INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.01.2008r. (data wpływu 14.01.2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla zakupionych lokomotyw.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w grudniu 2003r. na podstawie faktury VAT zakupiła 9 szt. wyeksploatowanych (używanych w poprzednim zakładzie powyżej 6 miesięcy) lokomotyw (cena 1 lokomotywy wyniosła 33 280,00 zł netto). Sprzedawca lokomotyw dokonał ich likwidacji dokumentem LT i na tej podstawie lokomotywy zostały sprzedane Spółce jako złom użytkowy. Powyższy zakup zaewidencjonowano w dokumentach księgowych na koncie 083 jako środki trwałe w budowie. W latach 2004- 2007 dokonano modernizacji 2 szt. (z zakupionych 9 sztuk) lokomotyw w kwocie 8mln zł. Nakłady na modernizację lokomotyw przekroczyły 20% ich wartości początkowej. Spółka zamierza w 2008r. (w momencie ich oddania do użytkowania) zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 40% zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji dla lokomotyw zakupionych jako złom...

Zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji księgowej. Przedstawiony wyżej stan faktyczny dotyczący modernizacji na kwotę powyżej 20% wartości początkowej spełnia wymogi stawiane w art.16j ust. 2 pkt 2 ustawy. Jednakże zakup używanych lokomotyw w formie złomu rodzi obawy czy mamy prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej jednakże Spółka uważa, iż może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną wyszczególnioną w art.16j. ust.1 pkt 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 2 podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji środków transportu, w tym samochodów osobowych nie może być krótszy niż 30 miesięcy. Wymienione środki trwałe uważa się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej (art. 16j ust. 2 ustawy).

Środek trwały podlega amortyzacji, jeżeli w dniu przyjęcia do używania, jest kompletny i zdatny do użytku. Należy uznać, iż składnik majątku spełnia te kryteria jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, pozwoleń na użytkowanie.

W opisanym stanie faktycznym zakupiony został złom użytkowy, który w oczywisty sposób nie spełnia przedstawionych wyżej przesłanek do zaliczenia go do środków trwałych podlegających amortyzacji. Z tych też powodów nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż w wyniku modernizacji nastąpiło ulepszenie środka trwałego, w wyniku czego można zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.

W opisanym stanie faktycznym nastąpiło wytworzenie przez Spółkę i oddanie do używania środka trwałego w chwili zakończenia prowadzonej w ramach działalności gospodarczej inwestycji. W tej sytuacji będzie miał zastosowanie przepis art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.