Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1110/12/DP
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi o bardzo dużym obrocie towarowym. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Od dostawców Wnioskodawca otrzymuje nieodpłatnie towary - gratisy (za zamówienia towarów handlowych, za dobre miejsce na półkach, za przeceny, itd.), które przeznacza do sprzedaży. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane nieodpłatnie towary - gratisy zalicza do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej a ich wartość określa zgodnie z art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, tj. według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku i wpisuje do kolumny 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponieważ otrzymane nieodpłatnie towary zostały przekazane do sprzedaży powstaje przychód z tego tytułu, który wpisuje w kolumnie 7 księgi.

Z powyższego wynika, że ten sam towar został opodatkowany dwukrotnie, tj. jako:

1. przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń,
2. przychód uzyskany ze sprzedaży towarów .

Jednakże w art. 22 ust. l d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wskazał, że w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku, z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia jest wartość przychodu określonego zgodnie z przepisami zawartymi w art. 11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną, gdzie za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, co do zasady, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu co wynika wprost z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca powinien wartość „gratisów” zaksięgować w koszty z dniem wystawienia dokumentu?

Wnioskodawca uważa, że uwzględniając powyższe przepisy podatkowe oraz metodę prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, otrzymane nieodpłatnie towary (gratis) powinien zaliczać do kosztów z datą wystawienia dokumentu tak jak pozostałe towary. W przedsiębiorstwie występuje bardzo duży obrót towarowy. Rozróżnienie towarów odpłatnych i niodpłatnych w tym samym gatunku jest prawie niemożliwe. Wszystkie towary podlegać będą spisowi z natury na podstawie, którego ustalony zostanie prawidłowy koszt sprzedanych towarów według wzoru:

1. wartość spisu z natury na początku okresu rozliczeniowego
2. plus wydatki na zakup towarów handlowych
3. minus wartość spisu z natury na koniec okresu rozliczeniowego
4. równa się wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych rozgraniczono wyraźnie świadczenia w naturze od innych nieodpłatnych świadczeń. Za świadczenia w naturze uznaje się nieodpłatne przekazanie rzeczy lub praw.

Sposób ustalenia wartości pieniężnej świadczeń w naturze wynika z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten traktuje, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi. Od dostawców otrzymuje nieodpłatnie towary, które przeznacza do sprzedaży.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1d ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

1. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2 i 2a albo
2. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2b, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń

• pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zatem wartość otrzymanych bezpłatnie towarów, ustalona w momencie ich otrzymania na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu z tytułu ich odpłatnego zbycia.

W myśl art. 24 ust. 2 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Towary handlowe objęte spisem z natury podatnik jest obowiązany wycenić według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeśli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (§ 29 ww. rozporządzenia).

W myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Reasumując, w momencie otrzymania nieodpłatnie towaru stanowiącego towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej - Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonać jego wyceny zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wartość tę zaliczyć do przychodu z działalności gospodarczej.

Towary handlowe pozostałe na koniec roku należy wyceniać stosując odpowiednio zasady wynikające z rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (według wartości odpowiadającej cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika). Jednakże pomimo ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku ujęcia otrzymanych nieodpłatnie towarów (towarów handlowych) w remanencie początkowym, jak i końcowym, wartość towarów wynikająca z wyceny tych remanentów nie może być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu rocznego z prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro nabycie towarów nastąpiło w sposób nieodpłatny, wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w dacie nabycia tych towarów. Brak jest także podstaw prawnych do ujęcia ich wartości w spisie z natury. W niniejszej sprawie znajduje zastosowanie cytowany uprzednio przepis art. 22 ust. 1d ustawy, co oznacza, że wartość otrzymanych nieodpłatnie towarów, zaliczona uprzednio do przychodów, stanowi koszt uzyskania przychodu – w momencie ich odpłatnego zbycia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy zawarte w złożonym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.