiatrowej jest wirnik, dzięki któremu jest dokonywana konwersja energii wiatru na energię mechaniczną, która następnie jest przekształcana za pomocą generatora w energię elektryczną.

Z danych bilansowych poszczególnych Spółek Zależnych (oraz w oparciu o rejestry środków trwałych) wynika, że:

• w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej została ukończona: część elektrowni wiatrowej (fundament i wieża) została sklasyfikowana jako „budowla elektrowni wiatrowej” (w pozycji bilansowej „budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej”), natomiast zespół elektryczno-wiatrowy (turbina) został sklasyfikowany jako „urządzenia techniczne i maszyny” - przy czym wartość bilansowa turbiny stanowi przeważającą część wartości księgowej aktywów w danej spółce zależnej.

• w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej nie została ukończona: prowadzona budowa elektrowni została sklasyfikowana jako „środki trwałe w budowie” oraz „zaliczki na środki trwałe w budowie” - przy czym wartość bilansowa powyższych aktywów stanowi przeważającą część wartości księgowej wszystkich aktywów w danej spółce zależnej.
  
  

Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, że jedna ze Spółek Zależnych otrzymała interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (z dnia 3 czerwca.2008 r., sygn. ITPB3/423-119/08/AW), potwierdzającą odrębną klasyfikację turbiny wiatrowej (grupa 3 „kotły i maszyny energetyczne”, podgrupa 34 ‚„turbozespoły i zespoły (agregaty) elektroenergetyczne wytwórcze i przetwórcze oraz reaktory jądrowe”, rodzaj 346 „zespoły wiatrowo-elektryczne”) oraz fundamentu i wieży grupa 2 „obiekty inżynierii lądowej i. wodnej”, podgrupa 20 „kompleksowe budowle na terenach przemysłowych”, rodzaj 20 „elektrownie (budowle innych elektrowni wytwarzających energię elektryczną, np. elektrowni napędzanych wiatrem)”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziałów w polskich spółkach zależnych przez podmiot z siedzibą w Danii będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, jeżeli wartość księgowa majątku każdej z tych spółek składa się w przeważającej części z elektrowni wiatrowych...

Stanowisko Spółki

Zdaniem Spółki, sprzedaż przez podmiot z siedzibą w Danii udziałów w poszczególnych Spółkach Zależnych nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem Spółki, za słusznością jej stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów przedstawionych poniżej.

1. Brak podstaw do opodatkowania sprzedaży udziałów w Polsce ze względu na zastosowanie art. 13 ust. 6 Konwencji

Zasady opodatkowania zysków ze sprzedaży udziałów w polskiej spółce dokonywanej przez spółkę z siedzibą w Dani zostały uregulowane w art. 13 ust. 5 i ust. 6 Konwencji.

Zgodnie z art. 13 ust. 5 Konwencji, zyski osiągane z przeniesienia własności akcji, udziałów lub praw w spółce, w jakiejkolwiek innej osobie prawnej lub w spółce osobowej, której majątek składa się głównie z majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, lub z akcji spółki, której majątek składa się głównie z takiego majątku nieruchomego lub praw wchodzących w skład takiego majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w Państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony, zgodnie z prawem tego Państwa. Takie zyski podlegają takim samym zasadom opodatkowania jak zyski z przeniesienia własności majątku nieruchomego. Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 6 Konwencji, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2, 3, 4 i 5 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W opinii Spółki, w przypadku zbycia przez nią udziałów posiadanych w polskich Spółkach Zależnych zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 6 Konwencji. W konsekwencji, czynność przeniesienia przez Spółkę własności udziałów w Spółkach Zależnych będzie podlegać opodatkowaniu tylko w państwie, w którym zbywca ma siedzibę (tj. w Danii).

Spółka pragnie zaznaczyć, że możliwość zastosowania art. 13 ust. 6 Konwencji istnieje jedynie w przypadku, gdy przenoszonego majątku/aktywów nie można zakwalifikować do żadnej z kategorii wymienionych w poprzedzających go ustępach art. 13 Konwencji. Zdaniem Spółki, dla celów opodatkowania przedmiotowej transakcji w szczególności nie znajdzie zastosowania art. 13 ust. 5 Konwencji, regulujący opodatkowanie zysków z przeniesienia własności udziałów w spółce, której majątek składa się głównie z majątku nieruchomego położonego na terytorium państwa siedziby spółki, której udziały są sprzedawane (i nakazujący opodatkować takie zyski na zasadach zysków z przeniesienia własności majątku nieruchomego, które zgodnie z art. 13 ust. 1 Konwencji podlegają opodatkowaniu w państwie położenia tego majątku).

W celu określenia, czy w przypadku danej transakcji sprzedaży udziałów w polskiej spółce zależnej przez spółkę z siedzibą w Danii zyski z tego tytułu powinny podlegać opodatkowaniu (1) w państwie siedziby spółki, której udziały są sprzedawane (t.j. w Polsce) czy też (2) w państwie siedziby sprzedającego (t.j. w Danii), konieczne jest ustalenie, czy majątek polskiej spółki zależnej składa się głównie z majątku nieruchomego (położonego w Polsce).

Spółka zaznacza, że użyte w art. 13 ust. 5 Konwencji określenie „głównie z majątku nieruchomego” - w oparciu o pkt 28.4 Komentarza do Modelowej Konwencji OECD - powinno być zasadniczo rozstrzygane poprzez ustalenie, czy wartość majątku nieruchomego położonego w danym państwie stanowi ponad 50 procent księgowej wartości netto całego majątku spółki (a zatem z wyłączeniem zobowiązań), której udziały są zbywane.

Natomiast w kwestii definicji „majątku nieruchomego” art. 13 ust. 1 Konwencji odsyła do art. 6 Konwencji. Zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji, określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony.

Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych i zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej, statki powietrzne i pojazdy transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego. W efekcie konieczne zatem jest odwołanie się do przepisów krajowych w celu ustalenia kwalifikacji majątku posiadanego przez Spółki Zależne.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki celem ustalenia, czy dla przedmiotowych transakcji właściwe będzie zastosowanie art. 13 ust. 6 Konwencji (a nie art. 13 ust. 5), wykazać należy, czy Spółki Zależne są w posiadaniu majątku nieruchomego, a jeśli tak to czy udział majątku nieruchomego (w rozumieniu przepisów prawa polskiego) w łącznej wartości bilansowej aktywów netto poszczególnych Spółek Zależnych przekracza 50 procent tej wartości.

Pojęcie „nieruchomości” (w prawie polskim brak jest definicji „.majątku nieruchomego”) zdefiniowane zostało w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej: KC). Zgodnie z wyżej powołanym przepisem, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z kolei stosownie do art. 48 KC, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że na gruncie polskiego prawa cywilnego nieruchomościami mogą być jedynie: grunty oraz budynki trwale z gruntem związane. Natomiast inne urządzenia trwałe z gruntem związane należące do części składowych gruntu „nie stanowią (..) odrębnych „nieruchomości” wobec węższego brzmienia art. 46 KC (ograniczonego tylko do „budynków”) zatem z konieczności trzeba je traktować jak odrębne „rzeczy ruchome”.

W efekcie, zdaniem Spółki, z prawnocywilistycznego punktu widzenia, ani części budowlanych elektrowni wiatrowej (t.j. masztu i wieży) ani zespołu elektryczno-wiatrowego nie można zatem uznać za nieruchomości — zarówno w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej została ukończona, jak i gdy jest ona w toku. Nie można ich bowiem zaliczyć ani do gruntów ani do budynków trwałe z gruntem związanych.

2. Brak podstaw do opodatkowania sprzedaży udziałów w Polsce ze względu na ograniczone możliwości stosowania przepisów KC do określania zobowiązań podatkowych.

Dodatkowo, Spółka pragnie zauważyć, że nawet przy uznaniu, iż przynajmniej części budowlane elektrowni wiatrowej powinny stanowić „nieruchomości” w rozumieniu KC, brak jest - zarówno na gruncie przepisów krajowych, jak i postanowień Konwencji -jednoznacznych wskazań co do możliwości zastosowania siatki pojęciowej prawa cywilnego dla celów określania zobowiązań podatkowych. Powyższy pogląd został wyrażony m. in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 28 listopada. 2008 r. (sygn. I SA/Kr 1213/08) dotyczącym opodatkowania elektrowni wiatrowych (sprawa dotyczyła opodatkowania podatkiem od nieruchomości, jednak zdaniem Spółki wniosek dotyczyć będzie także jej przypadku). W wyżej powołanym wyroku sąd stwierdził, że „nie ma potrzeby w rozpatrywanej sprawie odwoływać się do pojęcia części składowej w rozumieniu prawa cywilnego, gdyż nIe mamy tutaj do czynienia z opodatkowaniem nieruchomości tudzież gruntu, ale z opodatkowaniem budowli w rozumieniu przepisów u.p. b. ”. Ponadto, zdaniem sądu, nieruchomość zdefiniowana w k.c. nie jest tożsama z przedmiotem podatku od nieruchomości, Przedmiot podatku obejmuje również „obiekty budowlane”, które nie muszą być „nieruchomościami” w rozumieniu art. 46 k.c. Każdy obiekt budowlany (z wyjątkiem obiektów małej architektury) podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nawet wówczas, gdy nie stanowi nieruchomości ani też jej części składowej. Stąd też posługiwanie się pojęciem „nieruchomości przy określaniu przedmiotu podatku jest mało precyzyjne. W istocie rzeczy przedmiotem podatku są budynki, budowle i grunty, bez względu na to czy stanowią nieruchomość w rozumieniu art. 46 k. c. (tak m. in. L. Etel I S. Presnarowicz w: Podatki i opłaty samorządowe. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2003 - komentarz do art. 2 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).

W świetle powyższego należy zatem podkreślić, że skoro dla celów podatku od nieruchomości uznaje się, że nieruchomość zdefiniowana w KC nie jest tożsama z przedmiotem podatku od nieruchomości, to zdaniem Spółki brak jest również podstaw do innego - niż na gruncie Prawa budowlanego - klasyfikowania elektrowni wiatrowych dla celów zdefiniowania „majątku nieruchomego” w rozumieniu Konwencji. Art. 6 ust. 2 Konwencji stwierdza bowiem jedynie, że określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony — przy czyni nie rozstrzyga, że definicja ta musi pochodzić z prawa cywilnego, czy też z innej gałęzi prawa. Spółka zatem zaznacza, że dla celów podatku od nieruchomości elektrownie wiatrowe (a co najmniej ich części budowlane) klasyfikowane są jako budowla. Zawarta w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, ze zm. - dalej: UPOL) definicja budowli nie zawiera warunku trwałego związania z gruntem czy też posiadania fundamentów. Budowlą w rozumieniu UPOL jest bowiem obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, ze zm. - dalej: Prawo budowlane), pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące, trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Oznacza to, iż budowla w myśl prawa budowlanego nie może zostać uznana za budynek, gdyż z (1) samej definicji budowlą jest to co nie jest budynkiem i (2) wprost stwierdzono, iż części budowlane elektrowni wiatrowych są budowlą.

Jak już zostało zaznaczone w opisie zdarzenia przyszłego, z danych bilansowych poszczególnych Spółek Zależnych (oraz w oparciu o rejestry środków trwałych) wynika, że:

• w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej została ukończona: część elektrowni wiatrowej (fundament i wieża) została sklasyfikowana jako „budowla elektrowni wiatrowej” (w pozycji bilansowej „budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej”), natomiast zespół elektryczno-wiatrowy (turbina) został sklasyfikowany jako „.urządzenia techniczne i maszyny” - przy czym wartość bilansowa turbiny stanowi przeważającą część wartości księgowej aktywów w danej spółce zależnej.

• w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej nie została ukończona: prowadzona budowa elektrowni została sklasyfikowana jako „środki trwałe w budowie” oraz „zaliczki na środki trwałe budowie” - przy czym wartość bilansowa powyższych aktywów stanowi przeważającą część wartości księgowej wszystkich aktywów w danej spółce zależnej.
  
  

W związku z powyższym, zdaniem Spółki nie jest uzasadnione uznanie, iż majątek Spółek Zależnych składa się w przeważającej części z majątku nieruchomego, a tym samym sprzedaż udziałów w tych spółkach powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce.

3. Brak podstaw do opodatkowania sprzedaży udziałów w Polsce nawet w przypadku, gdyby części budowlane elektrowni wiatrowej zostały zaliczone do majątku nieruchomego.

Zdaniem Spółki, nawet gdyby zakwalifikować jako nieruchomości (majątek nieruchomy) części budowlane elektrowni wiatrowej tj. wieżę i fundament (sklasyfikowane dla celów bilansowych pod pozycją „budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej”), to zakładając, że ich wartość nie przekroczy 50 proc. wartości księgowej netto wszystkich aktywów danej Spółki Zależnej, sprzedaż udziałów w tej Spółce Zależnej nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce. W ocenie Spółki, powyższe stwierdzenie odnosi się również odpowiednio do będącej w toku budowy elektrowni wiatrowej, jeżeli po zakończeniu budowy wartość części budowlanych elektrowni nie przekroczy 50 proc. wartości księgowej netto wszystkich aktywów danej Spółki Zależnej.

Jak już podano w opisie zdarzenia przyszłego, z danych bilansowych poszczególnych Spółek Zależnych wynika, że w przypadku, gdy budowa elektrowni wiatrowej została ukończona, zespół elektryczno- wiatrowy (turbina) został sklasyfikowany w kategorii „urządzenia techniczne i maszyny”. Sam zespół elektryczno-wiatrowy nie jest trwale związany z gruntem, brak jest podstaw do uznania go za nieruchomość lub część składową nieruchomości. Spółka pragnie zaznaczyć, że w przypadku, gdy Spółki Zależne nadal prowadzą, budowę elektrowni wiatrowej, po jej zakończeniu zespół elektryczno-wiatrowy (turbina) zostanie również sklasyfikowany w powyższy sposób dla celów bilansowych.

W ocenie Spółki zatem, nawet gdyby uznać, że części budowlane elektrowni wiatrowej (wieża i fundament), sklasyfikowane dla celów bilansowych pod pozycją „budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej” są trwale związane z gruntem, i w konsekwencji powinny być uznane za nieruchomości (w rozumieniu polskiego prawa cywilnego), w sytuacji, gdyby ich wartość księgowa nie przekraczała 50 proc. wartości księgowej netto wszystkich aktywów danej Spółki Zależnej, sprzedaż jej udziałów przez Spółkę w dalszym ciągu nie podlegałaby opodatkowaniu w Polsce (ponieważ nie będzie miał wówczas zastosowania art. 13 ust. 5 Konwencji). W takim przypadku, niezależnie od klasyfikacji ww. części budowlanych elektrowni wiatrowej dla celów art. 13 (w związku z art. 6 Konwencji, sprzedaż udziałów w Spółkach Zależnych może podlegać opodatkowaniu w Danii.

Wartość bilansowa turbiny stanowi (albo będzie stanowić - w przypadku budowy w toku) przeważającą część wartości księgowej aktywów w poszczególnych Spółkach Zależnych i zdaniem Spółki stan ten będzie aktualny również na moment sprzedaży.

W związku z powyższym, Spółka jest zdania, że - niezależnie od pierwszego argumentu - w sytuacji, gdyby wartość księgowa części budowlanych elektrowni wiatrowej (wieża i fundament), sklasyfikowanych dla celów bilansowych pod pozycją „budynki i obiekty inżynierii lądowej i wodnej” została uznana za majątek nieruchomy - w sytuacji., gdy ich wartość księgowa nie przekracza 50 proc. wartości księgowej netto wszystkich aktywów danej Spółki Zależnej, sprzedaż jej udziałów przez Spółkę w dalszym ciągu nie podlegałaby opodatkowaniu w Polsce. Zdaniem Spółki, powyższe stanowisko będzie miało również zastosowanie odpowiednio do będącej w toku budowy elektrowni wiatrowej, jeżeli po zakończeniu budowy wartość części budowlanych elektrowni nie przekroczy 50 proc. wartości księgowej netto wszystkich aktywów danej Spółki Zależnej.

Spółka podkreśla, że jej zdaniem części budowlane elektrowni wiatrowych nie mogą zostać zaklasyfikowane jako „majątek nieruchomy” w rozumieniu Konwencji, a argument nr 3 w żaden sposób nie może być interpretowany jako uznanie przez Spółkę, iż może być inaczej. Argument nr 3 ma charakter uzupełniający.

Reasumując, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej argumenty, zdaniem Spółki sprzedaż przez podmiot z siedzibą w Danii udziałów w poszczególnych Spółkach Zależnych nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, ponieważ elektrownia wiatrowa nie stanowi „majątku nieruchomego” w rozumieniu przepisów polskiego prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.