INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego uprawniona jest do zaliczania wydatków inwestycyjnych w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym:

• gdy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe znajdują się w ewidencji księgowej Spółki jako środki trwałe w budowie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe,

• na zaliczki na środki trwałe w budowie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego uprawniona jest do zaliczania wydatków inwestycyjnych w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym:

• gdy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe znajdują się w ewidencji księgowej Spółki jako środki trwałe w budowie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1),

• na zaliczki na środki trwałe w budowie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie K. Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa") na podstawie Zezwolenia. Jest to działalność gospodarcza obejmująca działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy.

Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych („pdop") z tytułu kosztów nowej inwestycji. Konsekwentnie, Spółka obowiązana jest do kalkulacji przysługującej jej maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego (tj. określając limit pomocy publicznej) ustalanej zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z 2 listopada 2006 r. w sprawie K. Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Rozporządzenie o KSSE"), Spółka uprawniona jest do zaliczania wydatków inwestycyjnych, w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym... A zatem także wówczas, gdy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe znajdują się w ewidencji księgowej Spółki jako środki trwałe w budowie...
2. Czy dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego (tj. określając limit pomocy publicznej) ustalanej zgodnie z przepisami Rozporządzenia o KSSE, Spółka uprawniona jest do zaliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych w znaczeniu kasowym na zaliczki na środki trwałe w budowie...
   
   

Ad. 1

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE przedsiębiorca prowadzący działalność na terenie Strefy nabywa prawo do zwolnienia od opodatkowania pdop z tytułu kosztów nowej inwestycji począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania Zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (tj. pomocy publicznej). Konsekwentnie, obowiązany jest do monitorowania wielkości wykorzystanej i dostępnej pomocy publicznej. Przy czym stosownie do § 9 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE, zarówno koszty inwestycji oraz wielkość pomocy publicznej podlegają dyskontowaniu na dzień uzyskania Zezwolenia.

Określony w § 9 ust. 6 Rozporządzenia o KSSE wzór pozwala na określenie zdyskontowanej wartości poniesionych wydatków i otrzymanej pomocy publicznej. Jedną z najistotniejszych zmiennych, które należy wziąć pod uwagę, określając w szczególności zdyskontowaną wartość poniesionych wydatków, jest wartość tych wydatków z dnia ich poniesienia.

W § 6 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE, ustawodawca zdefiniował wydatki inwestycyjne jako koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, (i) poniesione zostały na terenie Strefy w trakcie obowiązywania Zezwolenia, będące w szczególności, ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, (ii) pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

W związku z powyższą definicją, zdaniem Spółki, za wydatki kwalifikowane uznać należy wydatki inwestycyjne, jeśli po pierwsze zostały poniesione w znaczeniu kasowym, a zatem w szczególności doszło do faktycznego przelewu, przekazania środków finansowych z rachunku nabywcy na rachunek zbywcy takich środków trwałych i po drugie, podatnik spełnił warunek zaliczenia tychże wydatków do wartości początkowej odpowiednich środków trwałych zgodnie z właściwymi przepisami ustawy o pdop.

Przywołany powyżej termin „poniesione koszty inwestycji" nie został zdefiniowany, a tym samym nie określono, w jaki sposób należy ustalić datę poniesienia wydatków kwalifikowanych. Doprowadziło to do powstania wątpliwości czy poniesienie wydatku dla celów dyskonta a tym samym kalkulacji przysługującego Spółce do wykorzystania zwolnienia podatkowego, oznacza jego faktyczne zrealizowanie w znaczeniu kasowym, czy też wystarczające jest dokonanie odpisu niebędącego wydatkiem, powodujące zmianę w strukturze aktywów lub pasywów podatnika.

Za słusznością tezy, że wydatki kwalifikowane to wydatki inwestycyjne poniesione w znaczeniu kasowym przemawia przede wszystkim logiczna interpretacja przepisów Rozporządzenia o KSSE, wypracowana na przestrzeni kilku lat jednolita praktyka organów podatkowych oraz poniekąd interes publiczny, zgodnie z którym właściwym wydaje się, aby dobrodziejstwem zwolnienia od opodatkowania pdop, cieszył się ten podatnik, który zainwestuje swoje środki finansowe poprzez ich faktyczne poniesienie (przelew, przekaz), a nie ten, który jedynie zobowiąże się do ich poniesienia. Takie podejście zostało zaakceptowane w wielu wiążących interpretacjach prawa podatkowego.

Przykładami interpretacji prawa podatkowego, które uznają poniesienie wydatku inwestycyjnego w znaczeniu kasowym są w szczególności:

• Postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego z 4 lipca 2006 r. (sygn. L US/I-3/423/15-7N/06JW,

• Postanowienie Naczelnika II Śląskiego Urzędu Skarbowego z 1 grudnia 2006 r. (sygn. PD/423-97/06/76607),

• Postanowienie Naczelnika II Śląskiego Urzędu Skarbowego z 22 grudnia 2006 r. (sygn. PDP/423-128/06/81256).
  
  

Analogicznie wypowiedziało się także Ministerstwo Finansów w piśmie z 5 kwietnia 2006 r. (sygn. PB4/KA-8213-321-25/06), w którym stwierdzono, iż aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie" musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia.

W związku z powyższym wydatkiem kwalifikowanym dotyczącym (i) nabycia nowego środka trwałego, (ii) modernizacji istniejącego środka trwałego lub (iii) wytworzenia nowego środka trwałego, będzie wydatek, który będzie mógł być zaliczony do składników majątku podatnika, w tym wskazany w pozycji środki trwałe w budowie, który jednak dodatkowo został poniesiony w znaczeniu kasowym.

Powyższe stanowisko również zgodne jest z podejściem do przedmiotowego tematu wyrażonym w szeregu interpretacji podatkowych, w szczególności:

• Postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z 15 marca 2005 r. (1);

• Postanowienie Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 16 listopada 2005 r. (2);

• Postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 5 grudnia 2005 r. (3).
  
  

Biorąc pod uwagę, przedstawioną powyżej, jednolitą w tym zakresie, praktykę organów podatkowych, Spółka zamierza w szczególności rozpoznawać jako wydatki kwalifikowane wydatki poniesione w znaczeniu kasowym, w trakcie obowiązywania Zezwolenia, na rzecz środków trwałych znajdujących się w budowie.

Podkreślić należy, iż tożsame zdanie wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 28 lutego 2008 r. Mając na uwadze powyższe Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ad.2

Tak jak w uzasadnieniu do pytania 1 Spółka wskazuje iż, stosownie do § 6 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE ustawodawca określił wydatki inwestycyjne jako koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, (i) poniesione na terenie Strefy w trakcie obowiązywania Zezwolenia, będące w szczególności, ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, (ii) pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

Dla uznania, iż dany wydatek inwestycyjny stanowi wydatek kwalifikowany w rozumieniu § 6 Rozporządzenia o KSSE kluczowe jest przyjęcia założenia, iż wydatek kwalifikowany determinowany jest przez dwie przesłanki. Po pierwsze, powinien zostać poniesiony w znaczeniu kasowym, czyli jego poniesienie wiązać musi się z przelewem określonych środków pieniężnych. Po drugie, wydatek taki powinien zostać zaliczony do składników majątkowych podatnika.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, wydatek faktycznie poniesiony z tytułu zaliczki na środki trwałe w budowie, a tym samym zaliczony do składników majątkowych podatnika, stanowi wydatek kwalifikowany, o którym mowa w odpowiednich punktach § 6 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE. Innymi słowy, zaliczka poniesiona na środki trwałe w budowie i jako taka zaliczona w przyszłości do wartości początkowej (i) nowego, (ii) modernizowanego lub (iii) wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego (a przez to zaliczona do składników majątkowych podatnika) stanowi wydatek kwalifikowany.

Równocześnie w sytuacji, jeżeli dana zaliczka finalnie nie zostanie zaliczona do pozycji środki trwale w budowie (przykładowo nie dojdzie do finalizacji transakcji), istnieje możliwość korekty kalkulacji limitu pomocy i odpowiednie jego pomniejszenie. Taką możliwość korekty kalkulacji limitu dopuszcza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej (5) z 4 września 2008 r. a także w znacznie wcześniejszej interpretacji Naczelnik l Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu (6).

Przedstawione przez Spółkę rozumienie definicji wydatków kwalifikowanych zgodne jest w szczególności ze stanowiskiem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego, zawartym w postanowieniu (7) z 19 października 2006 r., w którym organ podatkowy odniósł się do możliwości zaliczenia do wydatków kwalifikowanych zapłaconych zaliczek w celu nabycia środków trwałych. Zdaniem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego zaliczka stanowi wydatek kwalifikowany, o ile do przepływu pieniężnego doszło w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym wydatki poniesione w znaczeniu kasowym na zaliczki na środki trwale w budowie, stanowią wydatki kwalifikowane w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia o KSSE.

Dodatkowo Spółka również wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 08 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy Rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z pdop (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 274 ze zm.) podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, uzgodniony z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt 5 ww. ustawy rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy określa wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 202, poz. 1485 ze zm.), wydane na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Ww. przepis określa zatem w szczególności następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. przeznaczone na cele wyżej wymienione,

pod warunkiem zaliczenia ich do wartości początkowej środków trwałych, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 rozporządzenia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, należy zauważyć, iż pojecie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniu w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej. Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Rozstrzygając kwestię „poniesionych wydatków inwestycyjnych” należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym.

Zgodnie z cytowanymi przepisami rozporządzenia w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione m.in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z odrębnymi przepisami. Oznacza to, że przedsiębiorca aby mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji powinien spełnić łącznie następujące warunki:

1. dokonać zakupu lub wytworzenia środka trwałego,
2. ponieść wydatki z tym związane – zaliczone do wartości początkowej tych środków.
   
   

W art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano jakie wydatki podlegają zaliczeniu do wartości początkowej środka trwałego. Między innymi za wartość początkową środków trwałych w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia - art. 16g ust. 1 pkt 1. Zgodnie z ust. 3 tego artykułu za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1 w związku z § 9 ww. rozporządzenia o KSSE dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek. Przepis ten nie reguluje kwestii uznania wydatku za poniesiony, lecz stanowi, jaki dzień przyjmuje się za dzień poniesienia wydatku dla wyliczenia zdyskontowanej wartości inwestycji. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że wydatkiem jest koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym, a przez poniesienie wydatku należy rozumieć definitywne pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika.

Z powyższego wynika, że Spółka może uznać wydatki na środki trwałe w budowie za dające prawo do zwolnienia od podatku w miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione, nawet jeśli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do oddania do używania środka trwałego, z którym związany jest wydatek inwestycyjny z zachowaniem warunków określonych w § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Natomiast uwzględniając treść przytoczonych powyżej przepisów zaliczki nie można zaliczyć, w momencie jej zapłaty, do wartości początkowej środka trwałego. Według „Popularnego słownika języka polskiego” - wydawnictwo Wilga, rok wydania 2000, zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest m.in. traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Zatem zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego. Tym samym moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia środka trwałego, będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć cenę nabycia do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, oczywiście z zachowaniem pozostałych warunków określonych w wymienionym powyżej rozporządzeniu Rady Ministrów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego odnośnie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego odnośnie pytania nr 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Nadmienić należy, iż z dniem 30 grudnia 2008 r. weszły w życie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548) oraz
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550).
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.