INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego ( Dz . U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2008r. (data wpływu do tut. BKIP 17 listopada 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z najmu nieruchomości przez jednego z małżonków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z najmu nieruchomości przez jednego z małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada obecnie we współwłasności małżeńskiej trzy zabudowane nieruchomości. W jednej z nich zamieszkuje wraz z rodziną a pozostałe wynajmuje. Jedną z nieruchomości w 2007r. małżonka wnioskodawcy (za jego zgodą) wynajęła przedsiębiorstwu na cele związane z działalnością gospodarczą. Ponieważ żona wnioskodawcy nie jest podatnikiem VAT wystawia najemcy rachunki potwierdzające zapłatę czynszu. Do 20 stycznia roku podatkowego wnioskodawca wraz z małżonką poinformowali Naczelnika Urzędu Skarbowego, że uzyskane przychody z tytułu najmu opodatkowane zostaną przez jednego małżonka. Obecnie zaistniała możliwość wynajęcia lokali w drugiej nieruchomości, która znajduje się w miejscu gdzie wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca uzgodnił z żoną, że to on będzie stroną umowy jako najemca. Ponieważ wnioskodawca jest podatnikiem VAT z powodu prowadzonej działalności gospodarczej będzie wystawiał faktury VAT na podstawie umowy najmu i będzie doliczał kwoty podatku do kwot wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług. Kwoty te nie będą stanowić przychodu z tytułu działalności gospodarczej, gdyż lokale nie stanowią majątku przedsiębiorstwa, którego jest właścicielem. Udokumentowanie czynszu z najmu następuje przez wystawienie rachunków lub faktur tylko przez jednego z małżonków – tego, który podpisał umowę najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane z najmu w powyższej sytuacji są prawidłowo opodatkowane w podatku dochodowym od osób fizycznych przez jednego małżonka...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest opodatkowanie przychodów dotyczących najmu majątku wspólnego tylko przez jednego z małżonków, pod warunkiem poinformowania Naczelnika właściwego urzędu skarbowego o tej formie opodatkowania podatkiem dochodowym przed 20 dniem miesiąca następującego po miesiącu uzyskania pierwszego przychodu z tego źródła w danym roku podatkowym. Opodatkowanie wspólne przez jednego z małżonków nie jest zależne od tego, który z małżonków jest stroną umowy najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów są m.in.: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą ( art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału m.in. ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.( art. 8 ust. 3 ww. ustawy)

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy (art. 8 ust. 3 ww. ustawy)

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu (art. 8 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej, w myśl przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym należy podkreślić, że opodatkowaniu nie podlega przychód, lecz dochód z najmu. Art. 9 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu i inne należności, które stanowią przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji wynajmującego.

Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 cyt. wyżej ustawy, podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy – są obowiązani bez wezwania wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.
   
   

Po zakończeniu roku kalendarzowego (podatkowego) podatnicy osiągający przychody z najmu obowiązani są do złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym – PIT-36. Należy je złożyć do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca jest stroną umowy najmu części nieruchomości stanowiącej majątek wspólny z małżonką. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednak przychody z najmu nie stanowią dla niego przychodów z działalności gospodarczej, jako że nieruchomość wynajmowana nie stanowi majątku jego firmy a stanowi majątek wspólny małżeński. Wnioskodawca wystawia na podstawie umowy najmu, którego jest stroną (za zgodą małżonki), fakturę VAT, jako podatnik podatku od towarów i usług i wlicza go do podatku VAT z działalności gospodarczej w celu rozliczenia się z tego podatku, zaś kwota netto nie stanowi przychodu z tytułu działalności gospodarczej.

Mając na względzie przytoczone przepisy prawne oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stwierdzić należy, że przychód z najmu opodatkowany na zasadach ogólnych, pomniejszony o koszty uzyskania przychodów, podlega opodatkowaniu w formie zaliczek już w trakcie roku podatkowego w oparciu o art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku jeśli nie wystąpi dochód (przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania) przekraczający kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku w ciągu roku - wówczas pozostaje wyłącznie rozliczenie podatku do 30 kwietnia roku następnego.

Informuje się jednocześnie wnioskodawcę, iż możliwe jest również opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Aby wybrać tę formę opodatkowania - należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze. Oświadczenie to składa się Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika – do 20 stycznia danego roku podatkowego. W sytuacji kiedy wynajem rozpoczyna się w ciągu roku podatkowego – składa się je do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia najmu, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Po spełnieniu ww. warunków - przychody z najmu mogą być opodatkowane 8,5% stawką ryczałtu ewidencjonowanego do momentu przekroczenia kwoty 4 000 euro i 20% od nadwyżki przychodów ponad tę kwotę, (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.)). Jednocześnie należy wyjaśnić, iż dokonując wyboru formy opodatkowania przychodów z najmu jaką jest ryczałt ewidencjonowany, wnioskodawca nie może pomniejszać przychodów z tego tytułu o wydatki stanowiące koszty ich uzyskania.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie wnioskodawcy i nie może dotyczyć małżonki wnioskodawcy.

Chcąc uzyskać interpretację małżonka wnioskodawcy musi osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tut. Organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.