INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26.08.2008 r. (data wpływu 01.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej - jest prawidłowe
• ustalenia kwoty w jakiej wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej oraz ustalenia kwoty w jakiej wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 08.01.2008r. otrzymała zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Dokumentem niezbędnym do prowadzenia działalności był Certyfikat. Ze względu na przedłużający się okres oczekiwania na w/w certyfikat, Wnioskodawczyni zobowiązana była przesunąć termin rejestracji dla celów VAT i podatku dochodowego od osób fizycznych w Urzędzie Skarbowym. Po uzyskaniu Certyfikatuw dniu 02.06.2008 r. Wnioskodawczyni złożyła VAT-R i oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w Urzędzie Skarbowym. W okresie od stycznia do czerwca Wnioskodawczyni ponosiła koszty związane z zakupem mebli, sprzętu komputerowego i koszty z tytułu wynajmu lokalu związanego z działalnością.

Pismem z dnia 04.11.2008 r. (data wpływu 07.11.2008 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i rozlicza się metodą kasową oraz, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w okresie od dnia otrzymania zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej tj. od 08.01.2008 r. do 02.06.2008 r. , tj. dzień rejestracji dla celów VAT i podatku dochodowego od osób fizycznych poniesione wydatki na zakup mebli, środków trwałych o wartości netto poniżej 3500 zł, wydatki związane z wynajmem lokalu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów... Jeżeli można to w jakiej wysokości netto czy brutto... Jeżeli w wartości brutto, to czy można zastosować przepis o jednorazowej amortyzacji w pierwszym roku działalności jeżeli wartość środka trwałego łącznie z VAT przekracza 3500,00 zł...
2. Czy w okresie od dnia otrzymania zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej tj. od 08.01.2008 r. do 02.06.2008 r. , tj. dzień rejestracji dla celów VAT i podatku dochodowego od osób fizycznych można odliczyć VAT naliczony z faktur dokumentujących zakupy w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym Wnioskodawczyni dokonała rejestracji dla celów VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione po dacie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów mimo, iż zostały poniesione przed datą jej rozpoczęcia zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (…) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Według Wnioskodawczyni, zakupy środków trwałych dokonane w okresie styczeń-kwiecień 2008, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto, gdyż zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...) pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony (...).

Pozostałe wydatki tj. meble, wynajem lokalu i inne poniesione na rozpoczęcie prowadzenia działalności mogą być także zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto, i zaewidencjonowane w podatkowej książce przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki. Pismem z dnia 04.11.2008 r. (data wpływu 07.11.2008 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła swoje stanowisko o informację, że zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może skorzystać z jednorazowej amortyzacji środka trwałego w przypadku gdy wartość środka trwałego wprowadzonego do ewidencji przekracza 3500, 00 zł .

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy.
  
  

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczenia do kosztów, wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Jednakże obowiązek udowodnienia wpływu poniesionego wydatku na wysokość przychodu spoczywa na podatniku. Zatem koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem stanowią koszty uzyskania przychodu. do takich kosztów zaliczyć można wydatki na zakup mebli niebędących środkami trwałymi i wydatki na opłacenie czynszu za lokal, w którym działalność będzie prowadzona. ważne jest, by zaistniał związek tych wydatków z przyszłymi przychodami.

Jeśli zatem przed rozpoczęciem działalności podatnik korzystał z lokalu, gdyż niezbędny mu był do zorganizowania działalności ( zakładanie firmy, weryfikacja i zatrudnianie pracowników, prace związane z organizacja i struktura firmy, itp.) to będzie mógł takie wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej księguje się w kolumnie 13 „Pozostałe wydatki”, w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
  
  

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ustawy).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, za którą uważa się, w przypadku nabycia w drodze kupna, cenę ich nabycia, tj. kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone od dnia przekazania środka trwałego do używania oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług z wyjątkiem, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Od 2007 roku niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

W myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 22k ust. 7 podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej również mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych. Możliwość dokonania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie będzie miała zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki mniemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli miedzy małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Od ogólnej zasady amortyzacji środków trwałych ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące składników majątku, spełniających kryteria przynależne środkom trwałym, których wartość początkowa (cena nabycia) nie przekracza, bądź jest równa kwocie 3.500 zł:

• jeżeli wartość początkowa składnika majątku, o którym mowa w art. 22a cytowanej ustawy, nie przekracza 3.500 zł to zgodnie z art. 22d ust. 1 w/w ustawy, podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Wydatki na jego nabycie będą stanowić wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do użytkowania,

• jeżeli wartość początkowa składnika majątku jest równa lub niższa niż 3.500 zł, to zgodnie z art. 22f ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania tego środka trwałego do używania albo w miesiącu następnym.

Jeżeli zgodnie z ustawą o podatku i usług środki trwałe spełniały wymogi odliczenia całości podatku naliczonego, to w ewidencji należy ująć te środki ustalając ich wartość nabycia w kwotach netto.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w przypadku:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Wyżej powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku. Podkreślić jednak należy, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w/w części podatku od towarów i usług zależy nie tylko od faktu, że podatek nie podlega odliczeniu na mocy ustawy o podatku od towarów i usług, ale również od tego, czy wydatek, przy którym naliczony został ten podatek, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym stanowi koszt uzyskania przychodów (został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu.)

W świetle powyższych przepisów, jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a poniesienie wydatku i jego związek z uzyskiwanymi przychodami nie budzą wątpliwości, naliczony i zapłacony podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji, gdy podatnik nie skorzystał z posiadanego prawa do odliczenia podatku naliczonego w terminach przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług, nie posiada on prawa do zaliczenia tego podatku do kosztów podatkowych.

Reasumując, wydatki na zakup mebli (nie stanowiących środków trwałych) i wydatki poniesione na opłacenie czynszu za wynajem lokalu, w którym działalność będzie prowadzona, poniesione przed rozpoczęciem działalności stanowią koszt uzyskania przychodów. Księguje się je w kolumnie 13 „pozostałe wydatki” księgi przychodów i rozchodów w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej, przy czym w kolumnie 2 (data zdarzenia gospodarczego) należy wpisać datę poniesienia wydatku.

Natomiast wydatki poniesione na zakup środków trwałych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne i w przypadku spełnienia warunków wymienionych w art. 22k ust. 7-11 można dokonać ich jednorazowej amortyzacji.

Podatnik opłacający podatek VAT ewidencjonuje koszty bez podatku naliczonego, chyba że koszty te związane są z czynnościami zwolnionymi z VAT bądź podatek naliczony nie podlega odliczeniu od podatku należnego lub zwrotowi.

Środki trwałe należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych, ustalając ich wartość zgodnie z przepisami dotyczącymi amortyzacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.