INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Związku przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2008r. (data wpływu do tut. Biura - 27 czerwca 2008r.), uzupełnionym w dniu 20 sierpnia 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu sędziom piłki nożnej kosztów dojazdu wypłacanego w postaci ryczałtu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu sędziom piłki nożnej kosztów dojazdu wypłacanego w postaci ryczałtu.
Z uwagi na fakt, iż wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 30 lipca 2008r. Znak: IBPB2/415-1149/08/ASz wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 20 sierpnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Związek jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, prowadzącym rozgrywki w piłce nożnej. Kolegium Sędziów zobligowane jest do delegowania na mecze sędziów piłki nożnej i wystawiania im rachunków obejmujących ekwiwalent sędziowski oraz ryczałt na koszty przejazdu. Wysokość ekwiwalentu sędziowskiego ustalana jest przez Polski Związek w formie uchwały, natomiast ryczałt na koszty dojazdu ustalany jest przez wojewódzkie związki piłki nożnej na podstawie uchwał.
Według wytycznych Wojewódzkiego Związk rachunek na zawody sportowe sędziego powinien zawierać:
Ekwiwalent brutto – pomniejszony o koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% + ryczałt na koszty przejazdu.
Od tak obliczonego dochodu nalicza się podatek w wysokości 19%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od zwrotu kosztu dojazdu wypłacanego w postaci zryczałtowanych kosztów dojazdu należy naliczać zaliczkę na podatek dochodowy...
Jeśli ryczałt należy opodatkować i wliczyć do dochodu sędziego, czy nie należy odliczyć kosztów uzyskania przychodu od ryczałtu na koszty przejazdu...
W jakiej pozycji w PIT-11 należy wykazać przychód z tytułu ryczałtu na koszty dojazdu...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (artykuł 13) kwotę ekwiwalentu wypłacanego sędziemu w wysokości ustalonej przez PZ należy pomniejszyć o 20% koszty uzyskania przychodu, uzyskany dochód opodatkować według obowiązującej 19% stawki podatkowej i wykazać w pozycji 6 PIT-11. Zwrot kosztów przejazdu wypłacany w formie ryczałtu ustalonego przez… nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a tym samym nie powinien być ujmowany w PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 powołanej powyżej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, przez którą rozumie się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Stosownie do unormowań art. 41 ust. 1 ww. ustawy podmiot dokonujący wypłat należności z tytułu przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 2, w tym od przychodów sędziów sportowych, zobowiązany jest do pobierania zaliczki na podatek, natomiast podatnik osiągający ten przychód do uwzględnienia go w zeznaniu rocznym. Zaliczki na podatek dochodowy płatnik pobiera zgodnie z powołanym przepisem w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, tj. 20% uzyskanego przychodu oraz pomniejszonej o składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, ww. ustawy. Obliczoną zaliczkę na podatek dochodowy zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 16 oraz ust. 13 powyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa zakres zwolnienia od podatku dochodowego wypłaconych osobom fizycznych diet i innych należności za czas podróży. Zgodnie z tymi przepisami, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem
   - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust.13.
   
   

Powołany przepis ustawy odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą , o ile są spełnione przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 13 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywana podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku potraktowania ich jako kosztów uzyskania przychodów pracownika lub osoby nie będącej pracownikiem będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Dla obu grup podatników, tj. dla pracowników i osób nie będących pracownikami omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Zwolnienie odnosi się także do osób niebędących pracownikami, zatem może mieć zastosowanie również do kosztów przejazdu zwracanych podatnikowi w związku z osobiście wykonywaną działalnością z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, o ile wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów powodując zmniejszenie podstawy opodatkowania o ich wartość.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wypłaca sędziom sportowym dwa rodzaje świadczeń:

• ekwiwalent sędziowski;
• ryczałt na koszty dojazdu.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wypłacany ekwiwalent sędziowski stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast zwrot kosztów dojazdu nie może być doliczony przez płatnika do podstawy opodatkowania, ponieważ korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, zdaniem tut. organu podatkowego wypłacany sędziemu piłkarskiemu zwrot kosztów podróży korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na zasadach i warunkach przewidzianych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b i ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w świetle wyżej przytoczonych przepisów nie stanowi dochodu podatnika. W związku z tym od kwoty ryczałtu na koszty dojazdu nie należy pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie należy tej kwoty wykazywać w PIT-11. Oznacza to również, że zryczałtowane koszty uzyskania przychodów należy stosować wyłącznie do kwoty ryczałtu za obsługę meczu, ponieważ tylko ta kwota stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.