INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 19.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania przychodów i kosztów ich uzyskania z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania przychodów i kosztów ich uzyskania z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W przyszłości planowane jest utworzenie spółki komandytowej, do której przystąpi Spółka.

Wspólnikami spółki komandytowej będą:

1. osoby fizyczne – udziałowcy Spółki – komandytariusze,
2. osoba prawna – Spółka – komplementariusz.

Komandytariusze wniosą do spółki komandytowej wkłady pieniężne lub rzeczowe. Natomiast komplementariusz wniesie do tej spółki aportem swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Pod względem wartości wkładów wnoszonych do spółki komandytowej, wartość wkładu komplementriusza będzie w sposób istotny przekraczać sumę wartości wkładów pozostałych wspólników – komandytariuszy (np. 90% sumy wartości wszystkich wkładów wniesionych do spółki będzie stanowić wkład komplementariusza).

Umowa spółki komandytowej z kolei będzie przewidywać podział zysków tejże spółki oraz uczestnictwa w ponoszonych przez nią stratach w sposób odbiegający od wartości wniesionych wkładów przez każdego wspólnika.

Tym samym komandytariusze będą mieli prawo do większego zysku, aniżeli wartość wniesionych przez nich wkładów, przy jednoczesnym większym udziale w ponoszonych stratach. Natomiast komplementariusz będzie mieć prawo do mniejszego zysku, aniżeli wartość wniesionego przez niego wkładu do spółki, jednocześnie przy mniejszym udziale w ponoszonych stratach.

Ostatecznie proporcje uczestnictwa w zyskach oraz stratach będą przedstawiać się (w powyższym przykładzie) tak, że 90% zysków i strat będzie w sumie przypadać na komandytariuszy, natomiast pozostałe 10% zysków i strat przypadnie na komplementariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy ustalić przychody i odpowiednio koszty uzyskania przychodów w związku z uczestnictwem w spółce komandytowej biorąc pod uwagę projektowane zapisy umowne w zakresie udziału w zyskach tejże spółki oraz uczestnictwa w jej stratach...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z udziału w spółce komandytowej należy ustalić według wysokości prawa do udziału w zysku, które zostanie określone w umowie spółki. Ta sama zasada będzie odnosić się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, jak i wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zatem na wysokość przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów nie będzie wpływać wartość wkładów wniesionych przez poszczególnych wspólników.

Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są jej wspólnicy. W przypadku wspólnika będącego osobą prawną, dochody z tytułu uczestnictwa w tejże spółce będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (np. ze spółki komandytowej) łączą się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Powyższa zasada, na mocy art. 5 ust. 2 ustawy, ma odpowiednie zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Ze względu na to, iż ustawodawca nie określił co należy rozumieć pod pojęciem „posiadanego udziału”, w tej mierze należy zatem odnieść się do przepisów Kodeksu spółek handlowych. O tym, jaki udział w zysku przypada komandytariuszowi określa art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych. W świetle tego przepisu, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Z kolei, w świetle regulacji art. 51 § 1 w związku z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, komplementariusz ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Jednakże przepisy dotyczące podziału i wypłaty zysku w spółce komandytowej (tj. art. 51 i 52 w związku z art. 103 oraz art. 123 Kodeksu spółek handlowych) mają charakter dyspozytywny. Wspólnicy mogą więc w umowie spółki wprowadzić rozwiązania całkowicie lub częściowo odbiegające od wskazanego wyżej wzorca normatywnego.

Tym samym, pierwszeństwo będą mieć postanowienia umowy spółki określające wysokość udziałów w zyskach, które mogą odbiegać od regulacji kodeksowej. W konsekwencji tego, zgodnie z art. 5 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy, przychody i koszty ich uzyskania będą określane według klucza określającego prawa każdego wspólnika w udziale w zysku, zawartego w postanowieniach umowy spółki komandytowej.

Stanowisko powyższe potwierdzają również organy Podatkowe (np. decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 grudnia 2006 r. nr 1401/BP-I/4230Z-112/06/SZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej, w tym Spółką będącą osobą prawną, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej Spółka ta partycypuje w zyskach spółki komandytowej.

Zatem proporcję, o której mowa w art. 5 powołanej ustawy, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącego osobą prawną udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż planowane jest utworzenie spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie posiadać status komplementariusza. Umowa spółki przewidywać będzie podział jej zysków oraz uczestnictwo w stratach w sposób odbiegający od wartości wniesionych wkładów. Komplementariusz (tj. Wnioskodawca) będzie miał prawo do mniejszego zysku i mniejszy udział w ponoszonych przez spółkę komandytową stratach, aniżeli wartość wniesionego przez niego wkładu do tej spółki.

W związku z powyższym, zarówno przychody, jak i koszty jego uzyskania, ale i również wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zwolnienia i ulgi podatkowe oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku, powinny być rozliczane przez Spółkę będącą komplementariuszem spółki komandytowej (tj. Wnioskodawcę) proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.