INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2008 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie: 06 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 02 grudnia 2008 r. (data wpływu 04 grudnia 2008 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność podstawową w zakresie usuwania i unieszkodliwiania odpadów.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje następujących rodzajów zakupów:

1. usług gastronomicznych w trakcie spotkań z przedstawicielami kontrahentów Spółki, odbywanych celem rozpoczęcia albo renegocjacji zasad współpracy;
2. artykułów spożywczych w związku z realizacją obowiązków nałożonych przez przepisy prawa pracy, a także dla pracowników do ogólnej konsumpcji (kawa, herbata, mleko lub śmietanka do kawy itp.); na wewnętrzne spotkania firmowe pracowników i członków zarządu Spółki, na szkolenia pracowników Spółki;
3. kwiatów w związku z pogrzebem pracowników Spółki albo osób reprezentujących w kontaktach ze Spółką jej kontrahentów, w tym spółki z grupy X, z którymi Spółka rozwija współpracę gospodarczą;
4. kwiatów na śluby pracowników Spółki;
5. upominki, w tym kwiaty, dla kontrahentów Spółki, z którymi Spółka rozwija współpracę gospodarczą.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka powzięła wątpliwości co do zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Jeżeli nie przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, to czy nieodliczony podatek VAT można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony, jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, a także w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W dotychczasowej praktyce Spółka przyjmowała, że wyłączenie wydatku z kategorii kosztów uzyskania przychodów i w konsekwencji wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego (na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług), skutkuje brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów również nieodliczonej kwoty podatku naliczonego. Spółka powzięła jednak wątpliwość co do prawidłowości swojej praktyki w związku z pismem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2008 r. nr IP-PB3-423-302/08-2/ECH. W piśmie tym Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że VAT zapłacony przy wydatkach na reprezentację, w części w której podatnik nie może go odliczyć, jest kosztem uzyskania przychodów.

Biorąc za podstawę powyższe pismo, w opinii Spółki, przysługuje jej prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego przy zakupie usług gastronomicznych w trakcie spotkań z przedstawicielami kontrahentów Spółki, odbywanych celem rozpoczęcia albo renegocjacji zasad współpracy. Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego wyżej stanowiska.

W piśmie z dnia 02 grudnia 2008 r. Spółka wskazała, iż odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych winna obejmować wszystkie wymienione w stanie faktycznym rodzaje dokonywanych przez Spółkę wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 534 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jednocześnie nadmienia się, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zgodnie z którą uchylono art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z przedmiotowymi wydatkami.

Ponadto dodaje się, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga, czy przedstawione w stanie faktycznym wydatki (pkt 1-5) stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też wydatki poniesione na cele reprezentacji, które na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy wyłączone zostały z kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług wydana zostanie odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.