INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2008r. (data wpływu 11 sierpnia 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie rozliczania podatku należnego i naliczonego od przekazywanych materiałów reklamowych odbiorcom hurtowym i indywidualnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w przedstawionym poniżej opisie zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podmiotem dla celów podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa akcesoria komputerowych i jest to sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT. Spółka przekazuje swoim odbiorcom hurtowym duże ilości materiałów reklamowych z logo (firmy/produktu) typu: koszulki, breloczki, długopisy, torebki foliowe. Są to materiały w cenach jednostkowych od kilkudziesięciu groszy do kilkuset złotych (przekazywane są duże ilości do jednego odbiorcy hurtowego). Odbiorcy sprzedają zakupiony u wnioskodawcy towar, dodając do sprzedawanych towarów otrzymane za darmo koszulki, breloczki itp. Strona sama organizuje rozdawanie swoich materiałów reklamowych na targach, spotkaniach dealerskich,, szkoleniach itp. Jednocześnie klienci wnioskodawcy, którzy wykazują na produktach Spółki odpowiednio obrót, otrzymują stojaki ekspozycyjne z logo marki (wartość netto stojaka małego 150,00 zł, natomiast stojaka dużego 450,00 zł.). Przekazywanie stojaków nie jest sprzedażą premiową. Część stojaków przechodzi na własność klienta, natomiast część nadal stanowi własność Spółki. Są one jedynie wstawiane w miejsce, gdzie klienci prowadzą sprzedaż i służą eksponowaniu towarów wnioskodawcy. Przekazywanie materiałów reklamowych ma na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązywania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania oferowanych przez firmę towarów.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Strona zwróciła się z prośbą o zajęcie stanowiska w następującej kwestii:

W jaki sposób rozliczać podatek VAT (podatek naliczony/należny) od przekazywanych materiałów reklamowych odbiorcom hurtowym/ odbiorcom indywidualnym...

Przy czym należy zaznaczyć, iż przedmiotem zapytania jest przekazywanie materiałów reklamowych nie spełniających przesłanek wynikających z art. 7 ust 3 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy:

Podatek naliczony.

Stosownie do art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11.03.2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124. Sprzedaż akcesorii komputerowych stanowi czynność opodatkowaną. Zatem z tytułu zakupu materiałów reklamowych związanych z w/w sprzedażą wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup materiałów reklamowych.

Podatek należny.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określają przepisy art. 5 ustawy o VAT. W myśl tej regulacji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast ustawodawca na mocy art. 7 ust. 2 w/w ustawy zrównał z o odpłatną dostawą towarów również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni, ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z powyższego wynika, iż pozytywną przesłanką do opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów jest istnienie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów i usług, nieodpłatne przekazanie musi nastąpić na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oba warunki muszą być spełnione łącznie, o czym stanowi konstrukcja wynikająca z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Jeżeli choćby jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, to nieodpłatne przekazanie będzie czynnością nieopodatkowaną.

W związku z faktem, iż opodatkowanie nieodpłatnego przekazania stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ustawy o VAT, w związku z czym przepis ten nie może być interpretowany rozszerzająco. Nie można twierdzić, iż art. 7 ust. 2 ustawy dotyczy także przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Powyższego nie można wywodzić z brzmienia art. 7 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek bez względu na prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w całości lub w części oraz na to, czy przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Nie należy przyjmować toku rozumowania, iż skoro w art. 7 ust. 3 ustawy wyłączno z opodatkowania materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki, których wydanie co do zasady nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a ustawodawca nie mógł wyłączyć z opodatkowania czegoś co i tak nie jest opodatkowane – to należy wnioskować, iż nieodpłatne wydania nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa i podlegają opodatkowaniu.

Nie można przyjmować, iż ustawodawca wcale nie chciał zapisać w ww. art. 7 ust. 2, że istotny jest związek z przedsiębiorstwem i że jest to tylko legislacyjny lapsus, który można usunąć, odwołując się do dyrektywy oraz zasady racjonalności ustawodawcy.

Ponadto w zakresie racjonalności ustawodawcy, to warto zauważyć, że art. 7 ust. 3. ustawy wcale nie jest sprzeczny z art.7 ust. 2. Nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której np. prezenty małej wartości będą wręczane w sposób całkowicie pozbawiony związku z prowadzonym przedsiębiorstwem. Tym samym regulacja zawarta w art. 7 ust. 3 wcale nie wyłącza z opodatkowania czegoś, co i tak w świetle art. 7 ust. 2 temu opodatkowania by nie podlegało. Przeciwnie - racjonalny ustawodawca, chcąc uniknąć prowadzenia przez podatników z organami skarbowymi sporów co do tego, czy dany prezent lub próbka była, czy nie była związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa, uznał, że wydania te są poza zakresem opodatkowania i to niezależnie od tego, czy wiążą się z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też nie. Takie rozwiązanie należy uznać za racjonalne i w świetle zasady ekonomii postępowania uzasadnione.

Wykładnia pomijająca przesłankę związku z prowadzonym przedsiębiorstwem zawarta w art. 7 ust. 2 ustawy, jest sprzeczna z zasadą per non est, a więc z tym że nie wolno interpretować przepisów w taki sposób, by któryś ich fragment okazał się zbędny. Literalne brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy jednoznacznie nawiązuje do przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Zdaniem wnioskodawcy, w związku z faktem, iż nieodpłatne przekazywanie materiałów reklamowych nastąpi na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (ma na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania oferowanych przez firmę towarów) - to przedmiotowe przekazanie nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzają sądy, które w wydanych wyrokach stwierdzają, iż brak podstaw do opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towaru, jeżeli przekazanie związane jest z prowadzonym przedsiębiorstwem:

• wyrok WSA w Warszawie z 17 sierpnia 2007 r. (III SA/Wa 984/07)
• wyrok WSA w Warszawie z 30 października 2007 r. (III SA/Wa 599/07)
• wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r. (I SA/Wr 152/07)
• wyrok WSA w Rzeszowie (wyrok z 14 lutego 2008 r., I SA/Rz 875/07)
• wyrok WSA w Warszawie z 20.11.2007r. (III SA/Wa 1268/07)
• wyrok Naczelny Sąd Administracyjny z 13 maja 2008 r. sygn. I FSK 600/07
• wyrok WSA w Łodzi w wyroku z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 1432/07.

Mimo tego, iż wyroki nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego i wiążą tylko w konkretnej sprawie, to ich rozstrzygnięcia nie powinny pozostawać bez znaczenia w interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ponadto nieodpłatne wstawienie stojaków reklamowych (standów) z logo marki w miejsce, gdzie klienci prowadzą sprzedaż dla eksponowania towarów wnioskodawcy (standy nadal stanowią własność Spółki) również nie stanowi czynności o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
  
  

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Art. 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 5,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Wynika z powyższego, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty. Skoro art. 7 ust. 3 zawiera wyłączenia związane z prowadzoną działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane jak i niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca w art. 7 ust. 3 wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego związanego z dokonywanymi zakupami, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Prawo to jednak w dalszych przepisach ustawy (art. 88) zostało ograniczone. Wskazać tu należy brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego, oraz brzmienie art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym cytowany wyżej ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Reasumując oznacza to, że w przypadku, gdy Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabycia przekazywanych nieodpłatnie towarów (z uwagi np. na brak możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów), to przekazanie tych towarów nie stanowi dostawy towarów i nie ma obowiązku opodatkowania tych czynności.

W przypadku natomiast, gdy Spółka dokonuje nabycia towarów i usług, które w momencie zakupu służą bezpośrednio wykonywanym czynnościom opodatkowanym (a więc przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego), które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane - takie nieodpłatne przekazanie traktowane jest jak dostawa towarów i będzie rodziło konieczność opodatkowania podatkiem VAT, pod warunkiem, że towary te nie wypełniają definicji prezentów o małej wartości czy próbek w rozumieniu art. 7 ust. 4 i 7 ustawy o VAT.

Analiza art. 7 ust. 2 ustawy pozwala ostatecznie stwierdzić, że regulacja ta zawiera dwa istotne elementy przesądzające o konieczności opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów. Oprócz omówionego wyżej prawa do odliczenia podatku naliczonego podstawowe znaczenie odgrywa cel takiego przekazania, który został w tym przepisie szczególnie wyeksponowany. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega zatem opodatkowaniu, gdy mamy do czynienia z celami innymi niż związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Spółka przekazując ww. towary z jednej strony realizuje własne cele, jednak poprzez tę samą czynność zaspokaja jednocześnie indywidualne potrzeby odbiorców (osób lub firm obdarowanych), czyli realizuje zupełnie inne cele konsumentów tych towarów. Innymi słowy, wystąpienie innego celu w związku z nieodpłatnym przekazaniem towaru, przesądza o obowiązku opodatkowania takiej czynności.

Odnośnie nieodpłatnego wstawiania stojaków reklamowych z logo firmy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia, iż zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei wg przepisu art. 7 ust. 2, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzeniem przez niego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W przypadku nieodpłatnego przekazania towarów, ustawa o VAT nie przesądza, że czynność stanowi dostawę tylko, jeżeli powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. Dokonując analizy słownikowej definicji użytego w treści w/w art. 7 ust. 2 wyrazu "przekazanie", należy jednak potwierdzić prawidłowość stanowiska Strony. Otóż "przekazywać" oznacza dawać coś komuś do dalszego dysponowania, z kolei "dysponować" to rozporządzać czymś wg własnego uznania. (Popularny słownik języka polskiego. Wydawnictwo Wilga, 2000 r.). Z powyższego zestawienia wynika, że pod pojęciem "przekazanie" należy rozumieć wydanie czegoś komuś do dalszego rozporządzania wg własnego uznania.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz znaczenie wyrazu "przekazanie", organ podatkowy uznaje, że nieodpłatne przekazanie towarów wyłącznie do używania zgodnie z umową, bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych czy interpretacje przepisów podatkowych, wydane przez urzędy skarbowe są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.