INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2008 r. (data wpływu 28.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia czy jest przedmiotem prawa autorskiego działalność polegająca na opracowaniu przez recenzenta opinii o podręczniku lub programie nauczania, oraz określenia prawidłowej wysokości stawki kosztów uzyskania przychodu dla tych osób - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie określenia czy jest przedmiotem prawa autorskiego działalność polegająca na opracowaniu przez recenzenta opinii o podręczniku lub programie nauczania, oraz określenia prawidłowej wysokości stawki kosztów uzyskania przychodu dla tych osób.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zgodnie z rozporządzeniem z dnia 5 lutego 2004 r. Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie dopuszczania do użytku szkolnego programów wychowania przedszkolnego, programów nauczania i podręczników oraz cofania dopuszczania (Dz. U. z 2004 r. Nr 25, poz. 220) dopuszcza do użytku szkolnego podręczniki lub program nauczania na podstawie opinii rzeczoznawców. W zależności od rodzaju (merytoryczna, dydaktyczna, językowa) opinie te zawierają odpowiednio szczegółową ocenę poprawności programu czy podręcznika pod względem merytorycznym, ocenę przydatności dydaktycznej, metodycznej, ocenę materiału ilustracyjnego, ocenę poprawności pod względem językowym. Powołane rozporządzenie obliguje ponadto rzeczoznawcę do wskazania w opinii wszystkich uchybień programu lub podręcznika wraz z uzasadnieniem. Wydawcy podręczników zobligowani są z kolei zamieścić w podręczniku nazwiska rzeczoznawców – autorów recenzji. Często cytują też fragmenty recenzji w podręczniku (we wstępie lub na okładce). Treść recenzji bywa również cytowana w prasie oraz wykorzystywana w dyskusjach na temat przydatności podręcznika oraz jego roli w realizacji podstawy programowej i zadań szkoły. Z tego też względu, w zawieranych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej umowach o dzieło, których przedmiotem było sporządzenie przez rzeczoznawcę opinii o programie lub podręczniku, znajdowała się adnotacja, że dzieło, tj. sporządzenie opinii o programie lub podręczniku, wchodzi w zakres praw autorskich. Opinie są wykorzystywane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej w sytuacji, gdy w stosunku do podręcznika, który został dopuszczony do użytku szkolnego zgłaszane są zarzuty dotyczące jego treści, formy, czy błędów. Opinie są również wykorzystywane m.in. do badania jakości podręczników szkolnych, prac nad doskonaleniem podstawy programowej kształcenia oraz doskonalenia rzeczoznawców. Z powyższych względów, zamawiający tj. Ministerstwo Edukacji Narodowej z chwilą przejęcia dzieła nabywa autorskie prawa majątkowe do sporządzonych opinii w zakresie wszystkich pól eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy o dzieło.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Z uwagi na specyfikę tego rodzaju opinii (rzeczoznawcy wyznaczeni są przez organ administracji w toku postępowania administracyjnego w wyniku szczególnej, określonej przepisami procedury) oraz fakt, że pojęcie utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) budzi wątpliwości interpretacyjne zwracam się z uprzejmą prośbą o zajęcie stanowiska, czy działalność polegająca na opracowaniu opinii o podręczniku lub programie nauczania przez recenzenta wskazanego przez Ministra Edukacji Narodowej w toku postępowania administracyjnego o dopuszczenie podręcznika do programu nauczania do użytku szkolnego ma charakter działalności twórczej, a więc czy jest przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ww. ustawy.

Jakie koszty uzyskania mają zastosowanie do ww. opinii 20 czy 50%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wrażania (utwór). Autorskie recenzje podręcznika lub programu nauczania, sporządzone na zamówienie Ministra Edukacji Narodowej na potrzeby postępowania w sprawie dopuszczenia podręcznika lub programu nauczania do użytku szkolnego, mieszczą się w zakresie definicji utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 powołanej ustawy.

Powyższe stanowi podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy rozliczaniu tych umów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz.631).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne (art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czyli do stwierdzenia czy dana działalność, praca jest objęta prawem autorskim.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny

Mając powyższe na uwadze, tylko wówczas gdy praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest uprawniony, do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.