INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 05.02.2008 r. (data wpływu 11.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych na rozpoczęcie działalności gospodarczej oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup rzeczowych składników majątku (innych niż środki trwałe) współfinansowanych tymi środkami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych na rozpoczęcie działalności gospodarczej oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup rzeczowych składników majątku (innych niż środki trwałe) współfinansowanych tymi środkami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 września 2007 r. MK posiadająca numer NIP xxx (dalej Wnioskująca”) zawarła ze Starostą Powiatu reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy (dalej „Urząd”) umowę o numerze xx/07 zatytułowaną „Umowa przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej” (dalej Umowa”). Zgodnie z postanowieniami § 1 Umowy Urząd przyznał Wnioskującej jednorazowo kwotę 13.400 zł. (dalej „Przyznane Środki”) na podjęcie określonej w Umowie działalności gospodarczej. W § 2 Umowy stwierdzono, iż przyznane Wnioskującej „Środki z Funduszu Pracy”, o których mowa w § 1 niniejszej umowy stanowią pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006 r.)”. Z treści przytoczonego § 2 Umowy jednoznacznie więc wynika, iż przyznane Wnioskującej środki w wysokości 13.400 zł. na podjęcie działalności gospodarczej pochodzą z Funduszu Pracy. W § 3 Umowy postanowiono o przeznaczeniu przyznanych Wnioskującej środków stwierdzając, iż „środki Funduszu Pracy przeznacza się na planowane zakupy określone w załączniku nr 3 do wniosku w sprawie przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej, a stanowiącym załącznik nr 1 do niniejszej umowy”. Treść przytoczonego § 3 Umowy również jednoznacznie potwierdza zatem, iż przyznane Wnioskującej środki w wysokości 13.400 zł. na podjęcie działalności gospodarczej pochodzą Funduszu Pracy.

W § 9 Umowy stwierdzono, iż w sprawach nieuregulowanych Umową zastosowanie mają przepisy:

1. Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( Dz. U. Nr 99 poz. 1001, z późn. zm.)
2. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2002 ze zmianami)
3. Kodeksu Cywilnego
4. Kryteria przyznawania środków z Funduszu Pracy dla bezrobotnych na rozpoczęcie działalności gospodarczej ustalone Zarządzeniem Dyrektora Urzędu
5. Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173 poz. 1807 z późn. zm.)
6. Rozporządzenie Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006 r.)”. W Umowie Wnioskująca zobowiązała się między innymi do umieszczenia w widocznym miejscu logo Unii Europejskiej i Europejskiego Funduszu Społecznego na zakupionych na podstawie umowy maszynach i urządzeniach oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej”.
   
   

„Na pierwszej stronie Umowy, ponad numer i tytułem Umowy zostały umieszczone następujące elementy:

• Znak graficzny podpisany: „Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej
• „Europa wspiera młodych powiatu Wsparcie na rzecz rozwoju sfery zatrudniania poprzez promowanie zachowań przyczyniających się do zwiększania szans zatrudniania, warunków przedsiębiorczości oraz inwestowania w zasoby ludzkie”
• Znak graficzny z napisem EFS podpisany; „Działanie 1.2. SPO RZL Perspektywy dla młodzieży”.
  
  

W dniu 3 września Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy działając z upoważnienia Starosty wydał Wnioskującej „Zaświadczenie o udzielonej pomocy de minimis nr xx/O7 (dalej „Zaświadczenie”). W Zaświadczeniu stwierdzono, iż: „pomoc publiczna udzielona w dniu 3 września 2007 r. na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99 poz. 1001, z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2002 ze zmianami) (...) o wartości brutto 13.400,00 zł. co stanowi równowartość 3.507,03 euro jest pomocą de minimis”.

W Zaświadczeniu jako podmiot udzielający pomocy wskazano Starostwo Powiatowe z siedzibą w M natomiast jako beneficjenta wskazano Wnioskującą. Wnioskodawczyni otrzymała wpisy do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta w M w dniu 4 września 2007 r. Następnie zgłosiła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego podjęcie działalności gospodarczej składając w dniu 13 września 2007 r. zgłoszenie aktualizacyjne NIP1. W dniu 13 września 2007 r. złożyła stosowne oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem dochodowym w formie 19% podatku liniowego. Otrzymane środki w kwocie 13.400 zł, wydatkowała we wrześniu i październiku 2007 r. na zakup rzeczowych składników majątku, które są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy środki na podjęcie działalności gospodarczej przyznane Wnioskodawczyni na podstawie zawartej w dniu 3 września 2007 r. ze Starostą Powiatu reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu pracy umowy o numerze xx/07 zatytułowanej „Umowa przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej” (opisanej w stanie faktycznym) w kwocie 13.400 zł. i otrzymane w tej kwocie są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Czy otrzymane środki, opisane w pytaniu 1 powyżej, nie podlegają wpisaniu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów...
3. Czy wydatki na zakup rzeczowych składników majątku związanych z prowadzoną przez Wnioskującą działalnością gospodarczą, (wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, których planowany okres wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej jest dłuższy niż 1 rok a wartość początkowa jest niższa niż 3.500zł.) sfinansowane ze środków opisanych w pytaniu 1 powyżej stanowią koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej...
4. W przypadku udzielenia odpowiedzi negatywnej na pytania 1-3 proszę o odpowiedź na pytania:

• w jakiej wysokości opisane w pytaniu 1 są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
• w jakiej wysokości oraz w jakiej pozycji należy wpisać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów otrzymane środki opisane w pytaniu 1...
• w jakiej części wydatki na zakup rzeczowych składników majątku związanych z prowadzoną przez Wnioskującą działalnością gospodarczą, (wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, których planowany okres wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej jest dłuższy niż 1 rok a wartość początkowa jest niższa niż 3.500 zł.) sfinansowane ze środków opisanych w pytaniu 1 powyżej stanowią koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej...
  
  

W ocenie Wnioskodawczyni Przyznane Środki są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. (dalej „Ustawa o PIT”). Na podstawie tego przepisu jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99 poz. 1001, z późn. zm.) (dalej „Ustawa o promocji zatrudnienia”) są wolne od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 46 ust.1 pkt 2 Ustawy o promocji zatrudnienia „Starosta ze środków Funduszu Pracy może (między innymi — przypisek autora) przyznać bezrobotnemu jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej (...)”. Jednocześnie zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 3 Ustawy o promocji zatrudnienia, przychodami Funduszu Pracy są między innymi „środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy”.

Za podstawę do otrzymania Przyznanych Środków należy uznać Umowę oraz przytoczone w niej akty prawa (wymienione w stanie faktycznym niniejszego wniosku dalej „Stan Faktyczny”). Mając na uwadze przytoczone w stanie faktycznym postanowienia Umowy oraz Zaświadczenie należy zatem uznać, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż Przyznane Środki nie pochodzą z Funduszu Pracy a w konsekwencji nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 Ustawy o PIT. Z treści Umowy i Zaświadczenia, która została przytoczona w stanie faktycznym, jednoznacznie bowiem wynika, iż Przyznane Środki pochodzą z Funduszu Pracy.

Konkluzji tej w żaden sposób nie podważa umieszenie na pierwszej stronie Umowy treści przytoczonych w Stanie Faktycznym (dotyczących współfinansowania ze środków Unii Europejskiej oraz działania 1.2 SPO RZL) oraz fakt, iż Wnioskodawczyni w Umowie zobowiązała się do umieszczenia na zakupionych na podstawie Umowy maszynach i urządzeniach oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej logo Unii Europejskiej i Europejskiego Funduszu Społecznego. Należy bowiem stwierdzić, iż Umowa ani przytoczone w niej akty prawa jak również Zaświadczenie, które łącznie należy uznać za podstawę prawną udzielenia Przyznanych Środków, nie dają podstawy do przyjęcia innego stanowiska, niż to zgodnie z którym Przyznane Środki jako pochodzące z Funduszu Pracy podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Przeciwna interpretacja byłaby sprzeczna zarówno z istniejącym stanem faktycznym i prawnym jak i podważałaby zasadę zaufania obywateli do państwa i organów władzy publicznej (poprzez kwestionowanie literalnego brzmienia dokumentów wydanych przez te organy - Zaświadczenia i Umowy).

W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie przytoczonych przepisów Ustawy o promocji zatrudnienia (a także innych postanowień tej ustawy), Umowy, Zaświadczenia, Ustawy o PIT oraz ogólnych zasad prawa (potwierdzonych między innymi w Konstytucji RP, tj. budowy zaufania obywateli do państwa i organów władzy publicznej) należy uznać, iż Przyznane Środki podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy również zaznaczyć, iż do analogicznej konkluzji prowadzi analiza postanowień art. 121 ust. 1 pkt 114 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawczyni, skoro Przyznane Środki są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych ich otrzymanie nie powinno być wpisane do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów.

W ocenie Wnioskodawczyni wydatki na zakup rzeczowych składników majątku związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą (wykorzystywanych przez nią wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, których planowany okres wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej jest dłuższy niż 1 rok a wartość początkowa jest niższa niż 3.500 zł) sfinansowane z Przyznanych Środków (dalej „Wydatki”) stanowią koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT należy uznać, iż kosztami uzyskania przychodów z działalności gospodarczej są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 ustawy o PIT. Jednocześnie w art 23 ustawy o PIT brak jest podstawy do wyłączenia poniesionych wydatków z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności podstawy takiej nie stanowią postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c); pkt 45; pkt 56 ustawy o PIT. Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PIT ze względu na literalne brzmienie tego przepisu oraz na podstawę zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych Przyznanych Środków nie znajduje zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku. Natomiast wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) oraz pkt 45 ustawy o PIT nie znajduje zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku ze względu na fakt, iż wydatki na zakup rzeczowych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, których planowany okres wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej jest dłuższy niż 1 rok a wartość początkowa jest niższa niż 3.500 zł.) nie stanowią dla Wnioskującej środków trwałych w rozumieniu Ustawy o PIT. Stanowisko to uzasadnione jest postanowieniami art. 22 ust. 1 ustawy o PIT zgodnie z którym, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. a wydatki na ich nabycie stanowią wówczas koszt uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania. Przytoczone stanowisko znajduje również potwierdzenie w praktyce organów skarbowych, piśmiennictwie i poglądach doktryny prawa podatkowego (np. Podatek dochodowy od osób fizycznych. Rok 2007. Podatkowe komentarze Becka, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007, str. 603). Należy zatem stwierdzić, iż wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu.

Warto również zauważyć, iż zaprezentowane w niniejszym Wniosku stanowisko (zarówno w odniesieniu do zwolnienia Przyznanych Środków z podatku dochodowego od osób fizycznych jak i zaliczenia Wydatków do kosztów uzyskania przychodu) jest powszechnie i w pełni akceptowane zarówno w piśmiennictwie jaki praktyce organów skarbowych. W tym miejscu można przytoczyć tytułem przykładu stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew zaprezentowane w postanowieniu z 8 sierpnia 2007 r. o sygnaturze IX-0051197/Z/KJfJ7; postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrołęce z 3 listopada 2006 r. o sygnaturze US 15 PO-Il-415/25/06/KD czy postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu z 9 stycznia 2006 r. o sygnaturze PD-415/INT/51/ACH/05.

Przeciwne stanowisko, niż zaprezentowane w niniejszym Wniosku, byłoby nie tylko sprzeczne z literalnym brzmieniem przytoczonych powyżej przepisów, ale również z celem tychże regulacji. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż postanowienia Ustawy o promocji zatrudniania (zwłaszcza art. 46 ust. 1 pkt 2) mają na celu stwarzanie ułatwień osobom podejmującym, jak Wnioskująca, działalność gospodarczą. Ustawodawca, mając na uwadze pełniejszą realizację celów Ustawy o promocji zatrudnienia zdecydował również o przyznaniu preferencji podatkowych osobom podejmującym działalność gospodarczą (między innymi poprzez postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PIT). Przyjęcie odmiennej interpretacji przepisów podatkowych niż zaprezentowana w niniejszym wniosku prowadziłoby do sytuacji, w której preferencje przyznane na gruncie Ustawy o promocji zatrudnienia byłyby niwelowane postanowieniami prawa podatkowego. Rozwiązanie takie byłoby nie do pogodzenia z podstawowymi zasadami polskiego systemu prawnego opartego między innymi na założeniu racjonalności ustawodawcy, byłoby również sprzeczne z wyraźną wolą ustawodawcy, którą było wzmocnienie wsparcia udzielonego na podstawie Ustawy o promocji zatrudniania poprzez udzielenie preferencji podatkowych osobom podejmującym działalność gospodarczą a zatem godziłoby w dyrektywy systemowej wykładni norm prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) Starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Szczegółowe warunki przyznawania tych środków zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków ( Dz. U. Nr 236, poz. 2002 ze zm.).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są: jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 wyżej powołanej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów, po stronie przychodów, ujmowane są kwoty, które stanowią przychód, w rozumieniu art. 14 updof, ze źródła jakim jest działalność gospodarcza. Przy czym musi to być przychód podlegający opodatkowaniu. Kwot stanowiących przychód, ale korzystających ze zwolnienia od podatku nie wykazuje się w księdze.

Przychodu z działalności gospodarczej nie stanowią środki otrzymane z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności, przed jej rozpoczęciem. Do celów podatkowych środki te stanowią przychód:

• z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 updof korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 updof.
  
  

W związku z powyższym, środki otrzymane z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności nie podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup, sfinansowanego ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy wyposażenia, przez które zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) rozumieć należy - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Warunkiem tego zaliczenia jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

W świetle powyższego wydatki poniesione na zakup składników majątku (wyposażenie), o ile nie zostały zaliczone do środków trwałych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.