INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca (data wpływu 27 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sporządzania faktur wewnętrznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sporządzania faktur wewnętrznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji produktów z branży elektrycznej produkowanych przez spółki należące do grupy „M” z Niemiec i Austrii. Od marca 2008 r. Spółka przystąpiła do ujednoliconego systemu dystrybucji obowiązującego w grupie „M”, który polega na realizacji dostaw do klientów końcowych (klientów zamawiających towar m.in. w Spółce) bezpośrednio ze zlokalizowanego na terenie Czech magazynu centralnego. Dzięki temu rozwiązaniu skróceniu ulega czas transportu, towary wysyłane są bezpośrednio z Czech do klienta, a zatem nie muszą być przesyłane do Spółki. Spółka nie ma także potrzeby utrzymywania własnego magazynu. W związku ze zmianą organizacyjną procesu dostaw do klientów końcowych, Spółka otrzymuje średnio 400 faktur zakupowych dziennie od tego samego dostawcy – „M” – czeskiej spółki, która w ramach grupy „M” zarządza magazynem. Każda z tych faktur zawiera średnio 1.100 wierszy (pozycji). Spółka podkreśla, iż jedna dostawa realizowana na Jej zlecenie przez czeskiego dystrybutora oznacza minimum jedną fakturę zakupową wystawianą na rzecz Spółki. Z kolei do każdej czeskiej faktury zakupowej Spółka wystawia fakturę wewnętrzną identyfikującą w ten sposób wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż wszystkie towary kupowane u dostawcy czeskiego są opodatkowane 22% stawką podatku od towarów i usług. W związku z tak dużą masą dokumentów zakupowych, właściwe opracowanie faktur wewnętrznych powoduje istotne trudności praktyczne – Spółka zmuszona jest do zatrudnienia dodatkowych pracowników, którzy zajmują się wyłącznie tą czynnością, poza tym Spółka ponosi dodatkowe koszty zakupu dwóch dużych segregatorów dziennie na faktury wewnętrzne oraz koszty usługi przechowywania (archiwizacji) dokumentów, gdyż nie jest w stanie pomieścić tak dużej masy dokumentów w swoim biurze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do ustawy dopuszczalne byłoby, aby Spółka drukowała jedną fakturę wewnętrzną na miesiąc dla tego samego dostawcy, w sytuacji, gdy faktura taka zawierałaby jedynie zbiorczy opis zakupionego towaru „urządzenia elektryczne”, podsumowania kwot netto, podatku od towarów i usług oraz kwot brutto bez wskazania poszczególnych pozycji zakupionego u dostawcy asortymentu...

Zdaniem Wnioskodawcy, proponowane rozwiązanie polegać ma na sporządzeniu na dany miesiąc jednej faktury wewnętrznej dokumentującej wszystkie dostawy zrealizowane przez czeskiego dostawcę zaś jego przyjęcie jest dopuszczalne przez art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wskazuje, iż zamierzeniem jest to, aby faktura wewnętrzna nie zawierała opisu wszystkich pozycji dostarczanych w danym miesiącu, a jedynie wskazywała ogólnie, iż dostawy dotyczyłyby „asortymentu elektrycznego”, podawała łączną wartość netto, podatek i wartość brutto. W ocenie Spółki tego rodzaju opis będzie zgodny z zawartymi w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym wymogami – żaden z tych aktów nie zawiera bowiem informacji, co do tego, na jakim poziomie szczegółowości sporządzić należy opis sprzedawanego (a w odniesieniu do WNT zakupionego towaru). Spółka podkreśla, iż wskazanie na fakturze wewnętrznej jednej pozycji - „asortyment elektryczny”, bądź „urządzenia elektryczne” zamiast podawania kilkusettysięcznej listy konkretnych nazw produktów jest zgodne z obowiązującymi przepisami – zapis ten zawiera bowiem w sobie nazwy wszelkich dostarczonych w danym miesiącu produktów. Dodatkowo w opinii Spółki, prezentacja wszelkich pozycji stanowiłaby nadmierne i nieuzasadnione utrudnienie, także z tego względu, iż całość nabywanego asortymentu opodatkowana jest jedną, 22% stawką podatku. Nie zachodzi zatem ryzyko, iż stosując to swoiste uogólnienie zostanie zastosowana niewłaściwa stawka podatku. Ponadto Spółka podkreśla, iż niezależnie od formy prezentacji wewnątrzwspólnotowego nabycia na fakturze wewnętrznej, dysponuje innymi dokumentami, które, o ile zaistnieje taka potrzeba, pozwalają w sposób niezwykle precyzyjny ustalić poszczególne pozycje będące przedmiotem dostawy w danym miesiącu. Na dokumentację tą składają się zamówienia kierowane do czeskiego dostawcy, faktury zakupowe wystawione przez tego dostawcę, specyfikacja dostaw. Dlatego też, brak analitycznych zapisów odnoszących się do poszczególnych pozycji na samej fakturze wewnętrznej nie ogranicza możliwości ustalenia, co faktycznie zostało zakupione. Z tych też względów, zdaniem Spółki nie ma racjonalnego powodu, dla którego należałoby wykazywać na fakturze wewnętrznej odrębnie każdą z zakupionych pozycji – każda z nich mieści się bowiem w bardziej ogólnym opisie „urządzenia elektryczne”. Reasumując Spółka wskazuje, iż za wystarczające należy uznać, zastosowanie na fakturze wewnętrznej zbiorczego opisu „urządzenia elektryczne” bądź innego o zbliżonej treści, który w swym zakresie pojęciowym zawierał będzie wszelkie pozycje dostarczane Spółce w danym pojęciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i w art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Faktury wewnętrzne można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Z kolei stosownie do § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy
;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11
;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT" podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym
;
4. nazwę towaru lub usługi
;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług
;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
;
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto)
;
8. stawki podatku
;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu
;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu
;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie
.

Uwzględniając powyższe, jak również opisany we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż sytuacja, że faktura otrzymana od kontrahenta zagranicznego obejmuje kilkaset pozycji, nie może mieć wpływu na zmianę wymaganych informacji, jakie powinny być wykazane w wystawionej na jej podstawie fakturze wewnętrznej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Niezależnie bowiem od ilości zakupionych towarów, faktura wewnętrzna, zgodnie z ww. § 25 ust. 1 w zw. z § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, powinna zawierać m.in. nazwę towaru, jego ilość, czy też cenę jednostkową.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwa towaru, zasadnym jest odwołanie się do definicji słownikowej. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/) nazwa oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś”. Ponadto, po ogólnej definicji pojęcia „nazwa” słownik podaje definicje szczególnych rodzajów nazw - nazwa jednostkowa to „nazwa mająca tylko jeden desygnat”, nazwa ogólna to„ nazwa mająca więcej niż jeden desygnat” nazwa pusta „nazwa pozbawiona desygnatu” oraz nazwa szczegółowa „nazwa dotycząca pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego przedmiotu”. Natomiast pojęcie desygnat oznacza „przedmiot, osobę lub zjawisko, do których odnosi się dana nazwa”.

Z kolei przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Uwzględniając powyższe – zdaniem tutejszego organu - nazwa towaru zawarta w fakturze wewnętrznej winna określać towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, a nie, jak sugeruje Spółka, ogólną nazwę grupy towarów, tj. „asortyment elektryczny” czy też „urządzenia elektryczne”, gdyż proponowane nazewnictwo obejmuje swym zakresem pojęciowym szereg towarów w nim się mieszczących. Ponadto z jego treści nie wynika jaki towar był w rzeczywistości przedmiotem nabycia. A zatem wskazanego przez Spółkę sposobu dokumentowania nie można uznać za wypełniający wymagania ustanowione w przywołanych powyżej przepisach rozporządzenia Ministra Finansów.

Reasumując uznać należy, iż wystawiając, za dany okres rozliczeniowy jedną fakturę wewnętrzną dokumentującą czynności dokonane w tym okresie, Spółka zobowiązana jest zawrzeć w niej dane, o których mowa w § 25 ust. 1 w związku z § 9 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.