INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06.11.2008r. (data wpływu 17.11.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportu wierzytelności własnych z tytułu dostaw do spółki zależnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportu wierzytelności własnych z tytułu dostaw do spółki zależnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka objęła udziały w spółce zależnej o łącznej wartości 1 000 000 zł i pokryła je w całości aportem niepieniężnym w postaci wierzytelności własnych z tytułu dostaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymienioną operacje gospodarczą należy udokumentować fakturą VAT, która korzysta ze zwolnienia od VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka nie realizuje przychodów ze sprzedaży statutowej zwolnionych z podatku VAT. Transakcje zwolnione z VAT mają charakter sporadyczny i dotyczą głównie sprzedaży majątku trwałego. Oprócz tego Wnioskodawca uważa, że w ślad za interpretacją zapisaną na str. ... poradnika VAT 2008 Autor: xx, że występuje niezgodność unormowań par. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. z Dyrektywą 2006/112/WE na niekorzyść podatników polskich.

W związku z tym Wnioskodawca jest przekonany, że nie powinien wystawiać faktury VAT na równowartość objętych udziałów w zamian za aport własnych należności z tytułu dostaw wniesionych do spółki zależnej, ponieważ nie podlegają one ustawie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W opisanym w złożonym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanie faktycznym Wnioskodawca objął udziały w spółce zależnej i pokrył je w całości aportem niepieniężnym w postaci wierzytelności własnych z tytułu dostaw. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definicją, towary w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług - to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są wierzytelności własne.

Przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują pojęcia wierzytelności. W doktrynie przyjęto, że wierzytelność jest prawem podmiotowym (a nie rzeczą) polegającym na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika określonego świadczenia. Zatem wierzytelności nie są towarem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe wniesienie wierzytelności własnych z tytułu dostaw w postaci aportu niepieniężnego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. W powyższym przepisie przyjęto, zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji wartości niematerialnych i prawnych. W związku z powyższym, należy posiłkować się definicją zawartą w art. 16b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000r., Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ww. ustawy, wartości niematerialne i prawne stanowią składnik majątku trwałego firmy i obejmują:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

• licencje,

• prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.),

• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.
  
  

Wartościami niematerialnymi i prawnymi, zgodnie z art. 16b ust. 2 ustawy o podatku od osób prawnych są również, niezależnie od okresu używania:

• wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami dot. leasingu dokonuje korzystający;

• koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

• produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
• techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
• z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii,
  
  

wartości niematerialne i prawne wymienione w ust. 1 nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu finansowego.

Katalog tych wartości ma charakter zamknięty, co oznacza, że inne niż wymienione w nim składniki majątku podatnika, chociażby nawet spełniały warunki do uznania ich za wartości niematerialne i prawne, nie stanowią tych wartości i nie podlegają amortyzacji na gruncie ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem wierzytelności własne z tytułu dostaw nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, i tym samym przeniesienie praw z nich wynikających nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Wniesienie wierzytelności własnych, jako aportu niepieniężnego do spółki zależnej nie jest czynnością nieodpłatną, wnoszący w zamian za aport otrzymuje udziały. Z uwagi na powyższe wniesienie aportem wierzytelności własnych do spółki zależnej nie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Z powyższego wynika, że wniesienie aportu niepieniężnego w postaci wierzytelności własnych z tytułu dostaw do spółki zależnej nie jest ani dostawą ani usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, gdyż przedmiotowa czynność nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.