INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.04.2008r. (data wpływu 12.05.2008r.) oraz piśmie z dnia 20.04.2008r. (data nadania 18.07.2008r., data wpływu 21.07.2008r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 08.07.2008r. Nr IP-PB3-423-732/08-2/DG (data nadania 09.07.2008r., data doręczenia 11.07.2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania kosztów związanych ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych za koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi telekomunikacyjne (telefonii stacjonarnej oraz usług dostępu do sieci Internet). Świadczenie usług jest dokumentowane fakturami VAT. Spółka pobiera opłaty abonamentowe oraz opłaty za rozmowy od klientów korzystających z usług telekomunikacyjnych. Okresem rozliczeniowym dla tych opłat jest miesiąc, przy czym Spółka stosuje okresy rozliczeniowe (cykle bilingowe), które nie pokrywają się z miesiącem kalendarzowym. Opłaty abonamentowe z reguły pobierane są z góry, a opłaty za rozmowy z dołu Spółka w celu osiągnięcia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej ponosi różnego rodzaju koszty. W związku ze świadczonymi usługami telefonii stacjonarnej, Spółka ponosi koszt połączeń telekomunikacyjnych, związanych z ruchem telefonicznym wychodzącym z sieci Spółki do innych operatorów telekomunikacyjnych (koszt interconnect), zależny od ilości połączeń wychodzących zrealizowanych przez abonentów Spółki.

Świadczenie usług telefonii stacjonarnej oraz usług dostępu do sieci Internet jest możliwe dzięki wykorzystaniu infrastruktury telekomunikacyjnej (np. stacje bazowe, łącza i centrale telekomunikacyjne). Spółka ponosi koszty budowy i eksploatacji stacji bazowych, centrali telekomunikacyjnych, łącz światłowodowych, a także wynajmuje bądź dzierżawi, ponosząc koszty dzierżawy i najmu, pozostałą istniejącą infrastrukturę telekomunikacyjną np. kanalizację, światłowody oraz nieruchomości, na których instaluje własne urządzenia („koszty wynajmu infrastruktury telekomunikacyjnej”). Ponadto, Spółka ponosi koszty dzierżawy przepustowości/łączy niezbędnych do transmisji danych i głosu czy tez koszty dostępu do międzynarodowej sieci internet, umożliwiając w ten sposób klientom internetowym dotarcie do światowych zasobów Internetu. Poza tym Spółka posiada również własną infrastrukturę telekomunikacyjną, stanowiącą rzeczowe aktywa trwałe Spółki a co za tym idzie znaczącą pozycję kosztową Spółki jest koszt amortyzacji.

Ponadto Spółka ponosi koszty opłat administracyjnych związanych z wykorzystywaniem przez Spółkę częstotliwości radiowych, które zostały zarezerwowane dla Spółki.

Spółka ponosi także m.in. koszty związane z:

• pozyskaniem klientów swoich usług, głównie koszty prowizji wypłacanych na rzecz podmiotów trzecich (agentów),
• koszty sprzedaży produktów i usług w punktach sprzedaży prowadzonych przez agentów Spółki
• koszty obsługi klientów (koszty biur obsługi klienta, centrum obsługi klienta);
• koszty billingu - koszty druku i wysyłki rachunków do klientów;
• koszty marketingowe i reklamowe;
• koszty usług doradczych i konsultingowych;
• koszty praw i licencji na używanie sprzętu i oprogramowania;
• koszty ogólne funkcjonowania spółki powstające m.in. w departamentach: administracyjnym, księgowym, prawnym, IT czy technicznym (koszty wynagrodzeń i pochodnych, koszty ubezpieczenia, koszty wynajmu biur, koszty energii etc.)
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych należy uznać w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozumieć za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami” (w dalszej części pisma zwane również odpowiednio kosztami pośrednim... Według jakiego kryterium należy rozróżniać ponoszone wydatki celem zaliczenia ich odpowiednio do kosztów pośrednich...

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 4d posługuje się pojęciem „kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Pojęcie kosztów pośrednich występuje natomiast w ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 z późn. zm. oraz w nauce rachunkowości zarządczej. Jednak są one jedynie odnoszone do tych podmiotów gospodarczych, które zajmują się produkcją. Termin koszty pośrednie w art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości jest stosowany jedynie do kalkulacji kosztu wytworzenia produktu, do których zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Nie można zatem posiłkować się zapisami art. 28 ustawy o rachunkowości dla określenia, jakie koszty należałoby zaliczyć do kosztów pośrednich w przypadku Spółki, której przedmiotem działalności nie jest działalność produkcyjna lecz świadczenie usług telekomunikacyjnych. Dodać należy również, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie posługuje się pojęciem „kosztów pośrednich„ lecz odpowiednio pojęciem kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Powyższe stawia pod znakiem zapytania, czy dopuszczalnym jest rozumienie tych pojęć w sposób, jaki czyni to rachunkowość...

Zdaniem Spółki, skoro ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami” należy poszukiwać takiego ich rozumienia, które będzie zgodne z celem regulacji podatkowej oraz umożliwi ustalenie kryteriów kwalifikujących dane wydatki do kosztów pośrednich Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Koszt lnterconnect.

Spółka zawarła umowy z operatorami telefonii stacjonarnej, operatorami komórkowymi krajowymi i podmiotami zagranicznymi, na mocy których kontrahent realizuje połączenia telekomunikacyjne związane z ruchem telefonicznym wychodzącym z sieci Spółki. Umowy te zawierają zróżnicowane stawki. Wysokość kosztów ponoszonych przez Spółkę zależy zarówno od wynegocjowanych stawek z konkretnym podmiotem świadczącym usługi na rzecz Spółki:, jak i typu oraz ilości połączeń. Nie jest możliwym ustalenie, jak jednostki kosztowe interconnect przekładają się na określony przychód za dany miesiąc z telefonu stacjonarnej i komórkowej ani jaki koszt połączenia jest z wiązany z przychodem uzyskiwanym od poszczególnego abonenta. Dlatego nie jest możliwe określenie współczynnika pozwalającego na proporcjonalne przyporządkowanie wydatków interconnect do konkretnego przychodu za usługę telekomunikacyjną na rzecz określonego abonenta. Analizy finansowe związane z usługami telekomunikacyjnymi bazują jedynie na kwotach łącznych przychodów i kosztów, i nie są prowadzone rozliczenia na jedną jednostkę przychodową, jaką jest ruch telefoniczny od poszczególnego abonenta za dany miesiąc. Koszty wynajmu infrastruktury telekomunikacyjnej

Spółka świadcząc usługi telekomunikacyjne wykorzystuje zarówno składniki majątkowe, tj. rzeczowe aktywa trwałe, które są jej własnością lub też częściowo je dzierżawi/najmie od innych podmiotów gospodarczych. Jednak zarówno kosztów wynajmu jak i kosztów amortyzacji własnej infrastruktury telekomunikacyjnej Spółka nie jest w stanie na podstawie dokumentów źródłowych odnieść do rodzaju świadczonych usług ani tym bardziej do konkretnego strumienia przychodów. Ponadto brak jest możliwości proporcjonalnego przyporządkowania omawianych wydatków do przychodu z tytułu wykonania konkretnej usługi na rzecz danego abonenta. Ta sama infrastruktura telekomunikacyjna jest bowiem używana do świadczenia zarówno usług telefonii komórkowej jak i usług dostępu do sieci Internet.

Ponoszone koszty dostępu do Internetu służą zarówno do dostarczenia abonentom usług internetowych jak i usług telefonicznych i nie jest możliwym przyporządkowanie wartości kosztu do strumienia przychodu z konkretnej usługi ani do jednostki przychodowej. Ponoszone przez Spółkę wydatki w tym zakresie nie mogą być proporcjonalnie. Ponadto, koszty wynajmu infrastruktury telekomunikacyjnej, czy koszty dostępu do światowych zasobów internetu nie są bezpośrednio i wprost proporcjonalnie zależne od ilości klientów. Odzwierciadlają one pewien potencjał, jaki Spółka musi posiadać, aby móc świadczyć usługi telekomunikacyjne. Spółka musi ponieść tego rodzaju koszty i ich wysokość nie jest determinowana aktualną liczbą abonentów, ani wielkością przychodów jakie Spółka uzyskuje za dany okres. Również pozostałe koszty takie jak koszty pozyskania klientów swoich usług, głównie koszty prowizji wypłacanych na rzecz podmiotów trzecich (agentów); koszty sprzedaży produktów i usług w punktach sprzedaży prowadzonych przez agentów Spółki; koszty obsługi klientów (koszty biur obsługi klienta, centrum obsługi klienta); koszty billingu - koszty druku i wysyłki rachunków do klientów; koszty marketingowe i reklamowe; koszty usług doradczych i konsultingowych; koszty praw i licencji na używanie sprzętu i oprogramowania; koszty ogólne funkcjonowania spółki powstające m. in. w departamentach: administracyjnym, księgowym, prawnym, IT czy technicznym (koszty wynagrodzeń i pochodnych, koszty ubezpieczenia, koszty wynajmu biur, koszty energii etc) itp. nie mogą być przyporządkowane do konkretnego strumienia przychodów. Są to niewątpliwie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów i istnieje związek przyczynowo—skutkowy między poniesionym kosztem a przychodem, ale są to koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki. Nie podlegają rozliczeniu na jednostki przychodowe i ich wysokość w żaden sposób nie przekłada się bezpośrednio na uzyskiwane przychody.

Wskutek powyższej analizy Spółka uważa, iż ponoszone przez nią koszty mogą być zakwalifikowane jako „koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem” Wobec braku definicji kosztów pośrednich w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka stoi na stanowisku, iż za koszty pośrednie można uznać wydatki, które są związane z funkcjonowaniem działalności Spółki i wywiązywaniem się przez Spółkę z powziętymi przez Spółkę zobowiązaniami w ramach jej działalności, których nie można konkretnie przyporządkować do oznaczonego źródła przychodu. W ramach ponoszonych przez Spółkę kosztów istnieje związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a osiągnięciem przez Spółkę przychodów, aczkolwiek kosztów tych nie można bezpośrednio przyporządkować w całości bądź proporcjonalnie do konkretnego przychodu z konkretnie wykonanej usługi telekomunikacyjnej. Co więcej nawet przy zastosowaniu pewnych współczynników nie jest możliwe określenie w jakim procencie dany wydatek został poniesiony na osiągnięcie lub zabezpieczenie pewnego źródła przychodów w danym okresie rozliczeniowym. Spółka nie jest w stanie odnieść tych wydatków do przychodu pochodzącego od konkretnego klienta, lecz te wydatki wpływają na całokształt działalności Spółki i wpływają na ogólnie pojęte funkcjonowanie Spółki. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż poniesione przez nią wyżej wymienione koszty należy zaliczyć do kosztów pośrednich i tym samym są one potrącane w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.