Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego, Nr ITPB1/415-144/08/AT z dnia 18 kwietnia 2008r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów, na wniosek z dnia 20 lutego 2008 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zasad dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od pojazdów przeznaczonych do transportu towarowego – gdyż stwierdza jej niieprawidłowość.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu 27 lutego 2008r.) zdarzenia przyszłego wynika, iż Pan (…) prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod numerem PKD 60.24. B – transport drogowy pojazdami uniwersalnymi. Zajmuje się transportem towarów stałych, głównie dla sekcji budowlanej. Rozlicza się na ogólnych zasadach według progresywnej skali podatkowej, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. W 2007 r. wartość osiągniętego przychodu ze sprzedaży (netto 981581,65 zł.), nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro. Tym samym spełnione zostały kryteria małego podatnika określone w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca planował zakupić w marcu 2008 r., w ramach prowadzonej działalności, samochód ciężarowy – betono-mieszarka o wartości 175 000,00 zł, sklasyfikowany w grupie 7 klasyfikacji środków trwałych.

Przedstawiając powyższe, Wnioskodawca zadał pytanie, czy prowadząc działalność gospodarczą w zakresie transportu towarów może zastosować przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczyć jednorazowo odpis amortyzacyjny zakupionego samochodu ciężarowego (betono- mieszarka) do wysokości nie przekraczającej 50000 euro tych odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każdy z podatników może zastosować ten przepis stosując jednorazowy odpis amortyzacyjny od zakupionych środków trwałych sklasyfikowanych w grupie 3 do 8, niezależnie od przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem posiadania statusu małego podatnika lub rozpoczęcia działalności gospodarczej w roku, w którym wprowadzono środki trwałe do ewidencji.

Tym samym Wnioskodawca uważa, iż w opisanym przypadku może on zastosować przepis art. 22k ust.7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczyć w koszty jednorazowy odpis amortyzacyjny nie przekraczający 50000 EURO od zakupionego samochodu ciężarowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając – na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów w dniu 18 kwietnia 2008 r. wydał interpretację indywidualną Nr ITPB1/415-144/08/AT, w której stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. jest nieprawidłowe.

Stwierdzono bowiem iż, zgodnie z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomoc, o której mowa w ust. 7 stanowi pomoc udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis tj. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis ( Dz Urz. UEL 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.), którego przepisy, zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. g „znajdują zastosowanie do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach z wyjątkiem pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego”.

Tym samym uznano, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Pan (…) nie miał „prawnej możliwości skorzystania. - w ramach prowadzonej przez siebie działalności, której zakres /.../ dotyczy świadczenia usług transportu drogowego pojazdami uniwersalnymi sklasyfikowanych pod symbolem PKD 49.41.Z ( a do 31 grudnia 2007 r. pod nr PKD 60.24.B) z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w odniesieniu do zakupionego środka transportowego, o którym mowa we wniosku. Jeżeli bowiem z odrębnych przepisów wynika, że podatnik nie ma prawa do korzystania z pomocy publicznej, to także nie może korzystać z pomocy publicznej w postaci jednorazowej amortyzacji.”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył co następuje.

Zgodnie z art. 22k ust. 7-11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (niespełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy. Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ustawy). Powyższe oznacza, iż jednorazowy odpis amortyzacyjny nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006r.). Przepisów tych (zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. g rozporządzenia) nie stosuje się między innymi do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wyboru sposobu ( metody) amortyzacji przysługuje podatnikowi niezależnie od formy nabycia środka trwałego.

Jednorazowy odpis amortyzacyjny jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, stanowisko przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należało uznać za prawidłowe i z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.