INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza dokonywać importu towarów. Przy odprawie celnej będzie korzystała z usług agentów celnych, którzy będą ją reprezentować w oparciu o upoważnienie do działania w charakterze przedstawiciela bezpośredniego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim terminie, w świetle art. 86 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka będzie miała prawo obniżyć kwotę podatku należnego o podatek wynikający z dokumentu celnego...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. W opinii Spółka, użyte w tym przepisie pojęcie „otrzymania dokumentu celnego” można zinterpretować uwzględniając przepisy prawa celnego. W efekcie momentem otrzymania dokumentu celnego jest wydanie zgłaszającemu agentowi celnemu odpowiedniej karty SAD, której odbiór kwituje on w polu 54, składając podpis pod formułą „kartę 8 otrzymałem, zostałem powiadomiony o kwocie należności wynikającej z długo celnego”. Skoro od tego momentu, stosownie do art. 33 ust. 4 ww. ustawy, biegnie dla podatnika 10-dniowy termin zapłaty podatku wynikający z tego dokumentu, to jest on równocześnie momentem (datą), pod jakim może rozliczyć podatek naliczony wynikający z tegoż dokumentu. W związku z powyższym daty zwolnienia towaru, bądź fizycznego wpływu dokumentu celnego do Spółki nie będą miały znaczenia.

Decydująca dla określenia terminu (-ów) rozliczenia podatku naliczonego z SAD będzie data widniejąca w poz. 54 dokumentu celnego (tj. podatek należny Spółka będzie mogła obniżyć w deklaracji VAT za miesiąc zgodny z miesiącem z poz. 54 lub w dwóch następnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, oraz - zgodnie z upoważnieniem ustawowym – w rozdziale 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1336).

Podstawowe uprawnienie podatnika podatku od towarów i usług tj. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że przedmiotowe prawo, które nie ma bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, a podatek naliczony winien wynikać z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który - co do zasady - związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez danego podatnika.

Warunkiem uprawniającym podatnika do skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek dokonywanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Ustawodawca umożliwił skorzystanie z tego prawa w określonych terminach, formułując zastrzeżenie dotyczące spełnienia zarówno przesłanki istnienia związku zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych oraz nie wystąpienia przesłanek negatywnych, które zostały wymienione w art. 88 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5 (kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a).

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 tego artykułu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. W świetle ust. 2a) cyt. artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5 – w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a.

Z kolei w myśl art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Tak więc otrzymanie dokumentu celnego (faktury) przez podatnika oznacza zarówno powstanie prawa podatnika do odliczenia podatku, jak również wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie – dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji – ma data otrzymania faktury, bądź dokumentu celnego.

W świetle art. 38 ustawy, w zakresie nieuregulowanym w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 19 ust. 7-9 oraz art. 33-37 stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące poboru i wymiaru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych w przepisach celnych.

Z dniem przystąpienia Polski do Wspólnoty Europejskiej terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stało się częścią jednego, wspólnotowego obszaru celnego. Konsekwencją tego jest wcielenie w życie zasady, zgodnie z którą polskie podmioty dokonujące obrotu towarowego z państwami nie będącymi członkami Wspólnoty, zobowiązane są do bezpośredniego stosowania przepisów rozporządzenia Rady EWG Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L. 92.302.1 ze zm.). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe należy stosować przepisy ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ww. rozporządzenia:

1. Na warunkach określonych w art. 64 ust. 2 i z zastrzeżeniem przepisów przyjętych w ramach art. 243 ust. lit.b) każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi celem dokonania wszelkich czynności i formalności przewidzianych w przepisach prawa celnego.
2. Przedstawicielstwo może być:



1. bezpośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub
2. pośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Państwa Członkowskie mogą sobie zastrzec prawo do dokonywania, na swoim obszarze, zgłoszenia celnego przez:


1. przedstawiciela bezpośredniego, lub
2. przedstawiciela pośredniego;


tak aby przedstawicielem był agent celny wykonujący swój zawód na terytorium tego Państwa Członkowskiego.


3. Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 64 ust. 2 lit. b) i ust. 3 przedstawicielem jest osoba mająca swoją siedzibę we Wspólnocie.

Jak wynika z art. 75 ustawy Prawo celne, z zastrzeżeniem art. 78, przedstawicielem może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik. Zgodnie zaś z art. 76 tej ustawy, czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.

Przedstawiciel może udzielić dalszego upoważnienia do wykonania określonych czynności, za zgodą osoby udzielającej upoważnienia (art. 77 ustawy Prawo celne).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonywać importu towarów. Przy odprawie celnej będzie korzystał z usług agentów celnych, którzy będą go reprezentować w oparciu o upoważnienie do działania w charakterze przedstawiciela bezpośredniego.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, co kwestii, w jakim terminie, w świetle art. 86 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miał prawo obniżyć kwotę podatku należnego o podatek wynikający z dokumentu celnego...

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, treść przedstawionych przepisów, w tym przede wszystkim brzmienie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów, powołane przepisy odrębne, należy stwierdzić, że o ile ustanowiony przez Wnioskodawcę przedstawiciel bezpośredni (w rozumieniu przepisów celnych) będzie skutecznie umocowany (na podstawie stosownego oświadczenia woli Wnioskodawcy) do odbioru dokumentu celnego (SAD), to moment otrzymania tego dokumentu przez przedstawiciela, będzie równoznaczny (w sensie prawnym) z otrzymaniem go przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca uprawniony będzie do dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego za okres rozliczeniowy (miesiąc), w którym ten dokument otrzymał agent celny, występujący w charakterze przedstawiciela bezpośredniego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.