INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: ustalenia wartości początkowej licencji, momentu przyjęcia licencji do używania i amortyzacji licencji dotyczącej całego serialu filmowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej licencji, momentu przyjęcia licencji do używania oraz amortyzacji licencji dotyczącej całego serialu filmowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest komercyjnym nadawcą telewizyjnym. Na potrzeby emisji programu X nabywa od kontrahenta zagranicznego licencje na filmy i seriale telewizyjne. Spółka otrzymuje filmy (seriale) w zagranicznej wersji językowej, ale zobowiązana jest nadawać je w wersji polskiej, w związku z czym Spółka we własnym zakresie, bądź zlecając innym firmom dokonuje udźwiękowienia (polski dubbing lub polskie napisy). Licencje na okres dłuższy niż rok Spółka zalicza do wartości niematerialnych i prawnych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Spółka przyjmuje licencje do używania w momencie, kiedy rozpoczyna się okres licencji na dany film (serial) i kiedy film jest już udźwiękowiony (nadający się do wykorzystania), niezależnie od tego, kiedy nastąpi jego pierwsza emisja.

Za wartość początkową Spółka przyjmuje cenę nabycia licencji od kontrahenta zagranicznego i rozpoczyna amortyzację w miesiącu następującym po miesiącu, w którym licencję wprowadzono do ewidencji. Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej nieprzekraczającej 3.500 zł są amortyzowane jednorazowo w miesiącu oddania do używania.

Jeżeli chodzi o licencje na seriale, to Spółka amortyzuje licencję za dany serial, a nie poszczególne odcinki i rozpoczyna amortyzację (zwłaszcza przy długich serialach), gdy niekoniecznie wszystkie odcinki są udźwiękowione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo przyjmując za wartość początkową cenę nabycia licencji od kontrahenta zagranicznego, czy też wartość tę powinna podwyższyć o koszty udźwiękowienia...
2. Kiedy następuje moment przyjęcia licencji do użytkowania:
   
   

• czy jest to miesiąc, w którym zgodnie z umową rozpoczyna się okres licencji (spółka nabywa już prawo do jej używania), choć faktycznie nie doszło jeszcze do emisji filmu...
• czy jest to moment pierwszej emisji...
  
  

Jaki wpływ na określenie momentu przyjęcia do używania ma udźwiękowienie...

3. Czy Spółka postępuje poprawnie, amortyzując licencję za cały serial, a nie dzieląc

Zdaniem Wnioskodawcy wartość początkowa licencji określona jest w umowie licencyjnej. Koszty udźwiękowienia nie mają na nią wpływu. W art. 16g pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o podwyższeniu wartości środków trwałych w wyniku przebudowy, rozbudowy itp., natomiast nie ma takiego zapisu w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych. A zatem koszty udźwiękowienia powinny być traktowane jako koszty okresu, w którym zostały poniesione (zarachowane na podstawie otrzymanej faktury), ale nie wcześniej niż w miesiącu wyemitowania odcinka. Koszty udźwiękowienia poszczególnych odcinków nie przekraczają 3.500 zł.

W opinii Spółki momentem przyjęcia do używania licencji jest rozpoczęcie okresu licencji. Jednocześnie film powinien być udźwiękowiony, gdyż wtedy zdaniem Spółki licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystania.

Odnośnie amortyzacji licencji dotyczącej seriali Spółka stoi na stanowisku, że nie jest konieczne udźwiękowienie całej serii, ponieważ odcinki wyświetlane są sukcesywnie. Jednakże Spółka uważa, że powinna amortyzować licencję za cały serial, ponieważ dokonując zakupu, kupuje licencję na cały serial (cena w umowie odnosi się do całego serialu), a okres licencji jest taki sam dla wszystkich odcinków.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 w/w ustawy.

Przepis art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodu. Jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z kolei w myśl art. 16f ust. 3 powyższej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do treści art. 16g ust. 14 ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Za cenę nabycia prawa, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego do wartości początkowej nabytej licencji zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania. Wobec powyższego, co do zasady wszystkie wydatki, które powodują, iż licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystania, poniesione do dnia oddania jej do użytkowania, winny zwiększać wartość początkową. Przy czym wymaga podkreślenia, iż o tym, czy poszczególne wydatki stanowić powinny koszt nabycia prawa majątkowego decyduje wyłącznie związek danego wydatku z realizowanym przedsięwzięciem. Jeśli wydatki można zaliczyć bezpośrednio do kosztów przygotowania licencji do używania tj. koszty udźwiękowienia filmów, to podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne i tym samym powinny stanowić element wartości początkowej nabytej licencji na emisję filmów.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16m ust. 1 pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż: od licencji na wyświetlanie filmów oraz emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące.

W myśl natomiast ustępu 2 tego artykułu, jeżeli wynikający z umowy okres używania licencji na wyświetlanie filmu jest krótszy niż 24 miesiące podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

Uzyskana na podstawie umowy licencja stanowi jedną z kategorii wartości niematerialnych i prawnych. W myśl powołanego wcześniej przepisu art.16b ust.1 pkt 5 ustawy, wynika, że licencje, jako wartości niematerialne i prawne, podlegają amortyzacji jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.
  
  

Jeśli zatem podatnik nabywa prawo (licencję) do emisji filmów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Spółka jest nadawcą telewizyjnym) i przewiduje, iż program (licencję) ten będzie używał dłużej niż 1 rok, nabyte prawo zaliczyć powinien do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. A więc wydatków związanych z nabyciem licencji Podatnik nie może jednorazowo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek stanowi tu sytuacja, gdy wydatek na zakup licencji nie przekracza kwoty 3.500 zł, wówczas bowiem może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania (art. 16d ust. 1) lub uznany za wartość niematerialną i prawną i jednorazowo amortyzowany w miesiącu oddania do używania lub miesiącu następnym.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka przyjmuje licencje do używania w momencie, kiedy rozpoczyna się okres licencji na dany film (serial) i kiedy ten film jest już udźwiękowiony (nadający się do wykorzystania), niezależnie od tego, kiedy nastąpi jego pierwsza emisja.

Analizując stan faktyczny tutejszy Organ wyjaśnia, że do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej zalicza się nabyte prawa majątkowe, gdy przewidywany okres używania przekracza rok. Natomiast okresem w jakim powinny być dokonywane odpisy amortyzacyjne jest okres od miesiąca, w którym wyemitowano (wykorzystano faktycznie w celu osiągnięcia przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej) film lub w przypadku serialu rozpoczęto jego emisję (wyemitowano pierwszy odcinek) do końca miesiąca, w którym następuje wygaśnięcie prawa do licencji na ten film (serial).

Reasumując powyżej przedstawioną analizę i odnosząc się do pytań zawartych w przedmiotowym wniosku, należy uznać, że:

• za wartość początkową licencji należy przyjąć cenę nabycia licencji od kontrahenta zagranicznego podwyższoną o koszty udźwiękowienia filmu (serialu);
• za moment przyjęcia licencji do używania należy przyjąć moment pierwszej emisji filmu (serialu);
• Spółka ma prawo amortyzować licencję za cały serial (po jego udźwiękowieniu) dopiero od miesiąca w którym wyemitowano pierwszy odcinek serialu tj. od oddania wartości do używania, zgodnie z przepisem określonym w art. 16 h ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.