INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M. przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu wyliczenia pomocy publicznej w przypadku korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu wyliczenia pomocy publicznej w przypadku korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest małym przedsiębiorcą działającym na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Działalność w Strefie prowadzi na podstawie udzielonego zezwolenia z dnia 5 grudnia 2006r. Warunkiem udzielenia zezwolenia jest poniesienie nakładów inwestycyjnych w wysokości 166.000 euro do końca 2010r. W 2007r. poniósł nakłady inwestycyjne w wysokości 885.993,38 zł. Maksymalna przysługująca mu z tego tytułu pomoc publiczna wyniosła za ubiegły rok 575.895,70 zł wyliczona jako iloczyn wielkości nakładów inwestycyjnych i wskaźnika pomocy. Wskaźnik pomocy publicznej dla Strefy na terenie której działa wynosi 50% oraz dodatkowo 15% dla małego przedsiębiorcy - razem 65% poniesionych nakładów inwestycyjnych. Dochód wnioskodawcy za rok ubiegły osiągnięty z działalności w Strefie wyniósł 857.920,99 zł. Biuro rachunkowe sporządzając PIT-36 za rok ubiegły /rozliczenie wspólnie z małżonkiem/ ustaliło podatek dochodowy od tego przychodu w następujący sposób: osiągnięty dochód w kwocie 885.993,38 zł został pomniejszony o dopuszczalną pomoc publiczną, tj. 575.895,70 zł i od różnicy czyli kwoty 310.098 zł naliczyło podatek dochodowy według skali obowiązującej w 2007 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy biuro rachunkowe prawidłowo wyliczyło podatek dochodowy...

Zdaniem wnioskodawcy biuro rachunkowe w ogóle nie powinno naliczyć podatku do zapłaty, ponieważ obliczony według skali za 2007r. podatek od osiągniętego dochodu jest mniejszy od przysługującej mu pomocy publicznej. Biuro rachunkowe, argumentując swoją decyzję wskazało, że w druku PIT-36 nie ma pozycji, w której można odliczyć pomoc publiczną od podatku. Jest pozycja - dochód zwolniony uzyskany z działalności na terenie SSE.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.) przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 21 ust. 5a wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odrębnymi przepisami dla wskazanej we wniosku specjalnej strefy ekonomicznej jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie starachowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 164 ze zm.). Jednakże jak wynika z § 10 tego rozporządzenia - do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z tym, iż wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej specjalnej strefy ekonomicznej dnia 5 grudnia 2006 r., przepisami wykonawczymi, mającymi zastosowanie na gruncie przedmiotowej sprawy, dla Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Starachowice” jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie starachowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2253 ze zm.) określanego dalej jako „ww. rozporządzenie”.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6-8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przy czym przez nową inwestycję, zgodnie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia - z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi:

1. 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.);
2. 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;
3. 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
   
   

Jednakże, w myśl § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

Zgodnie z definicją, zawartą w art. 1 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE.L.01.10.33 ze zm.) za przedsiębiorstwo uważa się podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Zalicza się tu w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, a także spółki lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą.Mając na względzie powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż wysokość maksymalnej intensywności pomocy regionalnej w przypadku małego przedsiębiorcy wynosi– 65% kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą

Zatem wysokość maksymalnej intensywności pomocy regionalnej dla małych przedsiębiorców działających w specjalnej strefie ekonomicznej „Starachowice” uzyskujących dochody zwolnione od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została ustalona na poziomie 65% kosztów kwalifikowanych, poniesionych w związku z realizacją nowej inwestycji na terenie strefy w okresie objętym zwolnieniem (§ 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 w związku z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 14 września 2004 r. w sprawie starachowickiej specjalnej strefy ekonomicznej).

Należy jednak podkreślić, iż art. 21 ust. 1 pkt 63a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu wyliczania tej pomocy, a jedynie określa do jakiej wysokości może być ona udzielona. Dlatego też należy wskazać, jaką korzyść uzyskuje beneficjent pomocy. Pomocą publiczną dla przedsiębiorcy jest w istocie przysporzenie (bezpośrednie lub pośrednie) korzyści finansowych, w następstwie którego uprzywilejowuje się ich w stosunku do konkurentów. Przysporzenie korzyści następuje poprzez dokonywanie na rzecz tych przedsiębiorców wydatków ze środków publicznych lub pomniejszenie świadczeń od nich należnych na rzecz sektora finansów publicznych.

W analizowanym przypadku korzyścią nie jest wartość dochodu zwolnionego, a wysokość niezapłaconego od tego dochodu podatku, gdyż w sytuacji gdyby nie było zwolnienia, podatnik nie byłby zobowiązany do odprowadzania całości dochodu uzyskanego w strefie, a jedynie do odprowadzenia podatku od tego dochodu. Wobec powyższego pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zatem dopuszczalna wartość pomocy dla przedsiębiorcy, wynikająca z nie wpłaconego podatku od dochodu zwolnionego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w strefie wynosi 65% kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą. Zgodnie bowiem z § 4 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983, z późn. zm.), wartość pomocy w przypadku zwolnienia dochodu w podatku dochodowym jest równa różnicy między kwotą podatku należnego bez uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania a kwotą podatku po jej obniżeniu.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym dokonane w zeznaniu PIT-36 zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym o dochód korzystający ze zwolnienia na postawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spowoduje, iż wnioskodawca w istocie nie zapłaci podatku dochodowego (uzyska pomoc) od dochodu osiąganego z działalności prowadzonej na terenie strefy. Jednakże zwolnienie może mieć zastosowanie wyłącznie do dochodu uzyskanego z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia, nie można nim obejmować także innych dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym (w tym także dochodów współmałżonka). Dlatego też stanowisko podatnika, iż nie powinien w ogóle płacić podatku dochodowego należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, iż opisany we wniosku sposób rozliczenia dochodu dokonany przez Biuro rachunkowe jest nieprawidłowy, gdyż odjęcie od dochodu uzyskanego z działalności prowadzonej na terenie strefy (we wniosku nieprawidłowo jako wielkość tą wskazano poniesione wydatki inwestycyjne) 65% kosztów kwalifikowanych spowoduje, iż w istocie podatek dochodowy nie zostanie naliczony wyłącznie od tej różnicy, a nie od dochodu podlegającemu zwolnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.