INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remonty pieców - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remonty pieców.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W toku prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja wyrobów wapienniczych) Spółka eksploatuje m.in. piece służące do wypału wapna. Są to złożone urządzenia techniczne, zużywające się podczas eksploatacji i wymagające okresowych remontów. Remonty takie obejmują przede wszystkim naprawę lub wymianę obmurówki ogniotrwałej ulegającej uszkodzeniu wskutek wysokich temperatur wewnątrz pieca, jak również w zależności od potrzeb naprawę lub wymianę innych elementów. Remonty przeprowadzane są cyklicznie co kilka lat. Przerwy pomiędzy remontami wynoszą z reguły od 6 do 8 lat, ale zdarzają się także przerwy znacznie krótsze.

Wykonywane prace stanowią roboty o charakterze stricte remontowym. Nie są one związane z ulepszeniem środka trwałego (pieca) i koszty ich wykonania nie powodują zwiększenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki na wykonywane prace remontowe są niewątpliwie wydatkami podlegającymi zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, innymi niż koszty bezpośredno związane z przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W najbliższym czasie Spółka zamierza wykonać kolejny remont pieca. Dla celów bilansowych Spółka wydatek na remont pieca będzie rozliczała w okresie kilku lat odpowiadających przewidywanemu terminowi następnego remontu pieca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o wyjaśnienie, czy na gruncie przepisu art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., ponoszone przez Spółkę wydatki na remonty pieców będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tzn. w całości w roku wykonania remontu, czy też powinny być odnoszone w koszty uzyskania przychodów sukcesywnie, w tych samych miesiącach i w tej samej wysokości, jak dla celów bilansowych...

Zdaniem Spółki koszty związane z remontami pieców nie podlegają proporcjonalnemu rozłożeniu w czasie na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki na remonty pieców są wprawdzie wydatkami dotyczącymi przychodów osiąganych w dłuższym okresie czasu, wykraczającym poza jeden rok podatkowy, ale nie ma możliwości przypisania tych wydatków do z góry określonego przedziału czasowego. Można z góry założyć, że wyremontowany piec będzie pracował kilka lat, ale nie sposób przewidzieć dokładnie, czy następny remont będzie dokonywany za trzy lata lat czy np. za sześć lub nawet dziewięć lat. Termin następnego remontu jest uwarunkowany różnymi okolicznościami (techniczną trwałością wykonanych prac, warunkami i intensywnością eksploatacji i zdarzeniami losowymi, czynnikami atmosferycznymi, sytuacją finansową firmy, itp.). W ocenie Spółki przewidziana przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasada rozkładania kosztów w czasie może być stosowana tylko w takich przypadkach, w których z góry, już w momencie poniesienia wydatku, wiadomym jest, jakiego okresu czasu wydatek ten dotyczy. W sytuacji, w której rezultaty poczynionych nakładów mogą służyć (być wykorzystywane) w niepewnym i zmiennym okresie czasu, poczynione wydatki, jako nie dotyczące żadnego konkretnego, ustalonego i znanego okresu czasu, nie podlegają proporcjonalnemu rozliczaniu w czasie przewidzianemu przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki stosowanie rozliczania w czasie poniesionych kosztów remontów pieca dla celów bilansowych powoduje natomiast skutek w postaci rozłożenia kosztów remontu w czasie dla celów podatkowych z uwagi na brzmienie przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tym zakresie jednak Spółka, z uwagi na zawarte w art. 15 ust. 4e ustawy na niejednoznaczne sformułowanie: "dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych", ma pewne wątpliwości. Spółka ma wątpliwości, czy za dzień ujęcia kosztu w księgach należy uznać poszczególne momenty cząstkowego ujmowania poniesionego wydatku zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości, czy też dniem tym jest samo jakiekolwiek ujęcie w księgach wydatków na remont niezależnie od tego, że w koszty bilansowe wydatki te będą odpisywane sukcesywnie. Przyjęcie zasady, że dla rozrachunków podatkowych decydujące znaczenie mają mieć podejmowane przez podatnika, w oparciu o sporą dozę sowbodnego uznania, decyzje dotyczące stosowania określonych zasad rachunkowości, a tym samym przyznanie przepisom o rachunkowości oraz podejmowanym na ich podstawie decyzjom podatnika charakteru nadrzędnego w stosunku do przepisów ustawy podatkowej, może zdaniem Spółki budzić kontrowersje, stąd też Spółka prosi o stosowne wyjaśnienie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio związane z przychodami, które Spółka osiąga jako podmiot gospodarczy, a także wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy).

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl ust. 4e ww. artykułu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego.

Powyższa regulacja art. 15 ust. 4e oznacza, że poniesienie kosztu, a więc możliwość uznania go za koszt podatkowy, jest uzależnione od jego zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych). Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż dla celów bilansowych Spółka wydatek na remont pieca będzie rozliczała w okresie kilku lat odpowiadających przewidywanemu terminowi następnego remontu pieca. Spółka zaznaczyła również iż przedmiotowe wydatki na remont pieca podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeśli zatem Spółka, dla celów bilansowych koszty remontów pieca rozlicza w czasie, to powinna je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki związane z remontami pieców nie podlegają proporcjonalnemu rozłożeniu w czasie na podstawie art. 15 ust. 4d updop - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu ul. Kośnego 70 45-372 Opole.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.