INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wybudowanego budynku do środków trwałych i dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych w sytuacji nie posiadania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i pozwolenia na budowę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wybudowanego budynku do środków trwałych i dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych w sytuacji nie posiadania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i pozwolenia na budowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 26 maja 2008 r. Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) zawarł z C. sp. z o.o.(zwaną dalej Sprzedającym), w formie aktu notarialnego Umowę przedwstępną warunkowej umowy sprzedaży, na mocy której Sprzedający zobowiązał się, po spełnieniu warunków w niej określonych, do zawarcia do dnia 30 czerwca 2009 r. przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Nieruchomość ta powstanie w wyniku podziału z dotychczasowej nieruchomości, której użytkownikiem wieczystym jest Sprzedający. Nieruchomość powyższą stanowić będzie wydzielona fizycznie i geodezyjnie część działek gruntu, o całkowitej powierzchni około 5,2171 ha i są położone w mieście Sz.

Na powyższych działkach Sprzedający będzie budował w oparciu o decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę wydaną przez Urząd Miasta Sz. Budynek handlowo usługowy nr 2, zwany dalej również Centrum Handlowym. W ramach budowanego przez Sprzedającego kompleksu budynków, o którym mowa powyżej Spółka wzniesie własny budynek, w którym będzie prowadzony przez nią sklep z artykułami meblowymi oraz artykułami wyposażenia wnętrz. Projektowany podział wyżej wymienionych nieruchomości gruntowych umożliwia podział budynku Centrum Handlowego zgodnie z art. 93 ust. 3b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm), tj. zachodnia granica nieruchomości przebiegać będzie wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany oddzielenia przeciwpożarowego usytuowane na całej wysokości budynku Centrum Handlowego od fundamentu po pokrycia dachu. W przypadku braku ścian oddzielenia przeciwpożarowego, projektowane granice nieruchomości powinny przebiegać wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany usytuowane na całej wysokości budynku Centrum Handlowego od fundamentu do przykrycia dachu, wyraźnie dzielące budynek Centrum Handlowego na dwie odrębnie wykorzystywane części.

W akcie notarialnym Strony przewidziały możliwość ponoszenia przez Spółkę kosztów nakładów inwestycyjnych na nieruchomość do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, nakłady te po sfinalizowaniu umowy sprzedaży zostaną rozliczone pomiędzy stronami na podstawie wystawionych faktur VAT. Dodatkowo Sprzedawca oświadczył w akcie, że będąc podmiotem wskazanym jako inwestor w decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę umożliwi Spółce wykonanie przedmiotowej decyzji w części dotyczącej realizacji budynku sklepu meblowego Spółka będzie prowadzić na nieruchomości we własnym imieniu i na własny rachunek prace budowlane związane ze wzniesieniem budynku. Podkreślenia wymaga, iż Spółka na żadnym etapie realizacji inwestycji zarówno Centrum Handlowego, jak i własnego sklepu meblowego nie będzie posiadała decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę oraz nie będzie występować do Urzędu Miasta w Szczecinie z wnioskiem o przeniesienie na nią praw i obowiązków wynikających z decyzji. Zobowiązanym do uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie całego Centrum Handlowego wraz ze sklepem meblowym będzie Sprzedający, jako inwestor.W związku z faktem, iż Spółka zamierza nabyć od Sprzedającego prawo użytkowania wieczystego części przedmiotowych działek gruntu czego potwierdzeniem jest podpisany akt notarialny, celem realizacji na nich zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie budynku sklepu meblowego, wznoszonego w ramach Centrum Handlowego Strony aktu notarialnego dodatkowo podpisały umowę dzierżawy na podstawie, której Sprzedający oddał Spółce do używania i pobierania pożytków nieruchomość — część działek gruntu wskazanych powyżej. W umowie tej wskazano również, iż Spółka ma prawo wybudować na nieruchomości budynek sklepu meblowego prowadzącego działalność w zakresie sprzedaży mebli i artykułów wyposażenia wnętrz wraz z niezbędną infrastrukturą. Strony postanowiły dodatkowo, że nakłady poczynione przez Spółkę na nieruchomości zostaną rozliczone w momencie wygaśnięcia umowy dzierżawy tj. przy zawarciu umowy sprzedaży zawartej w wykonaniu przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży. Ponadto Spółka i Sprzedający również zawarły porozumienie w oparciu, o które Sprzedający upoważnił Spółkę do wykonywania wszystkich swoich praw i obowiązków wynikających z decyzji w części dotyczącej realizacji przez nią inwestycji w zakresie budowy sklepu meblowego.

Spółka jako podmiot wykonujący — stosownie do powyższych zapisów — prawa i obowiązki inwestora, zobowiązał się tym porozumieniem do zorganizowania procesu przedmiotowej budowy. Zgodnie z porozumieniem Spółka będzie prowadzić we własnym imieniu i na własny rachunek prace budowlane dla realizacji inwestycji, prace te mogą być prowadzone wedle jej uznania i harmonogramu, z zastrzeżeniem, iż muszą one być zgodne z wydaną decyzją. W porozumieniu dodatkowo wskazano, iż Sprzedający wyrazi nieodwołalną zgodę w trybie art. 8 ust 3 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o utworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych na przeniesienie na Spółkę w części dotyczącej jego inwestycji decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta Sz. udzielającej Sprzedającemu zezwolenia na działanie wielkopowierzchniowego obiektu handlowego zlokalizowanego w Sz., którego dotyczy decyzja, o ile uzyskanie takiej decyzji przez Spółkę będzie wymagane prawem. Wskazania wymaga, iż na dzień złożenia niniejszego wniosku Spółka poniosła już wydatki związane z budową sklepu meblowego, które zostały zaewidencjonowane na koncie „inwestycje", a ponadto Spółka skorzystała z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach VAT dokumentujących ich poniesienie. Spółka zamierza do dnia zawarcia umowy sprzedaży, która będzie zawarta w wykonaniu przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży, ewidencjonować ponoszone wydatki w powyższy sposób i korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę naliczonego przy ich nabyciu, a następnie dokonać sprzedaży poniesionych nakładów inwestycyjnych, zgodnie z zapisami umownymi, na rzecz Sprzedającego opodatkowując tą czynności podatkiem pod towarów i usług według obowiązujących w dniu sprzedaży stawek podatku VAT.Następnie o wartość tych nakładów inwestycyjnych Sprzedający powiększy kwotę należną z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego i opodatkuje tą czynność podatkiem od towarów i usług, którego to kwota będzie stanowić dla Spółki kwotę podatku naliczonego o którą zostanie pomniejszona kwota podatku należnego. Po dniu podpisania przez Strony umowy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania część działek gruntu Spółka będzie nadal ponosić wydatki inwestycyjne, które będą ewidencjonowane przez nią na koncie środki trwałe w budowie, aż do dnia kiedy inwestycja zostanie zakończona. W miesiącu uzyskania przez Sprzedającego, jako inwestora decyzji o pozwoleniu na użytkowanie całego Centrum Handlowego w tym sklepu meblowego, Spółka wprowadzi ten budynek do ewidencji środków trwałych i rozpocznie jego amortyzację począwszy od następnego miesiąca. W całym okresie inwestycji Spółka będzie korzystać z przysługującego jej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach VAT dokumentujących poniesienie wydatków inwestycyjnych związanych z budową budynku salonu meblowego, który to salon po jego wybudowaniu będzie przez Spółkę wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych — sprzedaży mebli i artykułów wyposażenia wnętrz.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Podatnik ma prawo zaliczenia wybudowanego przez siebie budynku salonu meblowego do środków trwałych i dokonywania od jego wartości odpisów amortyzacyjnych w sytuacji nie posiadania przez niego decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na jego budowę...

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.Ustawodawca w oparciu o powyższy przepis ustawy umożliwił podatnikom zaliczanie posiadanych przez nich budynków, budowli oraz lokali do środków trwałych, co wiąże się nierozerwalnie z przyznaniem im prawa do dokonywania od ich wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych, które to odpisy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Aby jednak podatnik mógł zaliczyć wyżej wymienione nieruchomości do środków trwałych muszą być spełnione przesłanki enumeratywnie wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Pierwsza z nich to posiadanie przez podatnika prawa własności lub współwłasności do budynku lub budowli, ta przesłanka jest spełniona, jeśli podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługuje własność lub współwłasność do takiej nieruchomości, przy czym nie jest istotne czy podatnik nabył je w drodze kupna czy wybudował we własnym zakresie, jednak muszą być one nabyte lub wytworzone przez ich właściciela. Ta przesłanka w przypadku Spółki będzie spełniona, ponieważ to Spółka we własnym zakresie finansuje i prowadzi budowę salonu meblowego, a po wybudowaniu będzie jego właścicielem, co zostanie ujawnione w księgach wieczystych.Drugą z przesłanek decydującą o możliwości zaliczenia nieruchomości zabudowanych do środków trwałych podatnika jest posiadanie przez nie waloru kompletności i zdatności do użytku w dniu ich przyjęcia do używania. Kompletny budynek czy budowla to taka, w którym nie brakuje żadnego z elementów, a zdatny to taki, który nadaje się do wykorzystania. W przypadku nieruchomości budowlanych kryterium kompletności i zdatności jest między innymi potwierdzane przez wydanie przez organ administracji państwowej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. I ta przesłanka w przypadku Spółki będzie spełniona, ponieważ zgodnie z decyzją Sprzedający, zobowiązany jest przez przystąpieniem do użytkowania całego Centrum Handlowego do uzyskania decyzji ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, a to oznacza że budynek będzie kompletny i zdatny do użytkowania.

Trzecią z przesłanek umożliwiającą zaliczenie budynku czy budowli do środków trwałych jest przewidywany okres jej używania — musi on wynosić co najmniej rok. Podatnik przewiduje używanie wybudowanego salonu meblowego przez okres co najmniej 10 lat, zatem i ta przesłanka jest przez niego spełniona. Jako ostatnią przesłankę umożliwiającą podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych zaliczenie budynku lub budowli do środków trwałych należy wymienić wykorzystywane ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Związek ten istnieje, jeśli podatnik używa tych nieruchomości w prowadzonej działalności, wykorzystanie to może przybierać różne formy — może to być wykorzystywanie budynków na siedzibę jednostki, na biura lub może w nich być prowadzona sprzedaż towarów, produkcja lub mogą być świadczone usługi. Nieruchomość taka może być również wynajmowana na rzecz innych podmiotów. Najistotniejszym jest jednak, aby była ona przez podatnika wykorzystywana w tej działalności, w przeciwnym wypadku nie będzie mogła zostać zaliczona do środków trwałych a podatnik nie będzie mógł dokonywać od jej wartości odpisów amortyzacyjnych. Spółka będzie po dniu oddania do używania salonu meblowego w Szczecinie prowadzić w nim sprzedaż mebli i wyposażenia wnętrz, będzie zatem ten budynek wykorzystywać na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatem i ta przesłanka jest przez Spółkę spełniona. Wskazania wymaga, iż przepis art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie wprowadza żadnych innych przesłanek od których spełnienia uzależnione byłoby prawo podatnika do zaliczenia budynku lub budowli do środków trwałych. Nie zawiera on również, jak i pozostałe przepisy dotyczące zagadnień związanych z amortyzacją, negatywnej przesłanki w postaci zakazu zaliczenia budynku lub budowli do środków trwałych, jak również zakazu amortyzowania budynku, w przypadku gdy podatnik prowadził budowę bez wymaganego pozwolenia wydanego na podstawie przepisów prawa budowlanego, albo gdy pozwolenie na budowę posiada inna osoba, niebędąca podmiotem faktycznie prowadzącym budowę lub prowadzącym ją w innym zakresie.

Jeżeli ustawodawca chciałby uzależnić prawo do amortyzowania od posiadania pozwolenia na budowę wydanego na podstawie przepisów prawa budowlanego zawarłby taki warunek w przepisie. Wskazać należy, że uzależnienie uprawnień podatnika od spełnienia wymagań zawartych w przepisach prawa budowlanego, przewidują wprost inne przepisy podatkowe. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, uzależniono prawo podatnika do tzw. ulgi odsetkowej od spełnienia wymagań zawartych w przepisach prawa budowlanego. I tak zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 4 tej ustawy odliczenie z tytułu wydatków na odsetki od kredytu stosuje się, jeżeli inwestycja dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, którego budowa została zakończona nie wcześniej niż w 2002 r., a ponadto w przypadku inwestycji związanej budową budynku mieszkalnego lub z nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego zakończenie nastąpiło przed upływem trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne lub przebudowę budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania - zawiadomieniem o zakończeniu budowy takiego budynku.Reasumując, skoro w kwestiach statusu składnika majątkowego jako środka trwałego i jego amortyzacji przepisy podatkowe nie odnoszą się nawet pośrednio do przepisów prawa budowlanego, to nie posiadanie przez podatnika dokumentów wynikających z przepisów prawa budowlanego nie może przesądzać o braku możliwości zaliczenia danego składnika majątku do środków trwałych podlegających amortyzacji. Tym bardziej, że przepisy podatkowe normując inne kwestie, uzależniają expressis verbis zachowanie uprawnień podatnika od spełnienia wymogów, przewidzianych w przepisach prawa budowlanego. Skoro zgodnie z przepisami prawa podatkowego w przypadku wytworzonych środków trwałych podlegających amortyzacji wymóg posiadania pozwolenia budowlanego wydawanego na inwestora nie wynika z jakichkolwiek przepisów podatnik ma obowiązek zaliczyć składniki te do środków trwałych podlegających amortyzacji. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku Spółki wszystkie przesłanki wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujące zaliczenie przez nią do środków trwałych budynku salonu meblowego będą spełnione w miesiącu wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, a Spółka będzie miała prawo do zaliczenia budynku salonu meblowego do środków trwałych i dokonywania od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych nawet w sytuacji posiadania pozwolenia na budowę przez inny podmiot – Sprzedającego. Podkreślenia wymaga, iż budynek ten będzie stanowił własność Spółki i będzie wybudowany na gruncie do którego posiadać ona będzie od dnia zawarcia umowy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu prawo własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.