INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku na rzecz wspólnika spółki komandytowej, będącego osobą fizyczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku na rzecz wspólnika spółki komandytowej, będącego osobą fizyczną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce i jest wspólnikiem spółki komandytowej, w której wspólnikami są również inne osoby fizyczne oraz prawne. Wraz z pozostałymi wspólnikami będzie Pan uzyskiwał przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej.

Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność polegającą na wynajmie nieruchomości własnych, które planuje nabyć w ramach podpisanej już umowy przedwstępnej.

W momencie ujęcia nieruchomości w rejestrze środków trwałych spółki komandytowej będzie ona spełniać definicję używanego środka trwałego – zgodnie z art. 22j ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie przez spółkę komandytową amortyzowana z uwzględnieniem stawek przewidzianych w art. 22j ust. 1 tej ustawy. Stosowane dla nieruchomości stawki amortyzacyjne będą różne dla celów podatkowych oraz bilansowych, tzn. dla celów podatkowych nieruchomość będzie amortyzowana według indywidualnych stawek amortyzacyjnych przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, które są wyższe od stawek amortyzacyjnych przewidzianych w polskiej ustawie o rachunkowości. W konsekwencji, w początkowym okresie amortyzacji nieruchomości zysk podatkowy wspólników będzie niższy od zysku księgowego w późniejszym okresie, natomiast po zakończeniu amortyzacji podatkowej zysk podatkowy wspólników będzie wyższy od zysku księgowego.

Wspólnicy spółki komandytowej będą partycypować w zysku i kosztach, w tym m.in. w kosztach amortyzacji, zgodnie z proporcją ustaloną w umowie spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie po zakończeniu roku obrotowego podziału zysku między wspólników spółki komandytowej, tj. wypłaty części lub całości zysku bilansowego na rzecz wspólników, zgodnie z proporcją ustaloną w umowie spółki, powoduje powstanie po ich stronie dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, sama wypłata części lub całości zysku bilansowego na rzecz wspólników, zgodnie z proporcją ustaloną w umowie spółki, nie powoduje powstania po ich stronie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku spółki komandytowej podstawą do ustalenia podatku dochodowego jest dochód realizowany i opodatkowany na bieżąco, a nie wypłata zysku na rzecz wspólników po zakończeniu roku obrotowego.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na następującej argumentacji:

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego – podmiotami takimi są natomiast wspólnicy spółki komandytowej. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi – podlegają oni opodatkowaniu odpowiednio podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. Konsekwentnie skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do osób fizycznych, powinny być rozpatrywane w oparciu o przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Stosownie do art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (w tym w spółce komandytowej), ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali.

Podobnie, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów spółki nie będącej osobą prawna należy alokować do jej wspólników proporcjonalnie do ich prawa w udziale w zysku.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno przychody spółki komandytowej z najmu nieruchomości jak i koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (w tym m.in. koszty amortyzacji nieruchomości) są w istocie przychodami i kosztami wspólników spółki komandytowej, proporcjonalnie do prawa poszczególnych wspólników w udziale w zysku. Tym samym więc, przychód (dochód) spółki komandytowej podlega opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku. Obowiązek opodatkowania zysku wspólników wystąpi niezależnie od tego, czy zysk ten został wspólnikom faktycznie wypłacony, czy też został w spółce zatrzymany.

Jednocześnie, zgodnie z odrębnymi przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) oraz ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.), wspólnik spółki komandytowej może żądać podziału jej wyniku finansowego i wypłaty części lub całości zysku wykazanego w sprawozdaniu finansowym spółki z końcem każdego roku obrotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata z tytułu podziału zysku stanowi odzwierciedlenie uzyskiwanego przez wspólników dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej. Dochód ten – jak wykazano powyżej – jest opodatkowany u każdego wspólnika proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku. W konsekwencji, sama wypłata na rzecz wspólnika środków z tytułu podziału zysku spółki komandytowej na podstawie odrębnych przepisów Kodeksu spółek handlowych oraz ustawy o rachunkowości nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłata zysku przez spółkę na rzecz wspólnika jest odrębnym źródłem przychodów, odrębną podstawą opodatkowania w przypadku wypłaty zysku ze spółki będącej osobą prawną. W takim przypadku występuje podwójne opodatkowanie – raz na poziomie spółki (opodatkowanie zysku spółki) oraz drugi raz na poziomie udziałowca (wypłacona dywidenda). W przypadku spółek osobowych (takich jak spółka komandytowa), ze względu na ich transparentność podatkową wystąpi jednokrotne opodatkowanie na poziomie wspólników w momencie osiągnięcia dochodów przez spółkę (w trakcie roku obrotowego wspólnicy opłacają zaliczki na podatek, tak więc nie powinien wystąpić dodatkowy obowiązek podatkowy po zakończeniu roku, spowodowany wypłatą zysku wspólnikom).

Z prezentowanym powyżej stanowiskiem zgodził się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w dniu 12 września 2008 r. w podobnym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej (sygn. IPPB1/415-735/08-2/JB). W szczególności potwierdził on, że „(...) podział zysku z końcem roku obrotowego stanowić będzie zawsze czynność neutralną podatkowo dla wspólników spółki osobowej, jako że – co wynika z zasady neutralności podatkowej spółki osobowej – zysk znajdujący się w spółce i tak stanowi w istocie środki jej wspólników”. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej w dniu 30 października 2008 r. w podobnym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej (sygn. ITPB1/415-438b/08/MR) potwierdził, że „(...) wypłata na rzecz wspólników środków z tytułu podziału zysku spółki jawnej (...) nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.