INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko uczelni, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 08 grudnia 2008r.), uzupełnione w dniu 27 stycznia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia z podatku dochodowego wartości sfinansowanych kosztów noclegów osobie, z którą zawarta została umowa o dzieło
• skutków podatkowych sfinansowania kosztów podróży (przejazdów i noclegów) osobie zaproszonej na zorganizowaną imprezę „Dni Jana Pawła II”

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego wartości sfinansowanych kosztów noclegów osobie, z którą zawarta została umowa o dzieło oraz skutków podatkowych sfinansowania kosztów podróży (przejazdów i noclegów) osobie zaproszonej na zorganizowaną imprezę „Dni Jana Pawła II”.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 20 stycznia 2009r. Znak: IBPB I/2/423-1141/08/MO, IBPBII/1/415-114/08/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. W dniu 27 stycznia 2009r. wpłynęło do tut. Biura uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawiera umowę o dzieło na prowadzenie warsztatów projektowych z osobą mającą miejsce stałego zamieszkania za granicą. Zgodnie z umową osoba ta otrzymuje wynagrodzenie. Niezależnie od tego wnioskodawca finansuje jej z dotacji MK i DN noclegi na kwotę np. 1.600 zł, co nie jest zagwarantowane umową.

Wnioskodawca zaprasza również na „Dni Jana Pawła II” osobę z Wielkiej Brytanii. Osoba ta przybywa jako gość, bez świadczenia jakiejkolwiek usługi na rzecz wnioskodawcy lub celem wygłoszenia wykładu na konferencji ale bez wynagrodzenia. Uczelnia nie zawiera z tą osobą żadnej umowy na realizację imprezy „Dni Jana Pawła II”.

Z uzupełnienia ww. wniosku wynika również, iż krajem rezydencji osoby, z którą zawarta zostanie umowa o dzieło, są Stany Zjednoczone.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z pokryciem kosztu noclegów, pomimo tego, że w umowie nie ma zapisu odnośnie pokrycia go przez uczelnię, uczelnia ma obowiązek wystawić informację IFT-1/IFT-1R, a gdyby chodziło o osobę z Polski PIT-8C...
2. Czy w związku z pokryciem kosztu podróży (przejazd, noclegi) osób przybywających na zaproszenie, które nie uzyskują żadnego dochodu w związku z przyjazdem, uczelnia ma obowiązek wystawić informację IFT-1/IFT-1R, a gdyby chodziło o osobę z Polski PIT-8C...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.1

Koszt noclegów, pomimo braku zapisu w umowie o dzieło, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osobom nie będącym pracownikami a wykonującym czynności wynikające z umów o dzieło czy umów zlecenia, przysługuje prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, w odniesieniu do świadczeń za czas podróży (przejazd, noclegi). Dlatego też uczelnia nie ma obowiązku wystawiać w tej sytuacji informacji IFT-1/IFT-1R, czy w przypadku osób z Polski PIT-8C.

Ad. 2

Jeżeli koszt przejazdów czy noclegów osób przybywających na zaproszenie, które nie uzyskują żadnego dochodu w związku z przyjazdem, przekroczy kwotę wolną tj. 100 zł, w przypadku osoby z Polski uczelnia ma obowiązek wystawić do końca II 2009r. (za rok 2008) PIT-8C, a w przypadku osoby nie mającej miejsca stałego zamieszkania w Polsce, informacji IFT-1/IFT-1R z uwzględnieniem umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeżeli taka umowa jest podpisana, informacji nie wystawia się.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r. – wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast od 01 stycznia 2009r. przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Tym samym, również za przychód osoby mającej zarówno miejsce stałego zamieszkania poza granicami Polski, jak i w kraju, z którą zawarta została umowa o dzieło uznaje się każde świadczenie – nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia – otrzymywane w związku z zawartą umową o dzieło.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy normodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż sfinansowane zarówno osobom, które nie mają miejsca zamieszkania w Polsce (nierezydentom), jak również i osobom zamieszkałym w Polsce (rezydentom), koszty noclegów będą stanowiły przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez wnioskodawcę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W przypadku osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. osób fizycznych, do których ma zastosowanie nieograniczony obowiązek podatkowy, nadwyżka ta łącznie z przychodami uzyskanymi z tytułu umowy o dzieło, podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r. – stanowi, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5. Natomiast od 01 stycznia 2009r. przepis art. 41 ust. 4 stanowi, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Należy podkreślić, iż w ww. przypadku płatnik zobowiązany jest do wystawienia PIT-11, a nie PIT-8C.

W przypadku osób, do których ma zastosowanie ograniczony obowiązek podatkowy (tj. nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przy określaniu wysokości tego przychodu należy uwzględnić zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy wynika, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974r. umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976r. Nr 31, poz. 178) dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego (art. 15 ust. 2 ww. umowy).

Określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych (art. 15 ust. 3 ww. umowy).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych uzyskuje dochody w Polsce z tytułu wolnego zawodu lub innej samodzielnie wykonywanej działalności (np. z umowy o działo), to dochody te opodatkowane będą w Stanach Zjednoczonych, natomiast w Polsce zwolnione od opodatkowania.

Jeżeli jednak osoba mająca miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych przebywać będzie w Polsce przez okres lub okresy sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku, to dochód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy z tytułu umowy o dzieło opodatkowany będzie w Polsce. W takim przypadku na płatniku – wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania podatku dochodowego w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu na zasadach określonych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy. Ciąży na nim również obowiązek przesłania tym podatnikom informacji IFT-1/IFT-1R na zasadach określonych w art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż w obu przypadkach, o których mowa w art. 15 umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu jak również w przypadku zastosowania zwolnienia z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ciąży obowiązek wystawienia ww. informacji IFT-1/IFT-1R.

Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ww. ustawy).

Ad. 2.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: inne źródła

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujace pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie natomiast do postanowień art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W świetle powyższego zwrot kosztów szeroko rozumianej podróży (przejazdów, noclegów) osób przybywających na zaproszenie uczelni na „Dni Jana Pawła II”, tj. osób nie będących pracownikami wnioskodawcy, będzie stanowił przychód z innych źródeł, o którym mowa w powołanym wyżej art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak zwolniony będzie z podatku dochodowego na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) z zastrzeżeniem ust. 13, na zasadach i w granicach określonych przez powołane powyżej rozporządzenia: Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.
  
  

Jeszcze raz należy podkreślić, iż aby świadczenia w postaci zwrotu kosztów podróży (przejazdów, noclegów) korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, o których mowa w ww. art. 21 ust. 13 ustawy.

Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych świadczeń – ponad limit określony w przedmiotowych aktach prawnych – powoduje powstanie obowiązku podatkowego i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym w przypadku osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, tj. osób fizycznych, do których ma zastosowanie nieograniczony obowiązek podatkowy, nadwyżka ta stanowi przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, który wnioskodawca obowiązany jest wykazać w informacji, o której mowa w art. 42a, tj. w PIT-8C.

W przypadku natomiast osób, do których ma zastosowanie ograniczony obowiązek podatkowy (tj. nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przy określaniu wysokości tego przychodu należy uwzględnić zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie ma podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006r. konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006r. Nr 250, poz. 1840). Z jej art. 21 ust. 1 wynika, iż części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż osoba zamieszkała w Wielkiej Brytanii, jeżeli uzyskuje w Polsce przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ten opodatkowany jest tylko w Wielkiej Brytanii.

Należy przy tym zauważyć, iż na wnioskodawcy w takim przypadku nie ciąży obowiązek wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R, ale informacji PIT-8C.

Należy zauważyć, iż do wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R obowiązany jest płatnik wyłącznie w przypadku poboru przez niego podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów, o których mowa w art. 29–30a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie w przypadku gdy dokonuje wypłat (świadczeń) zaliczanych do przychodów z innych źródeł, tj. przychodów o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do twierdzenia wnioskodawcy, iż dopiero w sytuacji gdy kwota sfinansowanych przez niego kosztów podróży przekroczy kwotę wolną 100 zł – będzie on zobowiązany do sporządzenia określonych informacji podatkowych należy stwierdzić, iż zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zwolnienie to nie ma jednak zastosowania w przedmiotowym przypadku. Brak bowiem podstaw do stwierdzenia, iż świadczenia w postaci sfinansowania przez wnioskodawcę kosztów podróży (przejazdów i noclegów) są świadczeniami w związku z jego – wnioskodawcy – promocją lub reklamą.

Wobec powyższego stanowiska wnioskodawcy należy uznać jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.