INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, przewidzianego dla rolników ryczałtowych, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: „Ustawa o VAT”.

W dniu 24 listopada 1993 r. Zainteresowany, na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego, nabył od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (obecnie Agencji Nieruchomości Rolnych), grunty rolne o powierzchni 26,63 ha (dalej „Grunty”). Celem nabycia przedmiotowych Gruntów było powiększenie prowadzonego ówcześnie przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego – fermy drobiu. W 1995 r. Zainteresowany zakończył prowadzenie fermy drobiu, niemniej jednak kontynuował prowadzenie działalności rolniczej, wykorzystując przedmiotowe Grunty pod uprawy.

Zgodnie z uchwalonym w dniu 16 grudnia 1996 r. miejscowym planem zagospodarowania (na wniosek Wnioskodawcy), przedmiotowe Grunty stały się terenami usługowo-produkcyjno -składowymi.

Od dnia 15 grudnia 2005 r. Zainteresowany wydzierżawił (na okres 5 lat) przedmiotowe Grunty innemu rolnikowi, który wykorzystywał je pod uprawy rolne. Dnia 2 września 2008 r. umowa dzierżawy została rozwiązana za porozumieniem stron.

Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać odpłatnego zbycia przedmiotowych Gruntów. Przeniesienie prawa własności do nieruchomości zostanie dokonane w formie aktu notarialnego.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż część uzyskanych w ten sposób środków zostanie przeznaczona na inwestycje w prowadzonym gospodarstwie rolnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja odpłatnego przeniesienia prawa własności przedmiotowych Gruntów, wykorzystywanych od 1993 r. w produkcji rolnej i stanowiących część gospodarstwa rolnego, dokonana w formie aktu notarialnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie Gruntów, wykorzystywanych w opisanej działalności rolniczej i wchodzących w skład gospodarstwa rolnego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Tym niemniej, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Dla powstania obowiązku opodatkowania VAT transakcji konieczne jest także spełnienie kryterium podmiotowego dotyczącego dokonującego dostawy towarów (tj. musi być on podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dotychczas wykonywane czynności, zdaniem Wnioskodawcy, stanowiły działalność gospodarczą rolnika ryczałtowego korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania VAT, który to rolnik zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT nie ma obowiązku rejestracji na cele podatku VAT.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, iż planowana transakcja zbycia Gruntów odbywać się będzie w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Fakt, że korzystał on ze zwolnienia z opodatkowania VAT z tytułu wykonywanej działalności ze względu na status rolnika ryczałtowego w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej produkcji oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych, nie będzie przesądzał o tym, że w sytuacji wykonywania innych czynności wykraczających poza zakres ww. zwolnienia, a pozostających w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT nie będą one podlegały opodatkowaniu.

Wnioskodawca podkreśla, iż nabyte w 1993 r. Grunty w całości przeznaczył na powiększenie istniejącego gospodarstwa rolnego i wykorzystywał je wyłącznie do celów produkcji rolnej. Jest to istotne w przedmiotowej sprawie, gdyż świadczy to o tym, iż Grunty były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu upraw, a zatem stanowiły jej integralny element. W konsekwencji, nie ma podstaw, aby uznać, iż stanowią one majątek osobisty rolnika, co stanowiłoby okoliczności wykluczające opodatkowanie VAT.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Warszawie z dnia 30 września 2008 r. (sygn. akt. III SA/Wa 720/08), w którym Sąd wskazał, iż: „Majątek osobisty to nie taki, który nie został nabyty z zamiarem odsprzedaży, lecz taki, który nie służy do prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest częścią przedsiębiorstwa podatnika”.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że Grunty stanowią element gospodarstwa rolnego i służą prowadzeniu działalności gospodarczej. W rezultacie istnieją argumenty, aby twierdzić, iż Wnioskodawca dokonując zbycia przedmiotowych Gruntów, dokona w istocie zbycia elementu majątku jego przedsiębiorstwa (za które w tym konkretnym przypadku uznawane będzie prowadzone gospodarstwo rolne), które będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt, iż nabycie Gruntów miało miejsce w okresie, kiedy obowiązywała ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50, ze zm.), zwana dalej „ustawą o VAT z 1993 r.”, tj. kiedy zbycie Gruntów nie stanowiło czynności podlegającej VAT, nie będzie miała znaczenia dla opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w przytoczonym wyżej wyroku WSA w Warszawie, w którym Sąd stwierdził m.in.: „Taka dostawa istotnie byłaby obojętna podatkowo na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), ale z dniem 1 maja 2004 r. nie można już mówić o takiej obojętności podatkowej. Istotne jest bowiem, że w aktualnym stanie prawnym skarżący dokonują, jako przedsiębiorcy (handlowcy, rolnicy) dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu. Z tego punktu widzenia ich zamiar (brak zamiaru) zbywania nieruchomości istniejący w poprzednim stanie prawnym, a także fakt, że dostawa gruntów w ogóle nie podlegała wówczas opodatkowaniu, nie ma znaczenia”.

W ocenie Wnioskodawcy na powyższą konkluzję nie będzie wpływać fakt, iż transakcja zostanie dokonana jednorazowo. Za powyższym podejściem przemawia dalsza część uzasadnienia ww. wyroku, w której WSA stwierdził, iż „zbycie części gospodarstwa rolnego, dokonane nawet jednorazowo, skutkowałoby obowiązkiem podatkowym”.

Podobne stanowisko zaprezentował ETS w wyroku z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie Laszlo Bakcsi przeciwko Finanzamt Fürstenfeldbruck (sygn. akt C-415/98), twierdząc, iż: „Sprzedaż dobra, które podatnik wniósł w całości do majątku przedsiębiorstwa i którego używa zarówno do celów prowadzenia działalności gospodarczej jak i do celów prywatnych, podlega w pełnym wymiarze podatkowi od wartości dodanej, zgodnie z art. 2 pkt 1 i art. 11 część A ust. 1 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. (77/388/EWG)”.

Również praktyka organów podatkowych wynikająca z wydawanych na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej interpretacji przepisów prawa podatkowego, stanowi potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy. W piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 lutego 2008 r. (sygn. ILPP1/443-375/07-2/MT), stwierdzono, że: „Sprzedaż gruntów przez podmiot, nabytych na podstawie umowy darowizny, służących uprzednio działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o VAT z 2004 r. i jako taka, podlega opodatkowaniu VAT”.

W zbliżonym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 19 marca 2008 r. (sygn. IP-PP2-443-352/08-2/SAP). Mianowicie stwierdził on, iż: „Jeśli podatnik zamierza sprzedać nieruchomość gruntową, która stanowi składnik jego majątku, wykorzystywanego do działalności rolniczej, spełniony jest warunek częstotliwości a grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT z 2004 r. – wtedy ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, a podatnika dokonującego sprzedaży należy uznać za podatnika VAT”.

W tym miejscu przytoczyć należy, również pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-70/07-3/ISN), który stwierdził, że: „(…) W przypadku, gdy nieruchomość nie była składnikiem majątku podatnika w działalności gospodarczej oraz nigdy nie była wykorzystywana w działalności zarobkowej, jej sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT”.

Dodatkowym argumentem, przemawiającym za opodatkowaniem ww. transakcji będzie również cel na jaki przeznaczone zostaną środki uzyskane ze zbycia Gruntu (jak Wnioskodawca wskazywał nie jest wykluczone, iż zostaną one w części przeznaczone na inwestycje w posiadanym gospodarstwie rolnym). W sytuacji, gdy grunty zostaną zbyte, a pozyskane środki Wnioskodawca przeznaczy na rozbudowę posiadanego gospodarstwa rolnego, będzie to dodatkowo świadczyć o tym, że transakcja zbycia została przeprowadzona w związku z prowadzoną działalnością rolniczą, a tym samym, powinna być opodatkowana VAT. Potwierdzeniem takiego podejścia jest stanowisko zaprezentowane przez NSA w wyroku z dnia 7 maja 2008 r., (sygn. 646/07).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy można twierdzić, iż będzie on podatnikiem VAT z tytułu planowanej transakcji zbycia Gruntów, która jako wykonana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę rolniczej działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gruntu został rozstrzygnięty pismem z dnia 29 grudnia 2008 r. nr ILPP2/443-998/08-3/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.